Waarom is Oefening moeilijk? Hersenen van luie mensen onthullen waarom we niet kunnen helpen, maar vermijden om te trainen

Hoe kan je de gedachten van anderen lezen?

Hoe kan je de gedachten van anderen lezen?
Anonim

Elke dag, wanneer mensen overwegen te trainen, voeren hun hersenen een innerlijke strijd uit: oefenen of niet uitoefenen? Dit is lang afgeschreven als een morele strijd tussen luiheid en discipline, maar nieuw onderzoek gepubliceerd in Neuropsychologia suggereert dat het een is neurale een. De keuze om te trainen, stelt de krant, is een conflict tussen de meest elementaire instincten van de hersenen en het niet-aflatende verlangen naar zelfverbetering. Of iemand naar de sportschool gaat of niet, hangt af van de uitkomst van twee strijdende delen van de hersenen.

University of British Columbia Brain Behavior Laboratory post-doc Matthieu Boisgontier, Ph.D., begon de studie met een centrale vraag: We weten dat sporten gezond is, dus waarom doen we het dan niet? Hij noemt dit "de oefenparadox:"

"In het dagelijks leven wordt deze oefenparadox geïllustreerd wanneer mensen die de intentie hebben om fysiek actief te zijn, de roltrap / lift nemen in plaats van de trap," vertelt Boisgontier omgekeerde. "Onze studie is de eerste die de activiteit van de hersenen direct analyseert om de oefeningsparadox te begrijpen."

Dit is een verfrissende take. De meeste mensen weten dat lichaamsbeweging goed is voor de gezondheid, maar dat maakt het niet eenvoudiger. Het onderzoek van Boisgontier erkent dat we in de kern geprogrammeerd zijn om aangetrokken te worden tot sedentair gedrag. Vervolgens wendt hij zich tot beeldvorming in de hersenen om uit te leggen waarom oefenen zo moeilijk lijkt, waarbij hij een cruciaal verschil identificeert in hoe hard onze hersenen moeten werken bij het denken aan ontspanning versus het overwegen van een training.

Om te helpen achterhalen waarom we worstelen met de oefenparadox, werkte Boisgontier met Boris Cheval, Ph.D., een post-doc onderzoeker die inspanningsfysiologie aan de universiteit van Genève studeerde. Ze begonnen met het tonen van 29 vrijwilligers -14 van hen waren fysiek actief en 15 van hen gezocht om fysiek actief te worden - een reeks foto's op een computerscherm. Deze afbeeldingen tonen activiteiten die zijn afgestemd op 'beweging en actieve levensstijl', zoals rennen of trappen met een voetbal, of 'rust en zittend leven', zoals ontspannen op de bank. Het scherm toonde ook een menselijk beeldje dat deelnemers met behulp van het toetsenbord konden verplaatsen.

Vervolgens werd aan de proefpersonen gevraagd om het beeldje de beelden van de "fysieke activiteit" te laten benaderen en de "zittende" beelden te vermijden, of omgekeerd. Terwijl ze deze taak voltooiden, werden de patronen van elektrische activiteit van hun hersenen gemeten, waaruit bleek hoe hard de hersenen van elke persoon moesten werken om de taak te voltooien. Deze vreemde game - een "aanpak / ontwijkingstaak" genoemd - is een gevestigde manier om te ontdekken hoe de hersenen werken automatisch verwerkt informatie zonder onze kennis.

De resultaten onthulden dat wanneer mensen vermeden de sedentaire gedragsaanwijzingen, hun hersenen vertoonden een golf van activiteit - wat Cheval 'een remmingsreactie' noemt - in vergelijking met degenen die ze 'benaderden'.

"Mensen neigen spontaan om sedentair gedrag te benaderen, maar omdat de taak hen vroeg om sedentair gedrag te vermijden, moesten ze hun automatische neiging afremmen," vertelt hij Inverse. "De remming is een bewijs dat mensen het sedentaire gedrag op hersenniveau benaderen. Mensen kunnen sedentair gedrag vermijden, maar ze moeten meer middelen investeren in deze taak."

Met andere woorden, onze hersenen hoeven niet te hard te werken als we eraan denken om lui te zijn en fysieke activiteiten te vermijden. Omgekeerd worden onze hersenen actiever als we nadenken over uit te werken en een nieuwe Netflix-binge te vermijden.

Kortom, dit team heeft precies vastgelegd wat er in de hersenen gebeurt als iemand overweegt zichzelf van de bank te wrikken. De hersenen moeten een dure "remmingsreactie" activeren en werken er hard aan om die natuurlijke neiging om te blijven liggen te overwinnen.

Gezien deze bevindingen is het indrukwekkend dat mensen erin slagen om dit interne gevecht te overwinnen en überhaupt uit te werken. Maar natuurlijk, alleen omdat we de onderbouwing van de oefeningsparadox beter begrijpen, betekent niet noodzakelijk dat het gezond is om aan onze natuurlijke neigingen te geven. Onze neiging tot luiheid lijkt een gedrag te zijn dat is bedoeld om energie te besparen, maar voor de meeste mensen is het opslaan van calorieën tegenwoordig gewoon geen probleem.

Misschien vind je dit ook leuk: Wetenschappers hebben de minimale minimale lichaamsbeweging ontdekt die nodig is voor een hersenstoot