De nieuwsgierig blijvende relevantie van "True Blood"

Zelfs als je niet keek True Blood, je hebt waarschijnlijk gehoord van zijn meer sensationele scènes, zoals de tijd dat een personage in vlammen opriep terwijl hij krijsend en naakt op een gletsjer zat te lezen, zoals men doet. Of die tijd zei een ander personage: "Ik ben een homo-Amerikaanse vampier" met een recht gezicht. Absurd, pulpachtig en salacious, op zijn hoogtepunt, het maakte De Rocky Horror-fotoshow ziet eruit als Downton Abbey. Maar verrassend genoeg bevat het waardevolle lessen voor lopende shows zoals Game of Thrones, buitenlander, De restjes en de aankomende Amerikaanse goden aanpassing - lessen die veel verder reiken dan hoe de perfecte bloedgeiser of bovennatuurlijke seksscène te construeren.

Elke show die inspiratie put uit een boek - of het nu gaat om een ​​enkele roman De restjes en Amerikaanse goden, een serie zoals True Blood, Game of Thrones, en buitenlander of een assortiment werkt zoals Penny Dreadful - komt uiteindelijk op een kruispunt waar het moet beslissen hoe het van het bronmateriaal kan afwijken.

Voor De restjes, dit punt kwam in seizoen 2, toen de show zich voorbij het grondgebied van het boek bevond. Het uitbreiden van de wereld in het tweede seizoen was een doorslaand succes, resulterend in een van de mooiste stukjes afleveringen in de recente televisiegeschiedenis, zelfs als de Emmy's het negeerden. Het belichaamde de positieve kant van het uitbreiden van het materiaal: de nieuwe setting - en een hele reeks nieuwe personages - paste nog steeds in het universum en de thema's van de originele roman, maar het liet de reeksen ruimte in een interessantere richting draaien - een dat bracht ons "International Assassin", een aflevering die zo'n meesterwerk is, dat hij Damman Lindelof Verloren. Zie het om het te geloven.

Hoewel tonaal anders, True Blood heeft de weg geëffend voor deze aanpak, met zijn verhaallijn Fellowship of the Sun. Er waren geen antivamperkerken in de originele romans, maar het paste absoluut in de wereld. Het was een van de mooiste subverzamelingen van de show omdat het zijn satirische, sluw zelfbewuste toon perfect omhulde.

Dienovereenkomstig ging de show in de latere seizoenen van de rails toen hij deze toon uit het oog verloor. Nee True Blood kijkers stemden in voor een bezadigd huisdrama, maar dat was de raadselachtige noot die het koos om verder te gaan. Evenzo buitenlander struikelde in zijn tweede seizoen toen het vergat waarom zijn publiek afstemde en de subversieve en unieke benadering van seks buitenspel zette. Het in plaats daarvan gefocust op overdreven ingewikkelde en slakkengang politieke machinaties andere shows doen veel beter.

Alle boekaanpassingen moeten noodzakelijkerwijs afwisselend hun bronmateriaal scheren en verfraaien, maar True Blood is het luidste en meest sprankelende voorbeeld van hoe ze struikelen wanneer ze uit het oog verliezen waarom het publiek in de eerste plaats kijkt. Je kunt het publiek natuurlijk niet alles geven wat je denkt dat ze willen, maar dat was het probleem Game of Thrones Seizoen 6, dat zoveel aandacht besteedde aan de beloning dat het vergeten details vergat, zoals het feit dat Arya's plot zinvol is of dat Jon's opstanding zinvol is. Maar je moet begrijpen waarom ze ervoor hebben gekozen om deel te nemen aan je show.

Dat brengt ons ertoe Amerikaanse goden. Net zoals De restjes, het put uit een enkel boek, zij het een high-concept een met oneindige sub-plots om in te duiken. Het is een veelbelovend teken dat de show al verschillende kanten op gaat, zoals het werpen van Jezus, die alleen verschijnt in het post-script van de roman, of het veranderen van Mad Sweeney's esthetiek van vuilniswagen tot hipster-prullenbak. Dit lijkt op True Blood De verhaallijn van Fellowship of the Sun of wanneer De restjes verhuisd naar Texas. Deze verfraaiingen breiden tegelijkertijd uit over het voorbestemde universum terwijl het een scherp begrip ervan toont. Het dicht bij het bronmateriaal blijven is niet altijd noodzakelijk, maar kennis van dat materiaal wel. Als Amerikaanse goden wil vermijden buitenlander en laat in het seizoen True Blood Falen, het moet vasthouden aan de toon en thema's van het bronmateriaal.

We leven in een unieke tijd waarin we in sommige gevallen kunnen zeggen: "de show is beter dan het boek." Maar de sleutel tot het bereiken van die plaats is niet om de tekst woordelijk te kopiëren of volledig weg te gooien. In plaats daarvan is het om het enige te doen dat verhalende vormen overstijgt: lees het goed.