De VN willen internationale ruimtereizen binnen vijf jaar

Commerciële ruimtevaart blijft meer een kapitalistische fantasie dan een dagelijkse realiteit, maar orbitale vakanties en meteorietwinning voelen onvermijdelijk aan. De technologie is niet langer generaties verwijderd en de tijdschema's die door bedrijven als SpaceX worden voorgesteld, zijn agressief. Gezien dit alles, zou het billijk zijn om te zeggen dat de oproep van de United Nations aviation agency om ruimtevoorschriften een beetje laat is gekomen. Maar het is een geweldige oproep. De Internationale Burgerluchtvaartorganisatie heeft een opvallend doel gesteld - slechts vijf jaar - voor het ratificeren van regelingen voor de commerciële ruimtereizen.

Er is enige reden om optimistisch te zijn dat ruimtevaart het internationale recht daadwerkelijk zal versterken, waardoor het minder geheimzinnig wordt door het tot op zekere hoogte te verenigen op de manier van het zeerecht. De noodzaak om ruimtes te regelen die niet duidelijk worden bepaald door onze terrestrische grenzen, wordt algemeen begrepen en goedgekeurd. En de Verenigde Naties hebben al een rol gespeeld bij het opstellen van richtlijnen, zo niet vaste regels, over het gebruik van ruimte tot nu toe. Maar die richtlijnen zijn verouderd.

Al in 1963 keurde de Algemene Vergadering van de VN een "Verklaring van de rechtsbeginselen betreffende de activiteiten van staten bij de verkenning en het gebruik van de kosmische ruimte" goed. Ze verklaarde dat de ruimte open moet staan ​​voor alle gezagsgetrouwe naties, en die naties moeten de verantwoordelijkheid nemen voor alles wat ze daarheen sturen. De Verenigde Staten, de Sovjetunie en alle grote landen ter wereld hebben deze beginselen later geratificeerd in het Outer Space Treaty van 1967.

TIL the Outer Space Treaty, ondertekend door alle grote ruimtevarende naties, verbiedt het claimen van territorium in de ruimte of op …

- Ted Hardman (@ TedHardman19) 15 maart 2016

Het is vermeldenswaard dat, ondanks de huidige VN-richtlijnen, het bekend is dat 's werelds superkrachten hebben overwogen om ruimte te bewaken. Het militaire ruimtestation Almaz van de Sovjet-Unie omvatte een automatisch kanon om instappen te voorkomen, en de Verenigde Staten vermaakten ruimtevaartuigen als onderdeel van het Star Wars-raketschild van president Ronald Reagan. Het vooruitzicht van internationale samenwerking op het gebied van ruimtevaart en toerisme zou dus altijd moeten worden getemperd door het potentieel voor landen om prioriteit te geven aan hun eigen militaire doelen.

Een utopisch beeld van ruimtevaart en verkenning kan United Nation ruimteverkeerscontrollers in robin's blauwe eierblauwe veiligheidsvesten omvatten, maar de realiteit zal ingewikkelder zijn. In dit stadium eisen individuele landen de verantwoordelijkheid op voor het beveiligen van hun eigen luchtruim, en het VN-luchtvaartagentschap verleent alleen ondersteuning en coördinatie voor internationale vluchten. De VN kunnen dus een coördinerende rol spelen bij het vaststellen van internationale normen voor commerciële ruimtevluchten, maar het zal vrijwel zeker niet de industrie reguleren - wat betekent dat het geen tanden zal geven aan de huidige wetshandhavingsinstanties.

De naties in de wereld zijn van oudsher niet bereid om de VN meer controle te geven over legers of industrieën, waardoor het internationale lichaam niet in staat is om zelfs de meest gekoesterde principes te handhaven. Internationale ruimtevaart is een goed gebied om zichzelf te betrekken op basis van de behoefte aan multinationale samenwerking, maar zijn rol is ook beperkt. De proliferatie van satellieten en ruimtevaart in de afgelopen decennia heeft duidelijk aangetoond dat er behoefte is aan meer coördinatie in de ruimte, maar ruimte blijft de ultieme commons. De VN willen alleen tragedie vermijden.