The Good, The Bad & The Ugly van 'The 100' Season 3

Er gebeurde veel in seizoen 3. We versloeg een schurkenstaat A.I. We hebben de wereld opnieuw gered. We hebben een aantal nog grotere problemen ontdekt waar we volgend seizoen mee te maken zullen hebben.

Clarke Griffin & Co. zag gewoonlijk dat er behoorlijk wat rotzooi opkwam. Maar laten we een moment nemen om na te denken over wat er goed ging en wat er mis ging in seizoen 3.

De goede

Het seizoen was ambitieus. Het gaf ons nieuwe locaties en personages en breidde de wereld van de show drastisch uit. Het maakte gebruik van het feit dat we ons op een grote en heel andere planeet bevinden. Een van de meest interessante vragen die de show met zich meebrengt, is 'wat zit er achter de nucleaire apocalyps?'

We zagen overblijfselen van een stad in Polis, we zagen een boorplatform, een drijvend dorp, en we zagen meer van de Grounder-kampen. Het wereldbouwwerk in dit seizoen was echt indrukwekkend; de mythologie van De 100 werd uitgebreid en verdiept en de verkenning van nieuwe plaatsen hield de wereld van de show fris.

Het creëerde ook kansen om volgend seizoen nog meer van de wereld te zien. Gezien de vele mogelijkheden die een post-nucleaire aarde biedt, kijken we uit naar seizoen 4.

Clarke blijft een van de sterkste troeven van de show en in de eerste helft van het seizoen hebben we enkele memorabele personagemomenten voor haar gezien, samen met een aantal andere hoofdpersonages. Haar tijd in Polis was meeslepend en haar interacties met haar mensen na maanden weg te zijn, voelden waar en overwogen. Zoals het al sinds het eerste seizoen is, is Clarke Griffin waar De 100 kan bijna altijd een overwinning vinden.

De slechte

Hoewel dit seizoen ambitieus was, kostte die ambitie wel wat. Omdat de vele nieuwe locaties en de dreiging van Alie zo betrokken waren en zoveel tijd en moeite kostten om aan te pakken, leden de personages van de show. De ontwikkeling was belemmerd toen Alie centraal stond. Hoewel het een dwingende plot was, scheidde het ons van de personages die de show het bekijken waard maken.

Buiten dat, dwong het plotlijnen die waarschijnlijk nodig waren en verdiende meer exploratie in enkele afleveringen, waardoor het seizoen voelde alsof het naar de conclusie snelde. Alie eindigde met het gijzelen van de gehele show tot het punt waarop het niet voelde alsof we zelfs dezelfde show meer aan het kijken waren. Hoewel het ambitieus was, was het misschien uiteindelijk teveel om in één seizoen aan te pakken.

De lelijke

Het grootste probleem met dit seizoen ging niet over de narratieve structuur, maar over de dood van personages en, meer specifiek, over wie de stervende stierf.

We hebben verschillende keren gesproken over representatie en trope, vooral omdat het gaat over de dood van Lexa en Lincoln. Ooit geprezen om zijn inclusiviteit, De 100 doodde een van de beste representatieve vreemde personages op televisie en verschillende mensen van kleur dit seizoen. Het was een slag voor representatie en een die veel verder resoneerde De 100 fandom.

Deze doden maakten één ding heel duidelijk: televisie moet veranderen. Vertegenwoordiging moet meer zijn dan alleen gaststerrenstappen en half-gerealiseerde bogen. Dit seizoen was er veel controverse, maar misschien wel het belangrijkste wat het deed was ons laten zien hoeveel dingen moeten verbeteren.