Waarom moerassen belangrijker zijn voor het klimaat dan ooit tevoren

"Giet het moeras af" is al lang bedoeld om iets onaangenaams te verwijderen. Eigenlijk heeft de wereld meer moerassen nodig - en moerassen, vennen, moerassen en andere soorten wetlands.

Dit zijn enkele van de meest diverse en productieve ecosystemen op aarde. Ze zijn ook onderschatte maar onvervangbare middelen om het tempo van de klimaatverandering te vertragen en onze gemeenschappen te beschermen tegen stormen en overstromingen.

Zie ook: Klimaatverandering Bestrijding van kristallen kan ons helpen de CO2-niveaus te verlagen

Wetenschappers erkennen alom dat wetlands extreem efficiënt zijn in het verwijderen van koolstofdioxide uit de atmosfeer en het omzetten in levende planten en koolstofrijke grond. Als onderdeel van een transdisciplinair team van negen wetland- en klimaatwetenschappers hebben we eerder dit jaar een paper gepubliceerd waarin de vele klimaatvoordelen worden beschreven die worden geboden door alle soorten wetlands en hun behoefte aan bescherming.

Een vanishing-resource

Eeuwenlang hebben menselijke samenlevingen wetlands gezien als woestenijen die moeten worden "teruggewonnen" voor hoger gebruik. China begon met grootschalige verandering van rivieren en wetlands in 486 voor Christus. toen het begon met de bouw van het Canal Grande, nog steeds het langste kanaal ter wereld. De Nederlandse ontwaterde wetlands op grote schaal beginnen ongeveer 1.000 jaar geleden, maar hebben recentelijk veel van hen hersteld. Als landmeter en landontwikkelaar leidde George Washington mislukte pogingen om het Great Dismal Swamp op de grens tussen Virginia en North Carolina af te voeren.

Tegenwoordig zijn veel moderne steden over de hele wereld gebouwd op vervuilde wetlands. Grootschalige drainage gaat door, vooral in delen van Azië. Op basis van de beschikbare gegevens wordt het totale cumulatieve verlies van natuurlijke wetlands geschat op 54 tot 57 procent - een verbazingwekkende transformatie van onze natuurlijke begiftiging.

Grote hoeveelheden koolstof hebben zich verzameld in wetlands, in sommige gevallen gedurende duizenden jaren. Dit heeft de atmosferische niveaus van kooldioxide en methaan verlaagd - twee belangrijke broeikasgassen die het klimaat op aarde veranderen. Als ecosystemen, met name bossen en wetlands, de koolstof uit de atmosfeer niet verwijderen, zouden de koolstofdioxideconcentraties uit menselijke activiteiten elk jaar met 28 procent toenemen.

Van koolstofputten tot koolstofbronnen

Wetlands verwijderen en bewaren atmosferische koolstof voortdurend. Planten halen het uit de atmosfeer en zetten het om in plantenweefsel, en uiteindelijk in grond wanneer ze doodgaan en ontbinden. Tegelijkertijd geven microben in wetlandbodems broeikasgassen vrij in de atmosfeer terwijl ze organisch materiaal consumeren.

Zie ook: Ontbindende kunststoffen zijn een bron van broeikasgassen geweest deze hele tijd

Natuurlijke wetlands absorberen doorgaans meer koolstof dan ze vrijkomen. Maar aangezien het klimaat de bodem van het moeras verwarmt, neemt het microbiële metabolisme toe, waardoor extra broeikasgassen vrijkomen. Bovendien kunnen drainerende of storende wetlands zeer snel koolstof uit de bodem vrijmaken.

Om deze redenen is het essentieel om natuurlijke, onaangetaste wetlands te beschermen. Wetland bodem koolstof, opgebouwd over millennia en nu in een sneller tempo aan de atmosfeer wordt vrijgegeven, kan niet binnen de komende decennia worden herwonnen, wat een kritisch venster is voor het aanpakken van klimaatverandering. In sommige soorten wetlands kan het tientallen tot millennia duren om bodemomstandigheden te ontwikkelen die de netto koolstofophoping ondersteunen. Andere soorten, zoals nieuwe zoutwatermoerassen, kunnen snel beginnen met het verzamelen van koolstof.

Arctische permafrost, wat een moerasgrond is die gedurende twee opeenvolgende jaren bevroren blijft, slaat bijna twee keer zoveel koolstof op als de huidige hoeveelheid in de atmosfeer. Omdat het bevroren is, kunnen microben het niet consumeren. Maar vandaag ontdooit permafrost snel, en arctische gebieden die grote hoeveelheden koolstof uit de atmosfeer hebben verwijderd, zo recent als 40 jaar geleden, brengen nu aanzienlijke hoeveelheden broeikasgassen vrij. Als de huidige trends zich voortzetten, zal het ontdooien van permafrost tegen 2100 evenveel koolstof vrijmaken als alle Amerikaanse bronnen, inclusief energiecentrales, industrie en transport.

