Vreemd genoeg bevalt time-lapse video onthult langzaam een ​​gefossiliseerde inktvis

In een vreemd rustgevende Instagram-video, geologie Ph.D. student Fiann Smithwick haalt de overblijfselen van een honderd miljoen jaar oud wezen uit een rots. Smithwick, die aan de universiteit van Bristol studeert, leidt kijkers door het delicate proces in deze serieus fascinerende video. Over het algemeen kan het proces meestal uren duren, maar Smithwick, gewapend met zijn pneumatische luchtpen en een time-lapse-video, waait erdoorheen in een kwestie van seconden.

In de video werkt Smithwick aan een gefossiliseerde Asteroceras obtusum - een type van ammoniet, een in de zee levende vleesetende inktvis die leefde tijdens de Sinemurische periode, 190-199 miljoen jaar geleden.

Deze vleesetende inktvis, ook wel "stompe sterammonieten" genoemd, had zachte lichamen maar leefde in harde schelpen. Deze functie maakte ze tot grote kandidaten voor het proces van fossilisatie, gedefinieerd als wanneer de oorspronkelijke componenten van een wezen worden vervangen door mineralen uit het gesteente sediment nadat het is gestorven. De uitdaging voor een paleontoloog is om het fossiel zorgvuldig te scheiden van de omringende rots, zonder schade aan te richten.

Ammonieten zijn vrij veel voorkomende fossielen, maar het formaat van dit specifieke exemplaar maakt het uniek. Smithwick vertelt omgekeerde dat het uit Charmouth, Dorset, in het VK kwam. Hij redde het van een klif na een zware regenbui en bracht het terug naar het lab waar hij aan het moeizame proces begon:

"Ik splitste een deel van de rots open die de rand van de schaal onthulde. Ik had geen idee dat de ammoniet binnen was, "zegt hij. "Het was volledig verborgen in de rots met geen bewijs van het aan de buitenkant, maar deze rotsen staan ​​bekend om goede fossielen en zijn dus altijd het splitsen waard. Toen moest ik het van het strand en thuis halen, wat moeilijk was omdat het meer dan 60 kg woog! "- dat is meer dan 130 pond.

Na het onthullen van de rand van de schaal en het verwijderen van de grotere delen van de rots met een hamer en beitel, Smithwick gebruikte een pneumatische pen - een kleine, lucht-aangedreven boor - om de kalksteenrots matrix weg te slijpen van de binnenste holten van de schelp van de ammoniet. Om dit te doen, houdt hij de millimeters van de pen van het fossiel, maar let op om het niet echt aan te raken, omdat dit rampzalig kan zijn:

"De pen zal het fossiel net zo gemakkelijk vernietigen als het de rots vernietigt. In feite zelfs in veel gevallen, omdat de fossielen zachter kunnen zijn dan de omringende rots, "legt hij uit. "Dus je moet de pen zo dicht mogelijk bij de schaal stoppen om de meeste stenen te verwijderen, maar het fossiel niet beschadigen. De schade kan variëren van een kleine chip of scratch tot een volledig verlies van een belangrijke functie als je niet voorzichtig bent."

Als hij klaar is, onthult het eindproduct de binnenste schil van de ammoniet in gedetailleerde details. Smithwick merkt op dat het hele proces hem 30 uur kostte, hoewel de time-lapse laat zien dat dit in de loop van 49 seconden gebeurt.