Een verhaal uit 1860 over de naaimachine herinnert ons aan de harde arbeid die het heeft gekost

In 1851 patenteerde Isaac Singer de eerste praktische en in massa geproduceerde naaimachine, die het leven van de arbeidersklasse recht veranderde. Je weet dat je iets opdoet wanneer zelfs die luddiete Gandhi over je machine zegt: "Het is een van de weinige nuttige dingen die ooit zijn uitgevonden en er is een romance over het apparaat zelf."

Een 1860 New York Times verhaal vertelt de concurrerende uitvinders die dezelfde behoefte hadden herkend, zoals Mark Zuckerberg zweefde boven de laatste dag Friendsters en MySpaces. Maar buiten de concurrentie om de lucratieve thuis-naaimarkt te domineren - die mensen bereid waren om meer dan een vijfde van hun jaarlijks inkomen te besteden aan het betreden - erkent deze oude dagelijkse functie dat het apparaat een oversteek-de-Sahara eindeloze marteling van slavenarbeid heeft opgeschort. Iedereen is de laatste tijd een futurist, maar de 19e eeuw Times report toont aan dat journalisten dezelfde thema's van technologische rimpels in ons leven en industrieën verkennen op een manier die iedereen kent die een denk-stuk over Uber leest in 2015. (Excuseer de vraagtekens, allemaal gesuggereerd vanuit de Times archief.)

Het gebruik van de naaimachine is al veel uitgebreider dan de meest optimistische verwachtingen. Ze komen vaak voor in het gezin en voorzien volledig in de behoeften van de naald in het huishouden, en hebben een inkomen dat onmisbaar is voor de naaister, kleermaker, fabrikanten en kleding van ready-mule, schepen en kragen, rokken, hoeden, petten, damesslippers, boeven, schoenen, harnassen en stoffering; en elke andere fabriek, waar de naald en draad worden gebruikt, is van deze uitvinding geprofiteerd. Er zijn weinig takken van industrie gecreëerd en hun streven is zeer lonend gemaakt. Een shirtfabriek in New-Haven, Ct., Maakt gebruik van 500 van de stikstikmachines. In Troy, N.Y. en omgeving worden meer dan 3.000 van dezelfde klasse machines gebruikt voor het maken van shirts en kragen.

De tijdwinst bij de productie van verschillende kledingartikelen is een belangrijk item. Het naaien op een gentleman's shirt kan gemakkelijk worden bereikt in een uur op een eersteklas naaimachine. Het zou 14 uur duren om de applicatie met de hand hetzelfde en moe te doen. Een paar pantalons en in één uur gemaakt door de machine, dat zou een slimme naaister vijf uur kosten om te maken. Een geklede jas die 17 uur constant werk met de hand vereist, kan binnen drie uur met een machine worden gemaakt. Naden van aanzienlijke lengte worden gewoonlijk genaaid met de beste machines, met een snelheid van een meter per minuut, en dat ook op een manier die veruit superieur is aan met de hand naaien, en bovendien gezonder voor de betrokkenen. Besparing van tijd superioriteit in werk en gezondheid, zijn drie sterke lof.

Het verstoorde de economie ook veel milder dan veel recente startups. Houd in gedachten dat dit verhaal pas negen jaar na het verkrijgen van zijn patent werd ingediend.

In tegenstelling tot de voorspellingen van velen over de eerste introductie van naaimachines, zijn de naaimachines - degenen die de noodzaak nastreven om hun naald te maken door het gebruik van de naald - sterk geprofiteerd van deze uitvinding. Duizenden van hen hebben een betere beloning en lichtere arbeid gevonden. Het is niet ongebruikelijk voor hen die, dag en nacht zwoegend, slechts één of twee dollar per week verdienen, om nu drie tot tien dollar per week te krijgen voor het bedienen van een naaimachine twee -de derde keer zoveel uren, en met lichtere arbeid. Inderdaad, veel meisjes die hun machines bezitten, hebben meer dan tien dollar per week verdiend.

Tien dollar per week! Een losgeld voor iemand die gewend is om slechts een of twee te verdienen. Singer kende de saaie rand van lange uren aan een klus. Hij werkte als slootgraver, tussen een handvol andere transacties, voordat hij rijk werd. Hij bedacht ook het eerste betalingsplan voor termijnbetalingen, waardoor zijn uitvinding in het bereik van gemiddelde Amerikanen lag die anders $ 125 van een $ 500 jaarlijks inkomen niet op een Singer-machine konden blazen. Het heeft weliswaar de weg geëffend voor het doen van arbeid op industriële schaal, maar dat is een ander verhaal. In het beste geval redde het de gezondheid van miljoenen mensen die zich netjes wilden kleden, inclusief degene die de babykleren voor Singer's 24 kinderen aan elkaar moest naaien. Dude hield van liefhebben, weet je?