Sommige mensen in Amerika evolueren nog steeds

Homo sapiens zo ver gekomen omdat evolutie - gedreven door natuurlijke selectie - de mensen en hun genen uitschakelde die niet konden omgaan met de druk van de wereld om hen heen; denk aan schaars voedsel, niet onder de indruk zijnde stuurlieden en ongebreidelde ziekte.

Maar of de moderne mens, verwend zoals we zijn door supermarkten en dure gezondheidszorg, zich nog steeds aan het ontwikkelen is, staat ter discussie. In een nieuw artikel dat vrijdag is gepubliceerd Proceedings van de National Academy of Sciences, stelt een econoom van de Universiteit van Harvard dat natuurlijke selectie nog steeds de menselijke evolutie stuurt - tenminste in een handvol Europeanen die in Amerika wonen.

Evolutie is een lastig ding om te meten, omdat er geen echt einddoel is. Voor zijn studie, Jonathan Beauchamp, Ph.D., keek naar een metriek die hij het relatieve reproductieve succes van het leven noemt, of rLRS, wat in wezen een maat is voor iemands vermogen om baby's te maken in de loop van hun leven - de ware maatstaf van een het biologische succes van het individu. De gezondheid en genomische gegevens van de mijnen verzameld door de Amerikaanse Health and Retirement Study (een landelijk representatief onderzoek onder 20.000 Amerikanen ouder dan 50), onderzocht de verbanden tussen rLRS en de genen die met bepaalde eigenschappen geassocieerd zijn, zoals body mass index, lengte, schizofrenie, leeftijd van de eerste periode bij vrouwen en, vreemd genoeg, opleidingsniveau. Deze eigenschappen, zo schrijft hij, zijn geselecteerd omdat eerder is aangetoond dat ze onderhevig zijn aan natuurlijke selectie en dat er veel gegevens over beschikbaar waren.

Het algemene denken in de studie van Beauchamp is dat het hebben van bepaalde eigenschappen zal zorgen voor beter reproductief succes. En, inderdaad, hij vond een aantal interessante correlaties die suggereerden dat de evolutie nog steeds aan de gang was: natuurlijke selectie heeft de voorkeur lager opleidingsniveau van de afgelopen drie generaties, met een selectieratio van -1,5 maanden onderwijs per generatie. Zijn analyse toont ook een iets zwakkere maar nog steeds positieve relatie tussen voortplantingsucces en hogere leeftijd van menarche. Maar het onderzoek van Beauchamp is ernstig beperkt in het feit dat het zich alleen richt op mensen geboren tussen 1931 en 1953, en alleen op Amerikanen van Europese afkomst.

Dit werpt een aantal problemen op: veel van de Europeanen die vóór die periode naar Amerika waren geëmigreerd, werden afgewezen als ze geen gezondheidscontrole hadden doorstaan; dit kunstmatige selectieproces zou de resultaten van de studie gemakkelijk kunnen hebben verstoord. Ook maakte de Amerikaanse gezondheidszorg het waarschijnlijker voor veel mensen in het studiecohort om zich te vermenigvuldigen en langer te overleven dan zij.

Al met al lijkt het onderzoek aan te tonen dat in deze beperkte populatie natuurlijke selectie plaatsvindt. Maar zelfs Beauchamp geeft toe dat zijn werk niet over meer dan één generatie kan worden geprojecteerd, en dat zijn maatstaven - met name rLRS - mogelijk gevoeliger zijn voor culturele druk, en zeggen dat de door hem bepaalde evolutiewaarde niet meer dan een kleine een fractie van de grote veranderingen die de afgelopen generaties hebben plaatsgevonden."