Hoe de U.N. weet dat de populatie van de aarde tegen 2050 9.7 miljard zal raken

Drie decennia geleden waren er minder dan vijf miljard mensen op de planeet. Vandaag zijn er 7,3 miljard. Mensen hebben behoorlijk veel seks gehad.

Toch is seks niet genoeg geweest om de geboortecijfers te laten stijgen - alleen om een ​​ouder wordende menigte te laten groeien. We leven langer en dus wordt de bevolkingsdichtheid van de aarde heel reëel. Als er in de tussenliggende jaren geen catastrofe is, suggereren trends dat er in 2050 9,7 miljard mensen op aarde zullen zijn. Dat is een groot aantal, maar het is niet de fase van François Pelletier, het hoofd van bevolkingsschattingen en -projecties van de VN. Hij wil het gewoon goed maken.

"Er zijn te veel mensen gericht op 2100, en hoe verder je gaat, hoe minder vertrouwen we hebben", zegt hij. "Maar tegen 2050 zou ik zeggen dat het betrouwbaarder is."

Natuurlijk is het onmogelijk om precies te zeggen wat er zal gebeuren in de komende 34 jaar, en dus bouwt de VN wat speelruimte in hun projectie - met een 95% vertrouwen verwacht de VN dat de wereldbevolking in 2050 tussen ongeveer 9,3 miljard en 10,2 miljard zal vallen. Hoe weten ze het zo zeker? Ten eerste hebben ze een goede staat van dienst. "De projecties die in de jaren zestig in de bevolkingsafdeling werden gedaan, waren twee procent minder dan de telling van 2000 inwoners", zegt Pelletier.

Waar komen deze projecties vandaan?

Het begint met het verzamelen van de beste gegevens die beschikbaar zijn uit elk land op aarde over de huidige populatie, geboortecijfer, sterftecijfer en migratiesnelheid. Die cijfers worden ingeplugd in een statistisch model samen met historische schattingen die teruggaan tot 1950. Dan kraakt een computer de cijfers, projecteert ze toekomstige bevolkingsscenario's op basis van de geboorte- en sterftecijfertrends in een bepaald land, maar houdt ze ook rekening met mondiale trends.

Het model voert de vergelijking duizenden keren uit, op basis van verschillende mogelijke manieren waarop het geboorte- en sterftecijfer in de loop van de tijd kan veranderen. Het resultaat van deze runs is een mediane projectie - het meest waarschijnlijke scenario - evenals de onder- en bovengrens van waarschijnlijke uitkomsten. Er zullen altijd onvoorspelbare gebeurtenissen zijn die een sleutel in de projecties voor een specifiek land of regio gooien, zegt Pelletier, maar in het grote geheel hebben deze fouten de neiging om elkaar op te heffen.

"In de jaren zeventig had niemand voorspeld wat er in de Golfstaten zou gebeuren op het gebied van migratie. De huidige hausse in de bevolking in de Golfstaten wordt bepaald door economische prestaties en internationale migratie. Dat was niet voorspeld. Dit zijn moeilijke dingen om te voorspellen.

"Niemand had de HIV / AIDS-epidemie voorspeld. Er zullen in de toekomst nog andere problemen zijn, maar op mondiaal niveau zou ik denken dat dingen zichzelf uitbalanceren."

Ik wilde weten hoe het model rekening houdt met grote wereldwijde effecten, zoals klimaatverandering. Maar, zoals Pelletier uitlegt, zou een poging om klimaatveranderingseffecten in een bevolkingsmodel te stoppen erg moeilijk en niet erg nuttig zijn. Het is moeilijk genoeg om te voorspellen hoe het klimaat in een regio zal veranderen, laat staan ​​raden hoe menselijke geboorten en sterfgevallen op die verandering zullen reageren.

Het lijkt misschien een vrij grote omissie, maar het is eigenlijk geen - in zekere zin zijn de effecten van klimaatverandering op de bevolking fundamenteel ingebouwd in het model.

Hier is hoe: het is bijna onmogelijk om te zeggen hoe een opwarming de bevolking in de toekomst zou kunnen beïnvloeden, maar elk echt effect dat het nu heeft, zal verborgen zijn in de demografische gegevens, die dan worden gebruikt bij het maken van toekomstige projecties.

Hoewel de wereld lijkt alsof het een meer onvoorspelbare plaats wordt, zegt Pelletier dat ons vermogen om de toekomstige bevolking te voorspellen is verbeterd, en dat is omdat de kwaliteit van de gegevens waarmee we beginnen betrouwbaarder is geworden. "We hebben meer en meer informatie dan vroeger."

Hoewel de impact van een bloeiende wereldbevolking niet het vakgebied van Pelletier is, zegt hij dat hij zich niet echt zorgen maakt over het vermogen van de planeet om negen of tien miljard mensen te onderhouden.

Maar de aannames die we in de ontwikkelde wereld baseren op onze angsten zijn gebaseerd op stereotypen die niet goed worden weerspiegeld in wat er feitelijk gebeurt in armere landen. Hoe eerder we mensen uit de armoede kunnen halen en de kindersterfte kunnen verlagen, hoe eerder de wereldbevolking zich stabiliseert en misschien zelfs begint te dalen.

Het gaat hier niet om het getal zelf, maar om hoe wiskundigen en de mensheid eraan komen. Populatie wordt geen overbevolking door te groeien, het doet dit door roekeloos te groeien.