Een overheidsverbod op werk E-mail buiten kantooruren? Frankrijk overweegt het

$config[ads_kvadrat] not found

Toon Hermans - One Man Show 1967 - Franse Les

Toon Hermans - One Man Show 1967 - Franse Les
Anonim

In Frankrijk zullen politici stemmen op een maatregel die de geest verlamt: het verbieden van zakelijke e-mails en berichten die buiten de werkdag bestaan. Het staat bekend als de "ontkoppelingsclausule" en het is naar verluidt de enige overeengekomen clausule in een brede en controversiële arbeidswet.

Stel je voor: een toekomstige wereld waarin je naar huis gaat en wettelijk verplicht bent niet om door te gaan met werken. Bijna geen baan is tegenwoordig heilig; bijna elke werknemer, of hij nu wit of blauw is, is verplicht - hetzij door bazen of door geweten - om e-mails buiten de werkdag te controleren en te beantwoorden. Deze maatregel probeert die trend te veranderen en vrije tijd te geven aan de gewone mensen.

En de Fransen zijn - terecht kan men eraan toevoegen - boos. "Medewerkers verlaten het kantoor fysiek, maar verlaten hun werk niet", vertelt de socialistische parlementslid Benoît Hamon BBC. "Ze blijven gehecht aan een soort elektronische lijn, zoals een hond. De teksten, de berichten, de e-mails - ze koloniseren het leven van het individu tot het punt waar hij of zij uiteindelijk kapot gaat."

Zoals de meeste werkimplementaties, lijkt de impliciete vereiste om eenmaal thuis op de virtuele klok te blijven een logische, zakelijke beweging. In plaats van (snik als je dit leest) laat emails enkele uren onbeantwoord blijven, bureaucratie stroomt ononderbroken. Er is geen 9-a.m. commotie als werknemers tijd verspillen inhalen bij berichten vertraagd met een halve dag; in plaats daarvan kunnen werknemers carpe -werk- diem het moment dat ze op kantoor aankomen.

Maar zoals de meeste werkimplementaties is deze impliciete vereiste zelfs contraproductief. Of deze Fransen zouden graag willen dat hun superieuren geloven. Altijd op de virtuele klok blijven, zuigt zielen droog en laat uitgeholde shells achter die zonder geesten, moeite om bij te blijven wanneer ze op de eigenlijke klok zitten. Iedereen heeft downtime nodig, iedereen heeft creatieve outlets nodig; e-mailen nixes onze kansen om beide te bereiken.

Er zijn echter enkele dissidenten in Frankrijk. Sommige mensen beweren dat ze graag up-to-date blijven en geven er de voorkeur aan dat hun compulsies niet worden verboden. (Deze "wet" zou meer als een sterk voorstel en referentiepunt fungeren, hoewel - zoals het er nu uitziet, er geen sancties tegen overtreding zouden zijn.) Anderen erkennen dat Frankrijk, als een natie, waarschijnlijk achter zou raken in onze meedogenloze, schurende moderne wereld maatschappij.

Maar dit zijn ideeën die om zendtijd vragen. De werkplek, met sprongen en grenzen van technologie, is snel aan het veranderen. Onze verwachtingen moeten gelijke tred houden.

$config[ads_kvadrat] not found