Een beetje van je hersenen denkt dat legos echt zijn

$config[ads_kvadrat] not found

Coronavirus (Covid-19): conférence de presse Update du 14/08/2020

Coronavirus (Covid-19): conférence de presse Update du 14/08/2020
Anonim

Lego's zijn een heleboel dingen - de sterren van blockbuster-films, de bouwstenen van een aantal coole uitvindingen, en zelfs de dingen die krachtige politieke kunst vormen.

Ze zijn ook, beslist, niet echt.

En toch - een klein deel van je brein gelooft eigenlijk dat de kleine plastic gele mensen van de Lego-wereld feitelijk echt zijn. Als je denkt dat dat gek klinkt, kun je je hersens de schuld geven. Of omhels het gewoon en onthoud dat alles geweldig is, alles is cool als je deel uitmaakt van een team.

Dit fenomeen van Legos-als-realiteit werd onderzocht in een recente studie gepubliceerd in de Canadian Journal of Experimental Psychology. Onderzoekers hadden tientallen studenten met een undergrad-opleiding die meededen aan drie experimenten die allemaal rond dezelfde taak draaiden: kijk naar zwart-wit statische beelden, sommige met Lego "mensen" en anderen met Lego "niet-mensen". De verschillende experimenten probeerden de Lego te verbergen mensen op verschillende manieren - hun gezichten wegkijken, Lego-blokken aanpassen aan de grootte en kleuren van de Lego-mensen.

Maar bij elk experiment konden de mens-mensen de Lego-mensen significant sneller vinden dan de andere objecten - bomen, torens en dergelijke. Dit leidde de onderzoekers tot de conclusie dat ergens in de hersenen, Lego-mensen overlappen elkaar met onze perceptie van levende objecten.

Deze Lego-test komt met een precedent. Menselijke aandacht voor levende en levenloze objecten is op vergelijkbare manieren getest: in een eerdere procedure waarbij mensen werden gevraagd veranderingen in snel alternatieve afbeeldingen te detecteren, zagen ze veranderingen waarbij dieren werden betrokken, sneller en nauwkeuriger dan bij veranderingen in levenloze objecten.

Onderzoekers veronderstellen dat dit een evolutionaire eigenschap is - het dient ons goed om meer aandacht te schenken aan dingen die ademen. Meer technisch gezien wordt dit 'bewakingsimpias op animaties' genoemd - het proces waarbij onze hersenen beoordelen wat belangrijk is op basis van voorouderlijk belangrijke categorieën zoals eten, paren en in leven blijven.

Het valt nog te bezien of dezelfde resultaten zouden optreden voor andere door mensen gevormde speelgoed of dat mensen die nooit een interactie met Legos hebben gehad, dezelfde reactie zouden hebben. We zijn vastgebonden om gezichten te zien op levenloze objecten, een psychologisch fenomeen dat verwijst naar ons eindeloze verlangen om de wereld om ons heen te verpersoonlijken.

$config[ads_kvadrat] not found