De echte vechtsporten in beroemde vechtscènes

Vechtsporten zijn een levenslange verbintenis. Het kost jaren van echt bloed, zweet en tranen, en alleen de meest toegewijde studenten kunnen worden gesmeed tot gedisciplineerde individuen. Eer, respect, traditie, de geest van een krijger - je kunt dit niet leren van videogames en tv en films.

Maar dat betekent niet dat videogames en films met deze oude kunst niet helemaal geweldig zijn.

Met honderden, zo niet duizenden verschillende vechtdisciplines over de hele wereld, vertonen bepaalde actiefilms meer specifieke stijlen dan andere. Hoewel niemand films als instructievideo's mag bekijken, moet het werk van sommige choreografen worden gevierd om echte, legitieme gevechten te voeren naar de fantasiewereld van film.

Silat, The Raid: Redemption (2011) en The Raid 2: Berandal (2014)

Gechoreografeerd door: Iko Uwais en Yayan Ruhian

Silat is een akelige krijgskunst die bekend staat om zijn gebruik van lage standen en afhankelijkheid van wapens. Het is dominant in Zuidoost-Azië, met name in Indonesië, Thailand, Maleisië, Vietnam en de Filippijnen.

Terwijl Gareth Evans 'eerste film om silat te gebruiken was Merantau, Het was van hem De overval films die de wereld van het genre en de grindhouse-cinema imponeerden. Zelfs J.J. Abrams was een fan, inclusief de filmsterren en choreografen Iko Uwais en Yayan Ruhian in Star Wars: The Force Awakens. Stel je die twee voor die silat gebruiken tegen Chewie.

Muay Thai, De beschermer (2006)

Gechoreografeerd door: Panna Rittikrai

Tony Jaa is een menselijke spin, in staat om zijn ledematen op ongelooflijke manieren te draaien en te buigen. Hij is getraind in verschillende vechtsporten, maar degene die hij het meest direct bekend is voor zijn Muay Thai kickboksen, een krijgskunst uit (waar anders) Thailand.

Prachya Pinkaew's Chocolade misschien een betere, scherpere film en de zijne Ong Bak, die Jaa tot bekendheid bracht, is misschien meer bekend. Maar geen van beide had Jaa zijn hyper-stylistische Muay Thai (zonder flip-kicks) gebruikt tegen 70+ yakuza-gozers.

Wushu, onbevreesd (2006)

Gechoreografeerd door: Yuen Woo-ping

Yuen Woo-ping is legendarisch in het genre van de vechtsportfilm en overschreed grenzen choreograferen The Matrix trilogie en Quentin Tarantino's Kill Bill. Maar hij is niet comfortabeler dan wanneer hij met inlandse Aziatische sterren zoals Jet Li werkt.

Het was slechte marketing in de VS om Jet Li's te bellen onbevreesd zijn laatste foto - het was zijn laatste kung-fu-epos, wat een groot verschil is - maar Li ging nog steeds met een knal de gang in de rijkelijk geproduceerde film, een super-fictieve biopic van Huo Yuanjia, de leidende autoriteit op kung-fu. Traceren door het leven van Yuanjia, onbevreesd toont het begin van een van de eerste MMA-organisaties ter wereld.

Jeet Kune Do, Game of Death (1972)

Gechoreografeerd door: Bruce Lee

Bruce Lee heeft nooit voltooid wat hij had gehoopt dat het zijn magnus opus zou zijn: 1978's Spel der dood. Ontworpen als een high-concept proefschrift over Lee's hybride filosofie Jeet Kune Do, Lee stierf minder dan een kwart in de productie. In plaats van een film kan het de eerste krijgskunst zijn geweest kunst film, de finale Spel der dood eindigde in een slordige, onsamenhangende puinhoop die vreselijk gebruik maakte van gerecyclede beelden, stuntduo's die niets op Bruce Lee leken en beelden van de echte begrafenis van de man.

Een 40-tal minuten aan bestaande beelden die Lee maakte, laten een glimp zien van de wrede, prachtige vechtkunstfilm die Lee had kunnen zijn tegen zijn studenten Dan Inosanto en NBA-ster Kareem Abdul-Jabaar.

