Neanderthaler grotkunst bewijst dat mensen niet de enige artistieke soort zijn

Of het nu gaat om een ​​afbeelding van God op de Sixtijnse Kapel of het onuitsprekelijke gevoel van zomer dat druipt over een schilderij van Jackson Pollock, kunst is een visuele proxy voor een innerlijke mentale toestand. In het bijzonder, a menselijk interne mentale toestand. Het menselijk vermogen om gedachten en gebeurtenissen weer te geven die niet echt aanwezig zijn, is een uitdrukking van symbolisch denken, waarvan wetenschappers lang geloofden dat ze ontstonden met de eerste Homo sapiens die grotkunst heeft gemaakt en nooit is geadopteerd door een andere soort.

Baanbrekend onderzoek gepubliceerd donderdag in Wetenschap gooit een sleutel in dat alles. In de krant meldt een internationaal team van wetenschappers dat grottekeningen op drie locaties in heel Spanje zich gezamenlijk tussen 64.000 en 66.000 jaar oud bevinden, dat er op geen enkele manier die grotschilderingen kunnen zijn gemaakt door vroege Homo sapiens. In die tijd was er maar één soort hominine in Spanje die deze kunst had kunnen maken - niet mensen, die 40.000 jaar geleden arriveerden, maar de Neanderthalers.

Zie ook: "Mensentaal heeft zijn oorsprong in grotschilderijen, taalkundigen debatteren"

"We zijn ervan overtuigd dat deze kunst is gemaakt door Neanderthalers vanwege het ruimere archeologische bewijs voor de aanwezigheid van beide Homo sapiens en Neanderthalers ", vertelt co-auteur en University of Southampton, archeoloog Chris Standish, Ph.D., vertelt omgekeerde per email.

"De overgang van het Midden-Paleolithicum, de periode waarin Neanderthalers in Europa leefden en het archeologisch record wordt gedomineerd door hun materiële cultuur en het Boven-Paleolithicum, de periode waarin anatomisch moderne mensen voor het eerst zijn aangekomen, is goed gedefinieerd in Iberia … De waarschijnlijkheid dat moderne mensen waren in deze grotten schilderkunst, of waren elders, zijn daarom minuscuul."

Het bewijs dat de Neanderthalers kunst maakten, ontkracht het idee dat ze niet in staat waren tot symbolisch denken en geloofsystemen. Toen de versteende overblijfselen van de Neanderthalers voor het eerst werden gevonden in de 19e eeuw, noemde de Duitse bioloog Ernst Haeckel de soort Homo stupidus - de "domme mens." In de afgelopen tien jaar hebben echter doorbraken in genetische technologie en archeologische vondsten bewezen dat onze familieleden geen domme wezens waren maar een denken, gevoel soorten met een materiële cultuur die vandaag voortleeft in ons eigen DNA. De ontdekking dat ze kunst creëerden, laat op hun beurt zien dat ze niet cognitief inferieur waren aan Homo sapiens.

"Ik denk dat we allemaal het onderzoeksteam hopen dat dit zal bijdragen aan het verbeteren van de algemene perceptie die mensen hebben van Neanderthalers, zodat mensen ze niet zien als gedragsmatig minderwaardig of minder ontwikkeld in vergelijking met ons," zegt Standish. "We zijn meer vergelijkbaar dan eerder werd gedacht."

Standish en zijn team gebruikten een nieuwe techniek om de kunst te analyseren in drie grotten in het noorden, midden en zuiden van Spanje: een rood lineair motief in La Pasiega, een handstencil in Maltravieso en rood geverfde stippen en schijven in Ardales. Binnen de rechthoekige lijnen van het motief, maakten ze de hoofden en lichamen van dieren - maar niet goed genoeg om te weten wat voor soort dieren worden afgebeeld. In plaats van het gebruik van radiokoolstofdatering, de techniek die gewoonlijk wordt gebruikt om de houtskool te gebruiken die in grotschilderijen wordt gebruikt, hebben ze uranium-thorium dateringen gebruikt om de carbonaatkorstjes te analyseren die een deel van de kunst bedekten.

Deze kleine witte korstjes worden gevormd wanneer water door de rotsen sijpelt, waardoor een laagje mineraal calciet wordt neergeslagen. Omdat het calciet aan is top van de kunst, kan worden aangenomen dat het zich heeft gevormd nadat de schilderijen zijn gemaakt - en dus dateert de korst uit de geschatte ouderdom van de kunst eronder.

De schilderijen uit alle drie de grotten zijn gemaakt voordat anatomisch moderne mensen voet zetten in wat nu Spanje is. Het is duidelijk dat de kunstenaars van de Neanderthalers bewust hebben gekozen voor afbeeldingen en hebben gekozen waar ze geplaatst moeten worden, wat onthulde dat ook zij doelgericht gedrag hadden, een kenmerk dat we eerder alleen aan mensen hebben gecrediteerd. Om echt het menselijke verhaal te hebben begrepen, merken de auteurs op, moeten we de Neanderthalers blijven bestuderen - en we moeten openstaan ​​voor de mogelijkheid dat we misschien toch niet zo speciaal zijn. Als de Neanderthalers in staat waren tot symbolisch denken, welke experts denken dat de cognitieve ontwikkeling van mensen drijft, wie weet wat ze nog meer konden?

"Er kunnen anatomische verschillen zijn tussen de twee homininegroepen, maar cognitief waren ze erg op elkaar", zegt Standish. "Symbolisch gedrag wordt vaak gezien als een belangrijke indicator van de moderniteit van het gedrag, maar sinds ze voor het eerst werden geïdentificeerd, zijn Neanderthalers afgeschilderd als ongecultureerd en cognitief inferieur. Ze waren veel 'menselijker' dan we vroeger dachten. '