Voormalig FCC-voorzitter Tom Wheeler: hoe we snel begonnen te bewegen en dingen te breken

Het tijdperk van Facebook, Google en Twitter wordt bepaald door de voortdurende verandering. Briefschrijven en in mindere mate praten via de telefoon zijn overblijfselen van de geschiedenis. De manier waarop we denken, spreken en handelen is in het vorige decennium van sociale media drastisch veranderd, maar het is lang niet de eerste keer dat mensen een dergelijke omwenteling tegenkomen.

De voormalige voorzitter van de FCC, Tom Wheeler, legt uit hoe de netwerkrevoluties van het verleden rechtstreeks samenhangen met de verstoring die we vandaag zien Van Gutenberg tot Google: de geschiedenis van onze toekomst. Alles, van de ontwikkeling van 's werelds eerste hogesnelheidsnetwerk, de spoorlijn en de creatie van de telegraaf delen verbindingen met het heden.

In zijn boek, op 26 februari, legt Wheeler duidelijk en gemakkelijk duidelijk uit hoe we van het verleden kunnen leren. Met die kennis kunnen we niet alleen omgaan met snelle veranderingen, maar ze gebruiken om een ​​nieuwe revolutie teweeg te brengen.

Hieronder is een fragment van Van Gutenberg tot Google, uitgegeven door Brookings Institution Press.

"Verplaats snel en breek dingen."

De boodschap was alomtegenwoordig toen ik door de kantoren van Facebook liep. Netjes geprinte tekens riepen de vermaning op, evenals scrawlings of uitgespaarde letters uit de vrije hand. Het evangelie was overal: in gangen, trappenhuizen, pauzeruimtes en werkruimten.

Inderdaad, Facebook en zijn internetcohorten hebben de dingen in een verbazingwekkend tempo verbroken. Tweeënvijftig procent van de bedrijven in de Fortune 500 aan het begin van de 21ste eeuw bestaat niet meer.

Het grootste taxibedrijf bezit geen voertuigen.

De grootste accommodatiesfirma heeft geen hotels.

Associated Press-verhalen over honkbalspellen en bedrijfswinsten zijn samengesteld zonder menselijke betrokkenheid, aangezien computerprogramma's statistieken in woorden vertalen om journalistiek te creëren.

Tiener-applicaties voor rijbewijzen zijn versleten. Waarom zou je je drukmaken? Online constante connectiviteit en on-demand transport bieden onafhankelijkheid zonder de parallelle parkeertest.

Google is beter geïnformeerd over gezondheidsuitbraken dan de Centers for Disease Control (CDC). Omdat de geïnfecteerden online gaan om hun symptomen te controleren, identificeren en volgen de algoritmen van Google gezondheidstrends lang voordat artsen rapporteren aan de CDC.

Levenloze objecten praten met ons. Een paraplu stuurt een sms-bericht dat u wilt achterlaten. Een hondenkom geeft aan dat het tijd is voor Fido's wandeling door zijn waterverbruik te melden. Een tampon geeft aan dat het moet worden gewijzigd.

En autonome auto's die over de snelweg rijden symboliseren de tot nu toe onvoorstelbare nieuwe realiteiten die het gevolg zijn wanneer tientallen miljarden microchips die in alles zijn ingebed de wereld overspoelen met nooit eerder geziene hoeveelheden gegevens die door computerintelligentie worden georkestreerd in volledig nieuwe producten en diensten.

Ja, we gaan snel en breken dingen. We zitten schrijlings op het krachtigste en meest doordringende platform in de geschiedenis van de planeet: de combinatie van goedkope, steeds krachtigere rekenkracht en alomtegenwoordige digitale connectiviteit.

Hoe zijn we hier gekomen? Wat betekent het?

We zijn hier eerder geweest

Onze nieuwe netwerktechnologie is misschien wel de krachtigste en meest doordringende in de geschiedenis, maar het is niet de eerste keer dat nieuwe netwerken individuen en instellingen met enorme veranderingen te maken krijgen. We moeten onszelf niet voor de gek houden als we geloven dat we op de een of andere manier de grootste door technologie gedreven veranderingen in de geschiedenis ervaren - in ieder geval nog niet.

We zijn hier eerder geweest. Wat we momenteel ervaren is de derde grote netwerkrevolutie van de geschiedenis.

Het oorspronkelijke informatienetwerk was Johann Gutenberg's ontdekking in de 15e eeuw van het drukken van het beweegbare type. Het netwerk van printers dat in heel Europa opkwam maakte een einde aan het monopolie van informatie die priesters en prinsen hadden uitgebuit om hun macht te ontplooien. Het vrije verkeer van ideeën ontsloeg de Reformatie, verspreidde de Renaissance en werd de basis van alles wat volgde.

Vier eeuwen gingen voorbij tot de volgende grote netwerkgestuurde transformatie. Deze keer was het een paar symbiotische netwerken: de spoorweg en de telegraaf. Stoomlocomotieven overwonnen de geografische afstanden die de menselijke ervaring altijd hadden bepaald. Alsof dat niet revolutionair genoeg was, elimineerde de telegraaf tegelijkertijd tijd als een factor bij het leveren van informatie. Zoals een historicus grafisch beschreef, legde de resulterende ontreddering de paradox op van mensen die hun leven leiden "met één voet in mest en de andere in het telegraafkantoor".

