Montana Collector ontdekt "Judith" Dinosaur, Keeps the Dream Alive for All US

Meer dan tien jaar geleden vond Bill Shipp een dijbeen van iets dat lijkt op een Triceratops in de Badlands van Montana. Het bijbehorende skelet bleek volledig te behoren tot een nieuwe soort. Vandaag opent het Canadese Natuurmuseum in Ottowa de tentoonstelling die uitsluitend gewijd is aan de botten die Shipp zag.

Die botten waren oud en de nieuwe soort kreeg officieel de naam Spiclypeus shipporum (een deel van de naam eert Shipp, een gepensioneerde nucleaire fysicus), maar het gaat langs de wat meer innemende naam van Judith.

Het Canadese Natuurmuseum verwierf de botten vorig jaar, waarna ze uiteindelijk werden geïdentificeerd als behorend tot een voorheen onontdekte soort.

Na de eerste ontdekking in 2005 kon Shipp de komende twee jaar werken met een team om de rest van het skelet op te graven. (Of, om een ​​andere manier te bedenken, doen wat we allemaal verwachtten dat elke keer zou gebeuren als we als een kind een nieuwe sandbox of een stukje zand zouden vastgrijpen.)

"Ik vond het expres per ongeluk," vertelde Shipp Associated Press, zoals waarschijnlijk iedereen binnen gehoorafstand knikte in volledig begrip. "Ik was eigenlijk op zoek naar dinosaurusbotten, maar zonder de verwachting dat ik er daadwerkelijk een zou vinden."

Judith krijgt haar naam van de Judith River Formation in de regio waar ze werd gevonden, maar om dit ten volle te waarderen moet je de PLOS papier dat de ontdekking aankondigde, die haar glorieus beschrijft als een "Boldly Audacious New Chasmosaurine Ceratopsid (Dinosauria: Ornithischia) uit de Judith River Formation (Upper Cretaceous: Campanian) van Montana, VS."

Judith was een gehoornde dinosaurus - zoals een Triceratops - met "uitstekende hoornvliesontstekingen en samengesmolten, naar voren gekrulde epiossificaties die zich uitstrekken over de middellijn van de kraag", aldus de PLOS papier. Haar ontdekking kan wetenschappers een beter inzicht geven in de historische fauna en biostrata van het Judith River Formation-gebied.

Hoe moedig ze ook was, Judith was blijkbaar niet het gezondste exemplaar van Spiclypeus shipporum; de krant beschrijft haar "slechte gezondheid" die leidde tot haar dood, en merkte op dat infectie en abcessen - mogelijk opgelopen tijdens de strijd - waarschijnlijk tot mismoedigheid zouden hebben geleid. (Judith was ook niet per se een vrouwelijk exemplaar, toch moet worden opgemerkt.) Niettemin, de krant getuigt van haar dapperheid: "Ondanks deze beperkingen, geeft skeletochronologie aan dat het dier minstens 7-10 jaar heeft geleefd, wat aangeeft dat het een robuuste grondwet is.”