Klimaatdiensten van Wetlands

Naast het vastleggen van broeikasgassen, maken wetlands ecosystemen en menselijke gemeenschappen veerkrachtiger in het licht van de klimaatverandering. Ze slaan bijvoorbeeld overstromingen op van steeds heviger wordende regenbuien. Zoetwater-wetlands zorgen voor water tijdens droogte en helpen om omliggende gebieden af ​​te koelen wanneer de temperaturen hoog zijn.

Kwelders en mangrovebossen beschermen de kust tegen orkanen en stormen. Kustmoerassen kunnen zelfs in hoogte groeien als het zeeniveau stijgt, waardoor gemeenschappen verder landinwaarts beschermd worden.

Maar wetlands hebben weinig aandacht gekregen van klimaatwetenschappers en beleidsmakers. Bovendien zijn klimaatoverwegingen vaak niet geïntegreerd in wetlandbeheer. Dit is een kritieke omissie, zoals we in een recente paper met zes collega's die wetlands plaatst in de context van de tweede waarschuwing voor de mensheid van de wetenschappers, een verklaring onderschreven door een ongekende 20.000 wetenschappers.

Het belangrijkste internationale verdrag voor de bescherming van wetlands is de Ramsar-conventie, waarin geen bepalingen zijn opgenomen om wetlands te behouden als een strategie voor klimaatverandering. Sommige nationale en subnationale overheden beschermen wetlands effectief, maar weinigen doen dit binnen de context van klimaatverandering.

Bossen beoordelen hun eigen sectie (artikel 5) in de klimaatovereenkomst van Parijs die roept op bescherming en herstel van tropische bossen in ontwikkelingslanden. Een proces van de Verenigde Naties, getiteld Reduced Emission from Deforestation and Degraded Forests, of REDD +, belooft financiering voor ontwikkelingslanden om bestaande bossen te beschermen, ontbossing te voorkomen en aangetaste bossen te herstellen. Hoewel dit betrekking heeft op beboste wetlands en mangroves, werd pas in 2016 een vrijwillige voorziening voor het melden van emissies van wetlands geïntroduceerd in het klimaatadministratiesysteem van de VN, en slechts een klein aantal regeringen heeft hiervan gebruikgemaakt.

Modellen voor Wetland-bescherming

Hoewel klimaatakkoorden wereldwijd traag zijn om wetlandkool te beschermen, beginnen zich veelbelovende stappen op lagere niveaus voor te doen.

Ontario, Canada, heeft wetgeving aangenomen die een van de meest beschermende van onontwikkelde landen is door elke regering. Enkele van de meest noordelijke veengebieden van de provincie, die mineralen en potentiële hydro-elektrische bronnen bevatten, worden ondersteund door permafrost die bij verstoring broeikasgassen kan afgeven. De Ontario Far North Act stelt specifiek dat meer dan 50 procent van het land ten noorden van 51 graden breedtegraad beschermd moet worden tegen ontwikkeling, en de rest kan alleen worden ontwikkeld als de culturele, ecologische (diversiteit en koolstofsekwestratie) en sociale waarden niet aangetast.

Ook in Canada rapporteert een recente studie een grote toename van de koolstofopslag van een project dat getijoverstroming herstelde tot een zoutmoeras nabij Aulac, New Brunswick, aan de Canadese Baai van Fundy. Het moeras werd 300 jaar lang drooggelegd door een dijk, waardoor grond en koolstof verloren gingen. Maar slechts zes jaar nadat de dijk werd overschreden, bedroeg de koolstofopslag in het herstelde moeras gemiddeld meer dan vijf keer de snelheid die werd gerapporteerd voor een nabijgelegen volgroeide moeras.

Naar onze mening moeten regeringen op alle niveaus in plaats van moerassen en verzwakkende beschermingsmaatregelen onmiddellijk actie ondernemen om wetlands te behouden en te herstellen als klimaatstrategie. Het beschermen van het klimaat en het vermijden van klimaatgerelateerde schade door stormen, overstromingen en droogte is een veel hoger nut voor wetlands dan ze te veranderen voor economische winst op korte termijn.

Dit artikel is bijgewerkt om een ​​link toe te voegen aan de tweede waarschuwing voor de mensheid van de wetenschapper.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation door William Moomaw, Gillian Davies en Max Finlayson. Lees hier het originele artikel.