Gezien in de context, zijn de veranderingen in de 21e eeuw nog niet af te meten aan de effecten van afdrukken, stoomkracht en berichten door vonken. Maar ze zijn een voortzetting van die ontdekkingen.

De netwerktechnologieën die ons vandaag veranderen en onze morgen definiëren, maken deel uit van een Darwinistische evolutie. Technologisch gezien was elk van de eerdere netwerkrevoluties een bouwsteen voor de genetwerkte technologieën van vandaag. Sociologisch gezien volgen de angst en woede veroorzaakt door de omwentelingen van vandaag de gevoelens van eerdere tijdperken.

Reverse engineering van de TCP / IP-taal van internet en u zult de intellectuele doorbraak van Gutenberg vinden voor het uiten van informatie.

Volg de geschiedenis van de computer-microchip en je eindigt in het tijdperk van stoom en 's werelds eerste commerciële spoorweg. In een tijd waarin het vervangen van spierkracht door stoomkracht de industriële revolutie creëerde, was het idee om hersenkracht te vervangen door machines de computerrevolutie voorgewend.

Beschouw de off-on signalen van het binaire digitale netwerk en ontdek het punt-streepje van de telegraaf.

Temidden van deze technologische veranderingen was er altijd angst, weerstand en pushback. De spoorlijn bijvoorbeeld was 'een onnatuurlijke impuls voor de samenleving', concludeerde een journalist, dat zou 'alle betrekkingen tussen mens en mens vernietigen, alle handelsregulering omverwerpen en met gevaar voor het leven allerlei soorten creëren. van verwarring en nood."

Dit zijn de verhalen die dit boek onderzoekt. We hebben vandaag niet per ongeluk bereikt, en die reis is belangrijk om te waarderen wat we doen en waar we naartoe gaan.

De "Goede oude dagen" waren dat niet

De onvrijwillige oplegging van door technologie aangestuurde verandering verschilt tegenwoordig van veel van de ankers die eerder stabiliteit en veiligheid boden. Als reactie manifesteert een verlangen naar de 'goede oude tijd' zich in alles, van de stembus tot de nostalgische marketing van producten.

De goede oude tijd was echter verre van idyllisch - maar ze brachten grootheid voort.

In de verhalen van de eerdere netwerkrevoluties heerste oppositie, omdat de traditie werd verstoord door economische opstand en sociale onzekerheid. Terwijl de aandacht neigt om zich te concentreren op de nieuwe technologie zelf, maakt de geschiedenis duidelijk dat het de secundaire effecten zijn van de primaire technologie die transformatief zijn. En de transformatie is inherent moeilijk omdat, per definitie, noch de technologie, noch de effecten ervan voldoende volwassen zijn om de instellingen die ze verstoren effectief te vervangen. De geschiedenis van nieuwe technologie is het vaak pijnlijke proces om zo'n volwassenheid te bereiken, inclusief het omgaan met de tegenstand van degenen wier belangen worden bedreigd.

Toen Rupert Murdoch waarschuwde voor de bedreiging van het internet voor het publiceren, klonk hij bijvoorbeeld erg als de waarschuwer van de vicaris van Croyden uit de 16e eeuw: "We moeten uitrukken of printen zal ons uitroeien." Evenzo klagen we vandaag over hoe constant connectiviteit domineert ons leven, we herhalen het geklaag van Henry David Thoreau dat "We rijden niet op de spoorlijn, het rijdt op ons", of de waarschuwingen van dokters uit de 19e eeuw die beweerden dat door het natuurlijke ritme van de natuur te verstoren, de "werveling van de spoorwegen" en het rippen van telegrammen "zou geestesziekte veroorzaken.

Hoewel de moeilijkheden en worstelingen die door de eerdere netwerken zijn geïnitieerd, glad zijn gespoeld door het zand van de tijd, moeten we onszelf niet voor de gek houden met idyllische beelden van gouden vervlogen tijden zonder door het netwerk geïnitieerde pijn, pathos en worsteling.

Vertrouwen op gitzwarte beelden uit het verleden en onze beperkte kalender van persoonlijke ervaringen om oordelen over onze eigen omstandigheden te maken verdoezelt het essentiële feit dat we niet de enige zijn die deze uitdagingen het hoofd kunnen bieden. Het beperken van onze horizon door onze geschiedenis te negeren, ontzegt ons een essentiële waardering: dat de grootsheid van een volk niet komt van een terugtrekking in een halcyongeheugen, maar van de vooruitgang die ze boeken als ze reageren op nieuw gecreëerde uitdagingen.

Dit boek vertelt dat geschiedenis door de verhalen van de stap-voor-stap-creatie van de technologieën die ten grondslag liggen aan onze nieuwe realiteiten, evenals door het inzicht dat die verhalen geven over hoe eerdere generaties reageerden toen ze werden geconfronteerd met het destabiliseren van nieuwe technologie. Inherent aan deze beoordeling is dat het nu onze beurt is om stabiliteit te creëren uit technologisch tumult. Het laatste deel van het boek behandelt een voorbeeld van dergelijke moderne uitdagingen.

