Chaotic Harley Quinn zal Cinema deze zomer opnieuw definiëren

$config[ads_kvadrat] not found

Everything Wrong With Birds of Prey In Harley Minutes Or Less

Everything Wrong With Birds of Prey In Harley Minutes Or Less
Anonim

Harley Quinn is helemaal gek. Ze is een voormalige psychiater die net zo gek is geworden als haar patiënten, ze zit in een van de meest verwarde fictieve relaties sinds Catherine en Heathcliff, en ze suiker haar wreedheid in ditzy-girl-taal en pigtails. Dat gezegd zijnde, haar verschijning op het scherm Suicide Squad, geportretteerd door de sexy throwback, is de Australische mens Margot Robbie (zoals ze in een recent volledig normaal profiel werd beschreven) het belangrijkste vrouwelijke personage dat deze zomer in filmtheaters te zien zal zijn.

Waarom draagt ​​deze gekte in een glanzende film vol explosies en vreselijke liedjes zo'n gewicht? Omdat strips voor stripboeken geen goede staat van dienst hebben met vrouwelijke personages. Ze zijn de Damsel in nood (Mary Jane en Gwen in totaal Spider Man films; Jane in Thor, Lois in Man van staal, Peper in Ijzeren man) of het zijn geïdealiseerde foto's van wat mannelijke schrijvers denken dat Strong Female Characters zouden moeten zijn (Black Widow).

Vergis je niet, dit wil niet zeggen dat vrouwelijke personages in stripboeken geen diepte hebben. Maar in hun schermaanpassingen - door een combinatie van verminderde schermtijd (Sif in de Thor films) en schrijven - hun aanwezigheid laat veel te wensen over. Als vrouwen die superheldenfilms willen representatie op het scherm willen zien, moeten ze zich ofwel achtergrondmateriaal voorstellen dat er niet is, ofwel de intrigerende en diep gesmolten mannelijke personages opgeven.

Nu is de aanwezigheid van relatable vrouwen geen vereiste - het kijken naar superheldenfilms is als het kijken naar het eerste seizoen van Echte detective; we accepteren dat de vrouwen allesbehalve non-existenties zijn en het verdragen om verder te gaan met de betere delen van het verhaal. Maar het is zeker leuk als we dat niet doen hebben om dat te accepteren.

Harley Quinn is anders. Ze is een driedimensionale vrouw met diepe gebreken en een intrigerende mengeling van speelsheid en gevaar. In dat opzicht deelt ze gelijkenissen met Jessica Jones, het beste vrouwelijke superheldenkarakter dat ooit het kleine scherm sierde. Jessica Jones mocht een gebrekkige, driedimensionale mens zijn, en het maakte de titulaire show. Maar we moeten dat soort personage nog op het grote scherm zien.

Harley zal dat veranderen. Ze beukt misschien niet op whisky als Jones; de PG-13 rating van de film zou haar capriolen met de Joker minder sexy kunnen maken dan die van Jones met Luke Cage, maar ze delen twee belangrijke overeenkomsten: ze zijn allebei in verwarde relaties die grote doses psychologisch trauma bevatten - wat zorgt voor aangrijpend materiaal wanneer het wordt goed behandeld - en ze zijn allebei geen vrouwen die gemakkelijk 'sympathiek' zijn.

Te vaak zijn vrouwen in deze films minder kieskeurig dan wit brood, omdat de schrijvers vrezen dat likeability rente evenaart - wat vaak het tegenovergestelde effect oplevert. Televisie is ook niet vrijgesteld, kijk maar naar Daenerys.

Net als Jessica Jones is Harley Quinn schurend en agressief, alle scherpe randen met moeilijk in te nemen afmetingen. En dat maakt haar interessant. Het wordt hoog tijd dat de meest populaire en lucratieve films ter wereld niet meer op de tenen lopen rond vrouwen en er een afleveren voor wie "likeability" geen factor is. Het grote geheim is dat wanneer ze zich daar niet langer zorgen om maken, alles leuker wordt. Net als Loki is Harley Quinn een bot instrument; een kracht van de natuur. Dus kom Suicide Squad Releasedatum, kom maar op met haar kassa. Het is tijd dat dit soort vrouwelijke personages de wereld van de superheldenfilm bestormden en een nieuwe weg voor de toekomst hebben geplaveid.

$config[ads_kvadrat] not found