Vergrijzing: 25 genen verantwoordelijk voor uitbreiding van de levensduur van de mens

Terwijl steeds geavanceerdere maatregelen om ons leven te verlengen nu binnen ons bereik zijn, stoppen we zelden om na te denken over het feit dat ons leven al vrij lang is om mee te beginnen. We leven zoveel als 50 jaar langer dan sommige van onze naaste verwanten. Maar als dat niet genoeg is om je dankbaar te maken voor de extra tijd die je op deze aarde hebt, gaf een studie die dit jaar werd vrijgegeven nog een nieuwe: we kunnen 25 genen en een verandering in het milieu die miljoenen jaren geleden plaatsvond bedanken voor onze lange, dramatische levens.

Zoals hij beschreef in a Moleculaire biologie en evolutie paper in september, Arcadi Navarro, Ph.D., een onderzoeksprofessor aan het instituut voor evolutionaire biologie van Pompeu Fabra University, dook diep in onze stamboom en verdeelde het in twee groepen: apen met een verlengde levensduur (inclusief mensen), en apen met kortere levensduur. In de 19.000 genen die hij onder de twee groepen analyseerde, deelde de groep met verlengde levensduur gemuteerde mutaties in dezelfde 25 genen. Navarro gelooft dat deze mutaties onze voorouders miljoenen jaren geleden hebben geholpen hun levensduur te verlengen, toen het voordelig werd voor hen om dit te doen.

Dit verhaal is # 7 omgekeerde 'S 25 meest verrassende menselijke ontdekkingen gemaakt in 2018.

De studie van Navarro is gebaseerd op wat hij 'levensloopevolutie' noemt, of het idee dat de levensduur van een organisme wordt beïnvloed door de omgeving. Voor sommige soorten is die omgeving hard en dodelijk, en natuurlijke roofdieren zijn een constante bedreiging. In het spel van evolutie is het logisch dat deze dieren zich voortplanten vroeg in het leven, voordat het allemaal voorbij is.

Maar het is in het beste belang van andere soorten, zegt Navarro, om hun zoete tijd te nemen om volwassen te worden en zich in de loop van hun leven te vermenigvuldigen. Op een gegeven moment is hij van mening dat onze menselijke voorouders een soort van verandering in het milieu hebben ervaren die ons in deze categorie heeft gebracht.

"De ecologische omstandigheden van de menselijke voorouders zorgden voor een evolutionaire toename van de levensduur," zei Navarro omgekeerde. "We kunnen alleen maar speculeren waarom, maar het kan alleen maar logisch zijn dat we naar omgevingen of ecologische omstandigheden of groepen zijn gegaan die met elkaar hebben samengewerkt om te ontsnappen aan honger en predatie, waardoor we kunnen investeren in langere kindertijd."

Navarro ging in zijn paper ook in op de vraag of we deze bevindingen konden gebruiken om onze levensduur te verlengen. Als we wilden proberen ons genetische materiaal te manipuleren om langer te leven, zouden deze genen ergens kunnen beginnen. Maar hij is niet hoopvol dat de resultaten net zo dramatisch zouden zijn als de resultaten die de natuur in de loop van de dag produceerde.

"Het vermogen om de levensduur van een soort in het laboratorium te manipuleren, is veel kleiner dan dat proces dat al in de natuur is gebeurd", Navarro. "In het laboratorium, na tientallen jaren en tientallen jaren van onderzoek naar zoogdieren, hebben we de levensduur maar met 10, 20 procent kunnen verlengen. Het is absoluut een nederig feit."

Terwijl 2018 eindigt, belicht Inverse 25 verrassende dingen die we dit jaar over mensen hebben geleerd. Deze verhalen vertelden ons rare dingen over ons lichaam en onze hersenen, ontdekte inzichten in ons sociale leven en verlichtten waarom we zulke gecompliceerde, prachtige en vreemde dieren zijn. Dit verhaal was # 7. Lees hier het originele verhaal.