HBO's 'Westworld' zal Amerikanen helpen plannen te maken voor de automatiseringsrevolutie

HBO's nieuwe show Westworld moedigt een specifiek type van verdenking aan. anders Quantico of vaderland, het gaat niet om een ​​heksenjacht, maar als je er naar kijkt, moet je eraan meedoen. Wanneer, in de pilot-aflevering, de veiligheidsagent die verantwoordelijk is voor het handhaven van de vrede, pantsers geconfronteerd worden met automaten die niet in staat zijn om levende schepselen te schaden, is het normaal om je af te vragen of zijn bezorgdheid te voorschijn komt uit slimme verdenkingen of slimme programmering. Als er geen risico is, waarom dan de overbereiding? Als er een risico is, waarom parkeert het park dan niet gewoon een gonsteam? Jeopardiseren van menselijke werknemers zou inefficiënt zijn en we weten dat de scherp geklede halfgoden van het park, een groep opportunistische leidinggevenden die hun menselijke pater apparaten met wantrouwen, zou daar niet voor gaan.

Dus die kerel is een robot, toch?

De sluipende logica van robotisering staat net zo centraal in de Westworld kijkervaring als het wijd open landschap van vlees. De show kan massa-entertainment zijn gefrituurd in de popfilosofie (en gedoopt in HBO's capsicum-seksualiteit), maar het is ook educatief. Door het onvermijdelijk enorme kijkerspubliek te leren vragen "Wie is een robot?" Kan de show kijkers ook leren om een ​​meer kritische onderzoekslijn te volgen: wie zou een robot kunnen zijn? "Met McKinsey & Co. beweert dat een" automatiseringsbom "zal leiden voor de automatisering van bijna de helft van de Amerikaanse werkactiviteiten in de komende jaren, zijn deze vragen niet alleen semantisch verschillend.

Een studie van de universiteit van Oxford die in 2014 werd gepubliceerd, schatte de waarschijnlijkheid in dat de baan van een beveiligingsagent in de komende twee decennia grotendeels zou worden geautomatiseerd. Met behulp van een Gauss-procesclassificator zetten ze het aantal op 84 procent. Volgens het bureau voor arbeidsstatistieken werken er in Amerika ongeveer 1.100.000 beveiligingsagenten. Gezamenlijk maken deze werknemers jaarlijks bijna $ 30 miljard, geld dat wordt besteed aan huizen, voedsel en kinderkleding. Dat betekent allemaal dat Scrubb een robot is of niet, het is niet alleen een fan van fan-theorieën; als hij een robot is die in een park in een kapitalistisch land werkt - als het Westworld zwaar betekent dat hij is - hij vertegenwoordigt ook baanverlies en potentieel ontberingen.

De technologische werkloosheid is een bron van zorg geweest voor de vakbonden en de voorstanders van de arbeiders sinds de introductie van het gemechaniseerde weefgetouw de Luddite-rellen in Engeland veroorzaakte. Toch blijft het een abstractie voor veel, zo niet de meeste professionals. Er is een egoïstische denkwijze die luidt: "Zeker kunnen ze vervangen worden hem met een machine, maar wat ik doe, is veel te gecompliceerd. "Toch is complexiteit een waardeloos schuttersputje. De Oxford-onderzoekers beweren dat de kans dat persoonlijke financiële adviseurs grotendeels geautomatiseerd worden in de komende 20 jaar 58 procent is. Veel van de banen gedomineerd door degenen binnen de comfortabele demografie van HBO zouden achterhaald kunnen worden door kunstmatige intelligentie.

Ja, bedienden zijn eerder door technologische revoluties gekomen, niet slechter voor slijtage. Maar de 'Vierde Industriële Revolutie' belooft meer te doen dan het verminderen van overarbeid en het versnellen van de stroom van nieuwe producten naar wereldwijde markten. De kans is groot dat, door kapitaal toe te laten in plaats van arbeid te manipuleren, automatisering de verbinding tussen vooruitgang en werk kan verbreken. Zullen robots ingenieuze ondernemers toelaten meer banen te creëren? Waarschijnlijk wel, maar misschien niet op schaal.

De keuze tussen geautomatiseerde en menselijke arbeid is, vanuit het perspectief van de werkgever, een keuze tussen kosten op voorhand en op de lange termijn. Kleine bedrijven kunnen beginnen met menselijke werknemers, maar groei maakt van automatisering een echte kans. En als je besluit om die richting op te gaan, moet je je relatie met arbeid herformuleren op een manier die misschien verraderlijk is.

Westworld doet uitstekend werk door dit feit te benadrukken door het specifieke ding dat robots betere werkers maakt dan mensen te benadrukken met nepbloed: u kunt alles aan hen doen. Dolores, de machine die wordt opgedragen door de showlopers met het bouwen van een emotionele boog, is verkracht en vermoord voor 30 jaar, maar ze wordt elke ochtend gelukkig wakker. Ze kwalijk niets. Ze eist alleen routine-onderhoud. Ze is zo wegwerpbaar dat het nooit verstandig is om zich van haar te ontdoen.

De robotopstandtroep is een oude hoed en zal geen enkele oudtestamentische resonantie aannemen in de echte wereld totdat er drastische verbeteringen zijn in kunstmatige intelligentie. Volgens deskundigen - van wie velen de Turing-test beschouwen als een gebrekkige manier om het zelfbewustzijn te begrijpen - is het onwaarschijnlijk dat deze zich deze eeuw voordoen. Robots zullen niet opstaan ​​omdat ze niet zullen lijden. Maar dat betekent niet dat ze niet het soort voorwaarden zullen scheppen dat tot revolutie leidt. Het is eerlijk om je af te vragen wat een actrice zou moeten doen om te concurreren om de rol van Dolores. Robots kunnen indirect ontmenselijken.

In de loop van de komende paar maanden, Westworld fandom zal stollen en omdat schrijver en producer Jonathan Nolan niet vasthoudt aan het bronmateriaal, zullen vermoedens viraal gaan. Het bloeiende, groeiende ecosysteem van postulatie zal lijken op de aanwas van geruchten rondom Game of Thrones. Het zal ook niet. Westworld vervangt de dood, de kern van de Westerosi-ervaring, met begrip. De vraag is niet of personages zullen overleven, maar of ze de rol die ze spelen in een enorme machine wel of niet zullen begrijpen. In zoverre kunnen fans van de show meespelen op een manier die volgers van de Starks nooit zouden kunnen. Ze kunnen zichzelf dezelfde vraag stellen waarop het personage zich bevindt Westworld moeten vragen: "Zou ik een robot kunnen zijn?"

Waarschijnlijk. En zo niet nu, dan binnenkort.