Canada's Dempster Highway Uitbreiding van de Arctische Oceaan is gebouwd voor olie, roadtrips

Twee bouwploegen in het verre noorden van Canada zijn net een bouwploeg geworden toen ze elkaar ontmoetten in het midden van de lange uitbreiding die werd gebouwd vanaf de Dempster Highway naar de Noordelijke IJszee. De voltooide weg, is de eerste doorgang van de landen naar de Noordelijke IJszee en hoewel het nooit het doel zal dienen waarvoor het werd gebouwd, kan het een fascinerende nieuwe bestemming worden voor avontuurlijke reizigers.

In het bijzonder verbindt de weg, die later dit jaar wordt geopend, Tuktoyaktuk (pop 900) naar het regionale centrum van Inuvik, bevolking 3.500, het hele jaar door. Tegenwoordig zijn de gemeenschappen alleen verbonden tijdens de wintermaanden, wanneer een ijsweg over de bevroren Mackenzie-rivier mogelijk is.

Terwijl de weg de kosten voor levensonderhoud verlaagt en mogelijk nieuwe economische kansen biedt voor inwoners van Tuktoyaktuk - het was niet in de eerste plaats te danken aan hun voordeel. In plaats daarvan drong de olievriendelijke voormalige premier van Canada, Stephen Harper, het project op als een manier om de beloofde groei van de arctische hulpbronnen te bespoedigen. Een verkenningsbedrijf dat in het gebied werkte, schatte dat de kosten met 15 procent zouden dalen, wat betekent dat de snelweg een aanzienlijke subsidie ​​zou kunnen betekenen. Dat gezegd hebbende, het doet het niet, althans niet voor het moment.

De droom van een Arctic black-gold rush is momenteel in de wachtstand, zo niet geheel verlaten. Het gebrek aan succes van Shell bij de exploratieboringen en de daling van de olieprijzen hebben de interesse in het gebied in de nabije toekomst gedood. Misschien zullen de prijzen weer aantrekken en zal het enthousiasme terugkeren, maar alleen als de planeet zijn collectieve oren en ogen afsluit voor de toenemende dreiging van klimaatverandering. De nieuwe premier van Canada, Justin Trudeau, heeft beloofd dit niet te doen.

BOOM! Inuvik Tuktoyaktuk HWY bouwteams hebben elkaar ontmoet. De weg voor alle weersomstandigheden zal naar verwachting in 2017 #CBCNorth pic.twitter.com/ThUrcdJGeb worden geopend

- David Thurton (@CBCDavid) 8 april 2016

Wat is de erfenis van deze grindweg van $ 300 miljoen met twee rijstroken? Voor de lokale bevolking kan het zowel pijn als kansen bieden. De weg die toegang geeft tot banen maakt het ook gemakkelijker voor alcohol en drugs, die vaak grote schade aanrichten in dergelijke gemeenschappen. Maar terwijl banen met hulpbronnen komen en gaan met de grillen van wereldwijde markten, is alles behalve gegarandeerd dat de weg meer zomertoeristen naar de kleine Tuktoyaktuk zal brengen.

De Dempster Highway is al een populaire reis voor RVers en verkeerssoldaten die hun moed willen uitproberen op een van de meest afgelegen snelwegen ter wereld. De huidige weg reist 460 mijl vanaf Dawson City, Yukon, omhoog door geïsoleerde bergketens en rivierdalen, naar Inuvik, Northwest Territories. De weg staat bekend om zijn verzakkingen en kuilen die het verkeer tot nauwelijks een kruipen vertragen. Het is niet moeilijk voor te stellen dat toeristen bereid zijn om nog eens 75 mijl te duwen voor een kans om hun tenen in de Noordelijke IJszee te dopen.

De arctische olie-exploratie is misschien tot zinken gebracht, maar het toerisme in het poolgebied bloeit. Door het ontbreken van zomerijs kunnen grotere en grotere cruiseschepen de wateren van de Noordwestpassage bevaren en rijke ontdekkingsreizigers tienduizenden dollars verdienen voor het voorrecht.

Toegang over de weg is aanzienlijk voordeliger en zeker de moeite waard. De Dempster Highway begint in een gebied dat is doordrenkt van de geschiedenis van de Gold Rush, waar de littekens van gebaggerde kreekbedden het landschap markeren als enorme slithering slangen. Maar al snel, je bent in Tombstone Territorial Park, een ongelooflijke uitgestrektheid van wildernis gekenmerkt door haveloze bergtoppen die lijken op te groeien van het verweerde, oude landschap.

Rijd verder naar het noorden en je raakt Eagle Plains, een 'stad' die maar een handjevol vaste inwoners telt - allemaal onderhoudspersoneel van de snelweg of medewerkers van het hotel en tankstation die de enige diensten op de snelweg voor 350 mijl bieden.

Een beetje verder en je trekt naar een foto bij een afrit van de snelweg met een wegwijzer die je toegang tot de poolcirkel markeert - het land van de eeuwige duisternis en de nooit ondergaande zon. Nadat je het Richardson-gebergte hebt bereikt en de grens in de Northwest Territories bent gepasseerd, daal je af in de Mackenzie River Valley en zijn gevlochten, slingerende kanalen die water dragen dat als regen duizenden mijlen weg naar de Noordelijke IJszee is gevallen. Je zult tweemaal de rivieren oversteken met de veerboot en stoppen in kleine Gwich'in en Inuvialuit-gemeenschappen, waar de lokale bevolking je verhalen zal vertellen die zo oud zijn als de bergen, als je bereid bent te luisteren.

Na Inuvik sta je op het nieuwe deel van de snelweg, langweg de Road to Resources genoemd. De relevante hulpbron nu? Natuurlijke schoonheid. En u hoeft er niet voor te boren.