Gta 5 jobs doen Nederlands
We kunnen niet anders doen dan de dingen na te streven die we willen, zelfs als de achtervolging vruchteloos en uitputtend is. Soms is de zinloosheid van de achtervolging onverklaarbaar motiverend: Na zo hard te hebben gewerkt lijkt het opgeven altijd zo veel moeilijker. (Steek uw hand op als u toekeek Verloren helemaal door, zelfs wanneer het ontspoorde.) Zoals onderzoekers laten zien in een nieuwe Wetenschap studeren, we zijn niet de enige soorten die dit irrationele proces doormaken: andere dieren doen het ook, en er kan zelfs een gemeenschappelijke psychologie zijn die ons allemaal verenigt in die cognitieve vooringenomenheid.
In het artikel, gepubliceerd op donderdag, laat een team van onderzoekers van de Universiteit van Minnesota zien dat hoe meer tijd mensen, ratten en muizen in een taak zinken zonder een beloning te ontvangen, hoe moeilijker ze zullen blijven. Iedereen die een klasse van inleidende economieën heeft gevolgd, weet dat er een naam is voor dit fenomeen: de 'sunk cost fallacy'.
Het idee van een sunk cost cognitive bias bij de mens is oud nieuws, maar het feit dat het elders in het dierenrijk verschijnt is een groot probleem, omdat het suggereert dat onze irrationaliteit het resultaat zou kunnen zijn van een besluitvormingssysteem dat mensen delen met ratten en muizen.
"De sunk cost fallacy komt per definitie voort uit de waardering van bestede middelen die niet kunnen worden teruggevorderd", schrijven de auteurs van het onderzoek, geleid door neurowetenschap doctorandus Brian Sweis. "Uit onze gegevens blijkt dat deze verzonken kosten alleen opkomen bij specifieke situaties bij muizen, ratten en mensen." Om deze situaties te simuleren, hebben de onderzoekers "foerageren" -taken ontworpen voor de proefpersonen van ratten, muizen en mensen.
Hungry knaagdieren werden geplaatst in een experiment genaamd Restaurant Row, een vierkant doolhof met een andere "restaurant" kamer op elke hoek. Elke kamer bood een andere smaak van voedselpellet - druif, chocolade, banaan of gewoon. In elke kamer was er een "offerzone", waarin de muis of rat een toon met een vaste toon zou horen die aangeeft hoe lang ze zouden moeten wachten op een beloning, die zou kunnen variëren van één tot 30 seconden. Als ze besloten om op borgtocht te gaan, gingen ze naar het volgende restaurant. Maar als ze besloten te wachten, gingen ze naar de "wachtzone", op welk moment de klok begon, en een toon daalde in de toonhoogte om de wachttijd aan te geven. Ze konden op elk moment tijdens de wachttijd vertrekken, wat het proces zou beëindigen en ze een kans zou geven om een andere kamer te bezoeken. Maar als ze het uitstaken, kregen ze een klein hapje als beloning.
De vangst was dat ze maar een beperkte hoeveelheid tijd in het experiment hadden, dus hoe langer ze wachtten, hoe minder tijd ze hadden om andere opties te verkennen. Ondanks de tikkende klok, hoe langer de ratten en muizen in de wachtzone doorbrachten, hoe groter de kans dat ze daar zouden blijven totdat ze hun beloning kregen. Dit resultaat is volledig consistent met een verzonken kostenbias.
Belangrijk is dat de onderzoekers opmerken dat het aftellen pas begon nadat de knaagdieren van de aanbiedingszone naar de wachtzone waren verhuisd. "Dit betekende dat het dier koos tussen verre opties en nog niet in het aanbod had geïnvesteerd", schrijven ze. Totdat ze investeerden door in de wachtzone te stappen, deden ze dat niet toon de patroon verzonken kosten bias.
Menselijke deelnemers deden een soortgelijke taak, maar in plaats van een doolhof en voedselpellets kregen ze opties voor verschillende video's op een computer te zien: dans, landschappen, kittens of fietsongevallen. Ze kregen te zien hoe lang de video's zouden duren om te laden en kregen de optie om te "overslaan" of "te blijven." Nadat ze ervoor hadden gekozen om te blijven, liet de downloadbalk de voortgang van de video zien, maar net als de muizen konden de mensen doorgaan naar de volgende video tijdens het downloadproces, het annuleren van de download en ze de kans geven iets anders te bekijken.
Natuurlijk vertoonden de mensen hetzelfde patroon als de muizen en ratten: hoe langer ze wachtten tot de video werd geladen, des te groter de kans dat ze de hele tijd zouden wachten en ernaar zouden kijken.
Een mogelijke verklaring voor dit gedeelde gedrag is dat, aangezien het erg moeilijk is om de toekomstige voordelen nauwkeurig te berekenen, dieren voorafgaande inspanning zullen gebruiken als vervanging voor die maatregel. Het is ook mogelijk dat de inspanning die wordt besteed aan het werken voor een beloning zowel mensen als knaagdieren kan verarmen met energie, "waardoor de waargenomen waarde van de nog te behalen beloning wordt verhoogd."
Wat de redenen ook mogen zijn, de auteurs wijzen erop dat alle dieren zich voorspelbaar gedroegen in de proeven, waardoor tijd en energie verloren gingen in beloningen, zelfs als er iets beters te bespeuren was. Om deze reden zeggen ze dat er waarschijnlijk een gedeelde neurologische basis is voor hoe mensen, ratten en muizen de kosten en baten van potentiële beloningen verwerken.
"We stellen voor dat meerdere, parallelle beslissingswaarderingsalgoritmen geïmplementeerd in dissocieerbare neurale circuits bestaan tussen soorten en in de loop van de tijd door evolutie," schrijven de auteurs van het onderzoek. "Deze taken en bevindingen kunnen toekomstig onderzoek in het onderwijs of de neuropsychiatrie ondersteunen door licht te werpen op diagnostische of interventiestrategieën en de rollen van neuraal verschillende beslissingssystemen bloot te leggen."
Wetenschappers identificeerden de letale dosis van Mitragynine in Kratom voor muizen
In een paper in het tijdschrift "Chemical Research in Toxicology" testte een team van onderzoekers mitragynine en 7-hydroxymitragynine, de twee belangrijkste actieve moleculen in kratom, op muizen om de LD50 vast te stellen - een maat voor dodelijke dosering - voor deze moleculen . Ze waren dodelijk in ongeveer dezelfde dosering als heroïne.
Nieuwe studie vindt vlooien van mensen, geen ratten, spreidt de zwarte dood
In een paper uitgebracht door de 'Proceedings of the National Academy of Sciences', gebruikten wetenschappers van de Universiteit van Oslo wiskundige modellen om te bewijzen dat de Zwarte Dood waarschijnlijker werd veroorzaakt door lichaamsluizen en menselijke vlooien, niet door geïnfecteerde ratten.
Emotionele onvolwassenheid: 7 grootste aanwijzingen om onvolwassen mensen te identificeren
Emotionele onvolwassenheid heeft geen tijdlijn. Als je met iemand leeft die emotioneel onvolwassen is, is het tijd om op te groeien omdat je het niet kunt blijven doen.