Parallelle paden naar vandaag

De route naar de realiteit van vandaag volgde twee parallelle paden. Beneden één pad vorderde de bijna 200 jaar durende stop-en-start ontwikkeling van rekenkracht. In 1965 had deze geschiedenis een beslissend moment toen Intel mede-oprichter Gordon Moore voorspelde dat de mogelijkheden van een nieuw product, een microprocessor genaamd, elke 18 tot 24 maanden zouden verdubbelen. "Moore's Law" heeft het tempo sinds de halve eeuw bepaald.

Zoals de voorspelling van Moore's Law, is de computerchip in je zak of handtas 1000 keer krachtiger dan de chip van slechts 20 jaar geleden. De rekenkracht die ooit een supercomputer van meerdere miljoenen kostte, leeft nu op je telefoon. Hoewel de wet van Moore is begonnen te vertragen, is zijn traject nog steeds naar boven en naar rechts, met als gevolg dat de computer in je zak morgen (of de chip in je tandenborstel, verzendpallet of gloeilamp) exponentieel krachtiger zal zijn - en goedkoper - dan wat we vandaag weten.

In dezelfde periode, op een parallelle communicatiepad, ging het concept van elektronische netwerkconnectiviteit van het verzenden van berichten via telegraafvonken naar Alexander Graham Bell's replicatie van de menselijke stem over een universeel netwerk, naar de nullen en enen van het digitale netwerk.

Toen modems de digitale code van de computer in geluid maakten, werd het telefoonnetwerk het pad voor computerconnectiviteit. In 1969 verbond vier universiteiten hun computers via telefoonlijnen als onderdeel van een project dat werd gefinancierd door het Advanced Research Project Agency (ARPA) van de Amerikaanse defensie. Dubbed ARPANET, het was de openingsact van het internet.

Toen berekende en communiceerde seks.

Een resultaat van de combinatie van de twee paden was de schijnbare verdwijning van de technologieën. Anderhalve eeuw lang was radio gescheiden van het bekabelde telefoonnetwerk; dan, zoals we zullen zien, stond computers een gebruiker toe om tussen radio-antennes met laag vermogen te springen. Het netwerk van Bell sprong van de draden om in de draadloze ether te verdwijnen. Op een vergelijkbare manier is computergebruik verplaatst van apparaten die zijn geparkeerd in speciale ruimten of op desktops naar microprocessoren van vingernagelformaat en uiteindelijk verdwenen in de cloud. Het resultaat - steeds krachtigere computerinteractie over alomtegenwoordige communicatienetwerken - heeft de essentiële grondstof van de 21e eeuw gecreëerd.

Ons moment, onze uitdagingen

Met dit nieuwe communicatiemiddel zijn er prachtige en uitgebreide nieuwe mogelijkheden - evenals een al even uitgebreide verzameling uitdagingen.

We kunnen niet langer ontsnappen. Een keer was buiten kantoor zijn of weg van huis een mogelijkheid om te redden. Nu kun je weg zijn, maar nooit uit elkaar gaan. De nieuwe realiteit dat je nooit zonder contact bent, heeft de productiviteit en het gebruiksgemak bevorderd, maar ten koste van de persoonlijke vrijheid.

Privacyverwachtingen verdwijnen. We laten digitale sporen achter waar we ook zijn en wat we ook doen. De nieuwe hoofdstad van de 21e eeuw is zo'n digitale informatie. Wanneer zogenaamde Big Data ziekten sneller opspoort, of genomische gegevens deelt om de wetenschap en de industrie vooruit te helpen, brengt het de samenleving vooruit. Dezelfde technologie valt echter ook binnen in onze privéruimte door persoonlijke informatie op te zuigen om te worden gekocht en verkocht voor bedrijfswinsten.

Banen verdwijnen. Industriële bedrijven die ooit duizenden tewerk stelden, betalen met een handjevol werknemers aan internetbedrijven. In 2012 ging het eerbiedwaardige fotografiebedrijf Kodak, dat ooit 165.000 mensen telde, failliet. Datzelfde jaar verkocht de dienst voor het delen van foto's op het internet met 15 werknemers voor $ 1,2 miljard.

Gemeenschap wordt bedreigd. De Founding Fathers drukten hun geloof uit in een natie die de som van zijn delen is met het nationale motto E Pluribus Unum (Out of Many One). De netwerken die ons vandaag verbinden, hebben een "de-Unum" -effect door softwarealgoritmen te gebruiken om de gedeelde informatie-ervaringen te ontmantelen die een republiek nodig heeft om te slagen.

Uitdagingen als deze vormen ons historische moment. Net zoals we eerdere generaties beoordelen op hoe zij hun periode van verandering behandelden, zo zullen wij ook worden geoordeeld.

Herdrukt met toestemming van From Gutenberg naar Google: De geschiedenis van onze toekomst door Tom Wheeler met toestemming van Brookings Press, © 2019 door Brookings Institution.