'Maze Runner' Beoordelingen zijn uit en ze zijn scathing

Het is het einde van de "einde van de wereld" -verhalen zoals we die kennen, omdat de sombere recensies voor het laatste zijn Maze Runner films kunnen alleen maar aangeven dat de dystopische YA-bubbel officieel is gesprongen. We zijn nu allemaal in de apocalyps.

Hongerspelen, afwijkend, en nu Maze Runner. Hollywood is niet moe van het dumpen van miljoenen in het aanpassen van jong-volwassen fictiereeksen aan het grote scherm, maar uiteindelijk lijkt het publiek voor eens en altijd over de trend te zijn. De derde en laatste Maze Runner film, The Death Cure, kwam uit op vrijdag en daarmee kwamen een hoop overweldigende negatieve recensies.

Het helpt de franchise niet dat zijn ster, Dylan O'Brien, tijdens het filmen een aanzienlijke blessure opliep The Death Cure, een die uiteindelijk de productie ongeveer een jaar vertraagde. De laatste vermelding voor de franchise, The Scorch Trials, kwam uit in 2015. Hier in 2018, geven kijkers niet echt meer om YA Dystopia's, en ze lijken in hemelsnaam niet om te geven De doolhofloper.

We hadden dit allemaal moeten zien aankomen, gezien de matige ontvangst het einde van de Hongerspelen franchise ontvangen van zowel critici als kijkers, en opnieuw wanneer het afwijkend de filmfranchise verdorde tot het alle sterren verloor en genoegen nam met wat in wezen een aankomende tv-film is. Ondertussen op tv, shows zoals De 100 geniet niet van dezelfde populariteit die ze ooit hebben gehad.

Dus hoe slecht is het The Death Cure ?

Over op rotte tomaten, The Death Cure zit ongemakkelijk op 44 procent van de Tomatometer.

Het is moeilijk om met Peter Travers te debatteren die voor schrijft Rollende steen wanneer hij zich afvraagt: "Waarom een ​​vreselijke toekomst voorstellen als Trump ons eraan herinnert dat het einde van de wereld komt?" Hij noemt de film een ​​"aanval van vuur en woede die gegarandeerd je zintuigen rafelig maakt en je hersenen gevoelloos maakt"..

Peter Bradshaw's beoordeling voor The Guardian labelt de film als een "sexless derring-do in een saaie YA-dystopie", waarmee wordt gezegd dat het een generieke zanderige dystopie biedt met "een verhaal dat zijn identiteit verloor eens het titulair doolhof was achtergelaten." Het gaat om corporate villainy versus een generiek verzet.

Voor SlashFilm, Karen Han prijst de actiescènes die worden aangeboden door regisseur Wes Ball, die "Mad Max-ian" -actie afleverde in een finale die "redelijk goed" is. Het is dus niet bepaald een lovende loftuiting.

uiteindelijk, The Death Cure Het overmatig gebruik van typische dystopische tropen en herhaalde karakterdynamiek is ongeveer net zo moe als zijn held, Thomas, moet zijn nadat hij door een doolhof, een woestijn is gerend en nu een ommuurde stad is die enkele bedrijfsoverheersers probeert te vermoorden.

YA dystopische verhalen hebben blijkbaar hun weg gevonden in de cinema, maar hopelijk heeft dit geen invloed op de uitstekende actiekarakteristiek van Dylan O'Brien.

We moeten ons afvragen hoe deze algemene trend met dystopische films misschien voorbijkomt voor de aanstaande Ready Player One, dat een heel andere dystopie toont die doordrenkt is van VR. Kunnen doordringende 'nostalgie uit de jaren '80, Steven Spielberg en coole technologische trends voorkomen dat dezelfde negatieve publieke opinie plaatsvindt? We zullen zien.

The Death Cure is nu verkrijgbaar in de bioscoop.