Honingbijen zijn niet het enige insect dat nectar produceert, zegt ecologist

Er zijn zeven soorten Apis honingbij in de wereld, allemaal afkomstig uit Azië, Europa en Afrika. Apis mellifera, de westerse honingbij, wordt de soort wereldwijd erkend als "de honingbij." Maar het is niet het enige insect dat honing maakt.

Vele andere soorten bijen, mieren en wespen maken en bewaren honing. Veel van deze insecten worden al eeuwenlang als natuurlijke suikerbron gebruikt door inheemse culturen over de hele wereld.

Per definitie is honing een zoete, kleverige substantie die insecten maken door bloemnectar te verzamelen en te verwerken. De commerciële associatie tussen honing en honingbijen is vooral ontstaan ​​door de langdurige relatie tussen mensen en gedomesticeerde honingbijen.

Deze associatie wordt ook ondersteund door de Codex Alimentarius, de internationale voedingsnormen die zijn opgesteld door de Verenigde Naties en de Wereldgezondheidsorganisatie. De Honey Codex vermeldt alleen "honingbijen" en stelt dat aan honing die als zodanig wordt verkocht, geen levensmiddelenadditieven of andere ingrediënten mogen worden toegevoegd.

Oh schat, schat

Biologisch gezien zijn er andere insectenbronnen van honing. Stingless bees (Meliponini) zijn een groep van ongeveer 500 bijensoorten die uitstekende honingproducenten zijn en in sommige regio's ook worden beheerd als efficiënte gewasbestuivers. Stingless bijen worden meestal gevonden in tropische en subtropische gebieden van Australië, Afrika, Zuidoost-Azië en de Amerika's.

Lees meer: ​​Een bijeneconoom verklaart de vitale rol van honingbijen bij het kweken van smakelijke amandelen

Hun honing is verschillend van smaak en consistentie met honingbij-honing. Het heeft een hoger watergehalte, dus het is een stuk zachter en smaakt behoorlijk pittig. Stingless Bee Honey is een belangrijke bron van voedsel en inkomsten voor veel traditionele gemeenschappen over de hele wereld.

Het oogsten van 'sugarbag', zoals het in Australië bekend is, is een belangrijke culturele traditie voor inheemse gemeenschappen in noordelijke en oostelijke regio's.

Productie van stingless bee-honing heeft het commerciële succes van honingbij-honing niet bereikt, vooral omdat angelloze bijenkolonies veel minder honing produceren dan een bijenkorf van Apis en moeilijker te oogsten zijn. Maar het houden van gierige bijen in hun natuurlijke bereik voor honing, bestuivingsdiensten en het welzijn van de mens is een stijgende trend.

Hommels maken ook honing, zij het op een zeer kleine schaal. De nectar die ze in washoningpotten bewaren, is meestal bestemd voor consumptie door de koningin, om haar energie tijdens de reproductie te behouden. Omdat er maar heel weinig hommelvolken permanent vestigen, hoeven ze geen grote hoeveelheden honing te bewaren. Dit maakt het bijna onmogelijk om deze bijen te beheren voor honingproductie.

Bijen zijn niet de enige hymenopterans die honing maken. Sommige soorten papieren wespen, met name de Mexicaanse honingwespen (Brachygastra spp.), bewaar ook overtollige nectar in hun kartonnen nesten. Lokale inheemse gemeenschappen waarderen deze wespen als een bron van voedsel, inkomen en traditionele geneeskunde.

Mieren hebben een vergelijkbare levensstijl als hun bij en wespneus en zijn veelvoorkomende nectar-verzamelaars. Sommige soorten maken ook honing.

"Honeypot mier" is een veel voorkomende naam voor de vele soorten mieren met werknemers die honing in hun buik bewaren. Deze individuen, die repen worden genoemd, kunnen hun buikspieren vele malen de normale grootte laten zwellen met de nectar die ze kloven. Ze fungeren als voedselreservoirs voor hun kolonie, maar worden ook door mensen geoogst, vooral door inheemse gemeenschappen in droge gebieden.

Deze mieren verzamelen niet alleen nectar van bloemen, maar ook sap lekt op plantenstelen (extraflorale nectaries genoemd) en honingdauw geproduceerd door hemiptera-sapzuigers zoals bladluizen en schaalinsecten.

Bladluizen en schaal insecten zijn niet allemaal slecht - ze produceren een heerlijke suikerachtige siroop genaamd honingdauw. We kennen deze insecten meestal als tuin- en gewasongedierte: wringende brokjes die zich op plantenstengels bevinden, vaak bedekt met kleverige honingdauw en de zwarte roetachtige schimmel die op de suiker gedijt.

Mannetjes van deze insectensoorten zijn meestal van korte duur, maar vrouwen kunnen maandenlang leven, plantensap opzuigen en zoete, kleverige honingdauw vrijgeven als afval uit hun achterbaks. De suikersamenstelling varieert sterk, afhankelijk van zowel de plant als de sapzuigende soort.

Honingdauw is lange tijd een waardevolle suikerbron geweest voor inheemse culturen in vele delen van de wereld waar inheemse honingproducerende bijen schaars zijn. Veel andere dieren die florale nectar zoeken, zoals bijen, vliegen, vlinders, motten en mieren voeden zich ook met honingdauw. Het is een bijzonder waardevol middel in de winter of wanneer bloemenmiddelen schaars zijn, en niet alleen voor andere insecten; gekko's, honingeters, andere kleine vogels, buidelratten en zweefvliegtuigen staan ​​er allemaal om bekend dat ze zich voeden met honingdauw.

Het is ook een indirecte bron van honingbij-honing: plantensap dat door twee verschillende insectensoorten is gerecycled! Honingbijen zijn bekende honingdauw verzamelaars. In sommige delen van Europa is honingdauw een belangrijke voederbron voor bijenkolonies.

Honingdauw-honing heeft een unieke smaak, afhankelijk van de gastheerboom waarop de schaalinsecten voerden. Beroemde voorbeelden van deze speciale honing zijn de Duitse honing uit het Zwarte Woud en de honingdauwhoning van Nieuw-Zeeland.

Lees meer: ​​Unieke stempelsignaturen in Australische honing kunnen helpen bij het aanpakken van een namaakindustrie

Dus waarom zou u niet een beetje meer weten over welke insecten honing produceren in uw lokale regio?

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation van Manu Saunders. Lees hier het originele artikel.