Twitter voor cellen zal veel nuttiger zijn dan Twitter voor mensen

De menselijke impuls om te leven-blog is, op zijn best, twijfelachtig, maar het zou ongelooflijk nuttig voor wetenschappers zijn als de cellen een gelijkaardig autobiografische drang hadden. Als wetenschappers konden zien wat een cel op dezelfde manier deed, kregen ze updates over het fandom van hun jongere broers 'Warriors', dan zouden ze interne processen als een infectie en het begin van kanker als nooit tevoren kunnen volgen. En dat is precies wat Timothy Lu, Ph.D., bij het Massachusetts Institute for Technology probeert te ontwikkelen met behulp van CRISPR.

Bloggencellen vertellen hun verhalen met behulp van CRISPR-genbewerking http://t.co/pA3Io355D0 pic.twitter.com/5MXdL7jlYS

- Nieuwe wetenschapper (@newscientist) 27 mei 2016

Het werk van Lu, deze week gepubliceerd in biorXiv, is in feite Twitter voor cellen: met behulp van CRISPR paste de biologische ingenieur en computerwetenschapper cellen aan om een ​​autobiografisch logboek te schrijven van alles wat hen in hun genen overkomt. Deze gebeurtenissen kunnen, in theorie, variëren van ontmoetingen met toxische stoffen tot run-ins met bacteriën of virussen; de onderzoekers hopen dat hun cellulaire logging tool, die de onderzoekers mSCRIBE hebben genoemd, of Mammalian Synthetic Cellular Recorder Integrating Biological Events, verder kan worden ontwikkeld om alle activiteiten van een cel te controleren.

Om te bewijzen dat zijn systeem werkt, richtte Lu zich op het monitoren van ontstekingen, een goed gekarakteriseerde indicator van stress. Zijn team bouwde cellen om hun run-ins met ontsteking te laten loggen terwijl ze in het lichaam circuleerden door na elke ontmoeting stukjes mutatie in het DNA te plaatsen, inclusief details over de omvang en de duur van de ontmoetingen. Zeker, toen de cellen in muizen werden geïnjecteerd, hadden diegenen die een ontsteking hadden gehad meer gebeurtenissen "geregistreerd" dan degenen die dat niet deden.

Het resultaat is in wezen een Twitter-feed van de levensduur van de cel, waarbij tweets verschijnen als stukjes willekeurige mutatie ingebed in de grotere tijdlijn van de feitelijke DNA-sequentie van de cel, die al bekend is bij onderzoekers. Op dit moment moeten de cellen nog steeds uit het lichaam worden gevist voordat hun feeds kunnen worden gelezen, maar de onderzoekers hopen dat de tool uiteindelijk alle activiteiten en verblijfplaatsen van een cel in realtime kan controleren, waarbij zelfs 'slimme cellen' mogelijk worden gemaakt - rondzwervende cellulaire spionnen - te ontwikkelen. Als ze slagen, hebben ze het onmogelijke bereikt - het maken van een Twitter-feed is handig.