Wing Chun, Ip Man (2008)

Gechoreografeerd door: Sammo Hung

Over Lee gesproken, de meest erkende film over Lee's mentor, grootmeester Ip Man, was Wilson Yip's Ip Man, die een hele franchise lanceerde met Donnie Yen in de hoofdrol. De Ip Man films staan ​​bekend om het populariseren van de kenmerkende stijl van de Grandmaster, Wing Chun, die vandaag floreert.

Ninjutsu, Ninja: Shadow of a Tear (2013)

Gechoreografeerd door: Tim Man

Scott Adkins kent elke krijgskunst onder de zon behalve misschien ninjutsu (volgens Wikipedia). Maar dat weerhoudt hem er niet van om het te doen in Isaac Florentine's serieuze eerbetoon aan goofy '90s actie films, Ninja: Shadow of a Tear. Adkins vecht de choreograaf van de film, Tim Man, in een van de climactische confrontaties - maar het echte laatste gevecht gebeurt later in de film, tegen Kane Kosugi, zoon van Sho Kosugi, een familie die ninjutsu echt kent.

Zui quan (Chinees drunken boksen), Legende van de dronken meester (1994)

Gechoreografeerd door: Lau Kar-leung

Jackie Chan toonde vroege belofte als een kung-fu Buster Keaton in 1978's Dronken meester, en zijn vervolg uit 1994 is een subliem werk dat de superster in zijn absolute prime toont. Legende van de dronken meester is niet alleen een meesterwerk van actiekomedie, maar het is ook de absoluut beste afbeelding van Chinees dronken boksen, een stijl die tegenstanders voor de gek houdt dat de jager een totale domoor is. Chan is een domoor - een die je kan schoppen.

Tai Chi, man van Tai Chi

Gechoreografeerd door: Yuen Woo-ping

Tai Chi is iets dat de moeder van iedereen kent, maar alleen omdat het vloeibaar is, wil dat nog niet zeggen dat het zwak is. Keanu Reeves - ja, DAT Keanu Reeves - regisseerde zijn eerste film in 2013's man van Tai Chi, met Reeves in de hoofdrol als de gekke ezelvijandige die Tiger Chen bevecht, die studeerde onder Yuen Woo-ping. Chen werkte verder The Matrix, waar hij Reeves ontmoette en meer dan een decennium later samenwerkte.

Over Keanu Reeves gesproken …

CQC (Close Quarters Combat), John Wick

Gechoreografeerd door: Jonathan Eusebio

Dat neukt Baba Yaga. Reeves heeft laten zien dat hij het nog steeds heeft John Wick, dat niet alleen werd gemodelleerd naar sambo en judo maar ook naar de cinematografische constructie van Jackie Chan, zonder de lach. Voor Lont, het beste voorbeeld van CQC (close quarter comatives) waren in de Bourne-films of het mesgevecht Saving Private Ryan, maar kwam binnen John Wick als een wraakzuchtige demon.

Boksen, geloofsbelijdenis (2015)

Gechoreografeerd door: Clayton J. Barber

Meer dan alle andere krijgskunst, boksen is een nietje van de cinema maar weinig films geven eigenlijk een rotzooi over boksen. Raging Bull was een psychologisch drama, het belangrijkste Rotsachtig films gebruikten het als metafoor, en elke andere film voelde gewoon als navolgers. Maar het was Ryan Coogler's geloofsbelijdenis dat leverde niet alleen het drama op, maar ook een verbijsterende choreografie die eindelijk pro-boksen bracht zoals het hoort op het grote scherm.

Filipijnse vechtsporten, Het boek van Eli (2010)

Gechoreografeerd door: Jeff Imada

Niet veel mensen zouden de gebroeders Hughes noemen ' Het boek van Eli een vechtsportfilm, maar Denzel Washington studeerde onder Bruce Lee-student Dan Inosanto en Jeff Imada om escrima (soms arnis, of kali) te leren, een Filippijnse krijgskunst die stokken, machetes en messen als wapens gebruikt. Geschiedenisboeken vertellen ons hoeveel deze nederige landbouwwerktuigen hebben weerstaan ​​aan geweren en musketten van Spaanse vloten.

Lucha libre, Mil Mascaras vs. The Aztec Mummy (2007)

Ik bedoel, dit is gewoon geweldig.