Meeting Paris Agreement Mondiale broeikaseffecten vereisen mogelijk nog veel meer bossen

$config[ads_kvadrat] not found

MILIEU: Wat is het klimaatakkoord en hoe kwam het er?

MILIEU: Wat is het klimaatakkoord en hoe kwam het er?
Anonim

Om de doelstellingen van de klimaatovereenkomst van Parijs daadwerkelijk te bereiken, zullen we beginnen met de productie negatief koolstof uitstoot. En hoewel dit vanzelfsprekend lijkt, suggereert een nieuwe studie dat het laten groeien van bossen veel zou helpen, meer dan de beleidsmakers eerder hadden overwogen.

Van de 116 mogelijke paden die door het Intergouvernementeel Panel inzake klimaatverandering (IPCC) worden overwogen om het percentage koolstof uit de atmosfeer terug te brengen tot ergens tussen 430 en 480 delen per miljoen, hebben er 101 betrekking op een vorm van negatieve-emissie-technologie, wat een vorm van koolstofafvang opslag. Na de klimaattop in Parijs was een technologie die veel belangstelling begon te genereren 'bio-energie plus koolstofafvang en -opslag' of BECCS.

BEECS bestaat in feite uit het groeien van veel plantenmateriaal - snelgroeiende bomen, zoals populieren; lang switchgrass afkomstig uit de Amerikaanse prairies; en / of de delen van landbouwvegetatie die we niet eten - en verbranden voor brandstof op een manier dat de afgegeven koolstof veilig ergens wordt opgeslagen, meestal ondergronds.

"BECCS is aantrekkelijk vanwege de dubbele voordelen", vertelt Anna Harper, een onderzoeksmedewerker in de klimaat- en vegetatiekunde aan de Universiteit van Exeter. omgekeerde. "Het levert energie - het vermindert de behoefte aan fossiele brandstoffen - en het verwijdert CO2 uit de atmosfeer."

Het is een aanlokkelijk eenvoudige oplossing, maar Harper zegt ook dat de duivel in de details zit en er zijn veel manieren waarop de methode tot nu toe tekortschoot.

"Om deze reden werd het opgenomen in scenario's voor het bestuderen van de klimaatverandering en ik denk dat dat de grote interesse van beleidsmakers voorafging," zegt ze. "Maar onze studie toont aan dat elk beleid met betrekking tot BECCS zorgvuldig moet nadenken over de verandering van bodembedekking, anders kunnen ze meer CO2 in de atmosfeer toevoegen dan ze eruit halen."

Om tot een maximale temperatuurstijging tussen de 2 en 1,5 graden Celsius te komen - zoals de IPCC en de Parijs-overeenkomst hopen - vonden Harper en haar team dat BECCS veel selectiever zou moeten worden toegepast dan eerder werd gedacht. In veel gevallen zou het voorkomen van ontbossing, het aanmoedigen van herbebossing en het proactief nastreven van bebossing (het laten groeien van een bos waar er nog nooit een was geweest) tot betere koolstofverminderingsresultaten leiden dan BECC's.

Harper en haar groep gebruikten twee geavanceerde computermodellen die het gedrag van vegetatie en bodem nabootsten, waarbij ze werden uitgevoerd met strategieën voor landgebruik die eerder door het IPCC en anderen waren overwogen om het klimaat te stabiliseren. Een daarvan was IMAGE, een geïntegreerd model voor de beoordeling van de globale omgeving, die de milieugevolgen van menselijke activiteiten wereldwijd simuleert. Een andere was de Joint UK Land Environment Simulator, of JULES, een software voor modellering van landoppervlakte voor koolstofmitigatie. Beide zijn gratis beschikbaar voor iemands eigen niet-commerciële gebruik - bijvoorbeeld als je een a wilt spelen heel realistische versie van de pc-game Civilization richtte zich op het redden van degenen die we al hebben.

Hun resultaten, dinsdag gepubliceerd in het tijdschrift Natuurcommunicatie, suggereren dat BECCS daadwerkelijk zou kunnen leiden tot een netto toename van broeikasgassen in de atmosfeer, als ze te veel worden gebruikt, of in de verkeerde regio's.

"De belangrijkste bossen om te bewaren vanuit dit perspectief zijn in hoge noordelijke breedtegraden (de 'boreale' bossen in Oost-Canada en West-Rusland)," volgens Harper, "Land dat al is gedegradeerd of ontbost, is vaak een betere optie voor groei bio-energiegewassen voor BECCS (opnieuw, alleen rekening houdend met de koolstof die kan worden opgeslagen)."

Harper zegt ook dat zij en de rest van de Exeter-groep het grootste contrast vonden bij het modelleren van scenario's waarin bossen in de toekomst zouden worden geoogst om plaats te maken voor een BECCS-site, versus een scenario waarin de bossen overbleven. "Waar het op neerkomt," zegt ze, "is dat het beter is om onze huidige bossen te onderhouden."

Dit is echter niet een hele klop op het concept van BECCS, zoals haar co-auteur Tom Powell, een ecoloog en geograaf bij Exeter, in een voorbereide verklaring opmerkte. "Op sommige plaatsen zal BECCS effectief zijn, maar we hebben gemerkt dat op veel plaatsen het beschermen of regenereren van bossen veel verstandiger is."

Er zijn ook andere, mogelijk ontzettende, fijne details.

Zoals de MIT Technology Review In 2016 hebben sommige BECCS, zoals het biobrandstoffenproject van Archer Daniels Midland in Decatur, Illinois, verschillende resultaten geboekt. (Hun plan omvat het gebruik van de ingevangen koolstofdioxide om meer fossiele brandstoffen uit de bodem van de oceaan te helpen voor consumptie, een einddoel dat, volgens sommige milieuactivisten, het punt verslaat.) Anderen, zoals het White Rose Carbon Capture Project, hebben simpelweg moeite gehad financieel overeind te blijven.

Ook de bebossing kan in bepaalde contexten ontoereikend of contraproductief blijken te zijn, vooral omdat klimaatverandering de ecosystemen schade toebrengt.

Richard Houghton, een senior wetenschapper bij het Woods Hole Research Center, zei het tegen ThinkProgress: "De koolstof in een bos is kwetsbaarder dan ondergrondse koolstof."

"Er is een gevaar bij het oplossen van al onze problemen door meer bossen toe te voegen, want als je die aanpak volgt maar het klimaat blijft veranderen en het wordt steeds warmer, dan is alles wat je hebt gedaan om de wereld te vullen met brandstof, hetzij door ziekte, insecten, of vuur en droogte."

$config[ads_kvadrat] not found