NASA Video onthult "Weird Go-On" in Tail of Elusive Comet McNaught

Komeet McNaught is een helder, mooi mysterie sinds 2007, toen een groep bedwelmde onderzoekers van het Naval Research Laboratory in Washington, D.C., het in een satellietbeeld opnam. De aardbewoners die de komeet voor het eerst zagen, waren getroffen door de helderheid en de vreemde configuratie. Niet alleen was het zo lichtgevend dat het overdag uit sommige delen van de aarde zichtbaar was, maar het droeg ook verscheidene lange, pauwveerachtige staarten.

Van deze staarten wordt gedacht dat ze belangrijke aanwijzingen bevatten over hoe planeten en manen miljarden jaren geleden werden gevormd, maar jarenlang hadden ze niet alle tools om deze vraag verder te onderzoeken. Maar dat veranderde deze week, toen een Ph.D. student in Londen ontrafelde het mysterie van komeet McNaught.

Astrofysicus Karl Battams van het Naval Research Laboratory noemde het "een van de mooiste kometen die we decennialang hebben gezien." Voor al zijn schoonheid had komeet McNaught echter vreemde patronen in zijn stofstaart, die in de video hierboven zijn beschreven.

Meestal kunnen komeetstaarten - striae genoemd - zich uitstrekken tot 100 miljoen mijl achter de "kern" van de komeet, de klomp ijs of rots waaruit zijn vaste kern bestaat. Kometen hebben eigenlijk twee staarten: één samengesteld uit ionen (geladen atomen) die worden gemanipuleerd door de magnetische velden van de zonnewind, en een "stofstaart" die bestaat uit kleine stukjes materie die uit de kern van de komeet worden gehaald. De stofstaarten van de McNaught-komeet zijn beroemd onder astronomen omdat ze een vreemd patroon van "verstoring" vertonen - wat anders zou moeten zijn, terwijl strakke lijnen eigenlijk bezaaid zijn met kleine loopgraven, vergelijkbaar met wat je zou kunnen zien in een zandduin in de woestijn.

Deze verstoringen verbaasden Oliver Price, een Ph.D. student aan het University College in Londen, Mullard Space Science Laboratory, toen hij ze voor het eerst opmerkte omdat deze stofdeeltjes volgens alle bronnen te zwaar zouden moeten zijn om door de zonnewind in vreemde formaties te worden gestoten. Niettemin zijn ze verstoord. Het werk van Price heeft in wezen een belangrijke waarschuwing toegevoegd aan dit idee:

"Dit resultaat (en anderen) hebben aangetoond dat de zonnewind eigenlijk ook een belangrijke rol kan spelen in de morfologie van de stofstaart", vertelt hij. Inverse. "Dus, het was erg opwindend om te hebben bewezen dat iets dat ik in een klaslokaal geleerd heb (licht) fout was!"

Price noemde ze "vreemde gang van zaken" toen hij ze voor het eerst opmerkte in beelden die werden verzameld door NASA's STEREO- en SOHO-ruimtevaartuigen. Hij was in staat om samen deze beelden samen te vatten, om een ​​driedimensionale kaart te maken die simuleert hoe elk stofdeeltje van de kern van de komeet in de staart in de staart beweegt.

Misschien wel het allerbelangrijkste, deze simulatie verlichte de bron van deze vreemde rimpelingen. Terwijl de komeet door de ruimte snelt, valt stof van de kop van de komeet in de staart. Als dit gebeurt, beweegt de komeet in en uit een vel magnetische activiteit die de heliospheric current sheet wordt genoemd. Op dit moment verandert de magnetische oriëntatie van de zonnewind feitelijk richtingen, waardoor de stofdeeltjes in de staart van de komeet bezinken. Je kunt het zien gebeuren rond 1:23 in de video, wanneer stofdeeltjes het vel binnenkomen en enigszins worden verplaatst, waardoor onderbrekingen in de anders rechte lijnen ontstaan.

"Het laat zien dat magnetische interacties veroorzaakt door de zon een belangrijke rol kunnen spelen in het gedrag van grote stofwolken", zegt hij. Dit, voegt hij eraan toe, kan ons helpen ontdekken welke krachten de manen, planeten en kometen die we vandaag zien kunnen hebben gevormd. Deze kracht was miljoenen jaren geleden werkzaam toen het universum zelf slechts een gigantische stofwolk was.

"Toen het zonnestelsel zich vormde, was het in feite één enorme stofwolk, dus het betekent dat we iets anders hebben om over na te denken wanneer we nadenken over hoe het zonnestelsel gevormd is," concludeert hij.