Humanoid Robots Suck

Sinds Ovid schreef over het levende beeldhouwwerk van Pygmalion, zijn mensen geobsedeerd met het creëren van niet-menselijke mensen die er menselijk uitzien en menselijk handelen. Nu we op het punt zijn dat we eigenlijk robots kunnen ontwerpen die in staat zijn om aan onze behoeften te voldoen, is het tijd om de verouderde impuls te verlaten om onszelf te herbouwen.

Ten eerste is het in gebreke blijven van humanoïde vormen een totaal misplaatste manier om robotica te benaderen. Mensen zijn de meest intelligente wezens op aarde (moeilijk te geloven, ja), maar onze lichamen zijn onpraktisch. We zijn niet de snelste, we zijn niet de sterkste (zelfs met betrekking tot onze grootte), en dat is het ook werkelijk makkelijk om ons neer te slaan op onze ezels. Dit is wat de robots achter ons modelleerden en het lijkt erop dat ze basistaken proberen uit te voeren:

De DARPA Robotics Challenge was bedoeld om robotica-ingenieurs en -makers meer te laten nadenken over het gebruik van robots in rampscenario's. Maar zou die robot niet in staat zijn geweest op ruw terrein als hij een derde been of arm had? Verdorie, waarom zou je geen auto ontwerpen die zichzelf uit gevaarlijke omgevingen kan rijden?

Ook in andere toepassingen hebben humanoïde robots geen zin. Als moordmachine zou je iets op wielen moeten hebben zodat het sneller kan bewegen dan een tweevoeter met lopen. Of, beter nog, laat het vliegen en dingen jagen zoals de Predator-drone. Als je een robot nodig hebt om je huis schoon te maken, kan een Roomba dit binnen een uur regelen en neemt het een fractie van de ruimte in beslag die een levensechte robot zou nemen. En dat negeert alle gevallen waarin we robots nodig hebben om zwaar te tillen - menselijke stekels werden ontworpen voor flexibiliteit, zonder massieve gewichten te verduren.

Nee, de obsessie achter het maken van humanoïde robots gaat meer over onze psychologie en ons verlangen om ons meer in te leven in de dingen dan wat dan ook. Jonathan Hurst, een assistent-professor in de machinebouw aan de Oregon State University, vertelde De Michigan Engineer in april begon hij met het ontwerpen van robotbenen en -gangen op basis van de manier waarop vogels bewogen, met gebogen knieën als flamingo's naar achteren. Dit was duidelijk een beter ontwerp voor het maken van robots.

Helaas was het niet erg overtuigend voor anderen.

"Als u subsidies aanvraagt, hebben geldschieters al een inleiding op uw wetenschappelijke claims", zegt hij. "En zo hou je een onderzoeksprogramma in stand. Nooit meer zal ik een machine bouwen vanuit een louter technische invalshoek.

Kortom, we zijn gefascineerd door het idee van de robot als bijna menselijk. Wanneer iets er menselijk uitziet, schrijven we antropogene eigenschappen eraan toe, en dat helpt ons om ons ermee te verbinden. In een concept van een paper gepost in april, bespreekt Kate Darling van het Media Lab van MIT verschillende onderzoeken waarin deelnemers interactie hebben gehad met robots die op de een of andere manier antropomorfisch zijn geweest - of het nu via een achtergrondverhaal, vertoningen van intelligentie is of gewoon omdat ze kijken meer menselijk. Toen hen gevraagd werd om die robots aan te vallen of ze in gevaar te brengen, aarzelden de deelnemers of weerstonden ze. Darling schrijft dat "we een empathische aarzeling meten in plaats van dat mensen aarzelen alleen vanwege de waargenomen waarde van de robot."

Dat is niet altijd een wenselijk kenmerk. Voor militaire toepassingen zijn er anekdotische verhalen over het feit dat commandanten zich zorgen maken over het sturen van humanoïde robots naar situaties waarin ze op de vlucht slaan. "Eén verhaal vertelt over een robot gebouwd om op te lopen en landmijnen te ontploffen," schreef Darling in haar krant. "De kolonel die toezicht hield op de testoefening eindigde met het bestellen van de stop, omdat de aanblik van de robot die zich over het landmijnveld sleept, te 'inhumaan' is."

Dat wil niet zeggen dat er geen waarde is in humanoïde robots. Een menselijke look past in gezelschapsrobots die bedoeld zijn om contact te maken met kinderen of ouderen, of thuiszorg te bieden aan ziekenhuispatiënten of zieke mensen. In situaties waarin robots een vorm van medische zorg moeten bieden of sociale interactie moeten bieden, kan een humanoïde vorm de emotionele voordelen vergroten en de ervaring veel aangenamer maken.

Maar onze focus moet liggen op het optimaliseren van onze robots voor efficiëntie, niet voor bekendheid. Dat is waarom er ingenieurs zijn die geïnspireerd zijn door het ontwerp van andere dieren, zoals Kangaroos of slangen, of zelfs spinnen en insecten. Sommige robots zien er zelfs uit als gekannibaliseerde ledematen die uit een tank steken, maar zij krijg shit done.

En dat zou het algemene doel van alle robotmakers moeten zijn: een probleem vinden en de beste robot ontwerpen om het op te lossen. Uiterlijk is niet alles.