Een ongelooflijke nieuwe 3D-printer is 100X sneller dan wat mogelijk was: video

Al het 3D-printen heeft de neiging om op één hoop te worden gegooid, maar er zijn eigenlijk twee specifieke stijlen met een aantal behoorlijk belangrijke verschillen. Fused deposition modelling (FDM) is een snellere maar minder nauwkeurige methode die wordt verkregen door gelaagd plastic in een vorm te brengen. Stereolithografie, (SLA), offert snelheid op voor precisie door een ultraviolette laser te gebruiken om een ​​vloeibare hars uit te harden. Dat inruil beperkte het potentieel van 3D-afdrukken: je kunt langzaam bruikbare onderdelen en objecten afdrukken of snel nutteloos snuisterijen afdrukken. Maar dankzij een recente doorbraak van het tagteam van onderzoekers is SLA nu net zo snel geworden als zijn tegenhanger.

Vóór deze doorbraak was het alleen de moeite waard om de SLA-methode te gebruiken om kleine voorwerpen, zoals keukengerei, af te drukken. Maar gelukkig zijn twee onderzoekers aan de universiteit van Michigan erin geslaagd om de snelheid van deze techniek aanzienlijk te verhogen, zo veel dat het mogelijk kan worden gebruikt om grote voorwerpen, zoals meubels, af te drukken zonder weken of zelfs maanden te hoeven wachten.

In hun recente paper beschrijven co-auteurs Timothy Scott en Mark Burns hoe ze een maximale sprintsnelheid van 2 meter per uur bereikten, ongeveer 100 keer sneller dan voorheen mogelijk was. Dat is vergelijkbaar met de modernste FDM-machines, waardoor SLA een haalbare optie is voor massaproductie met een lagere kans op fouten. Hun paper werd gepubliceerd in het tijdschrift Science Advances op 11 januari.

Vóór dit onderzoek moesten SLA-machines lichtbundels gebruiken om laag voor laag een vloeibare kunststof uit te harden. Maar de methode van Scott en Burns gebruikt eenvoudig één precieze lichtflits om een ​​heel object in slechts één stap te laten stollen. Het duo testte hun proces door een kleine modelboot te maken, een klein segment van een in elkaar grijpende omheining en, natuurlijk, een 3D-sculptuur van het UMich "M" -logo.

"Het is een van de eerste echte 3D-printers ooit gemaakt", zegt Burns in een verklaring.

3D-printen kan de massaproductie radicaal veranderen, omdat er geen spuitgietmatrijzen meer nodig zijn, waardoor bedrijven tienduizenden dollars per onderdeel kunnen besparen. De Amerikaanse schimmelproducent Rex Plastics verkoopt ze gemiddeld voor $ 12.000 per pop. Deze componenten zorgen ervoor dat elk stuk dat eruit komt identiek is aan het vorige, maar de techniek van Scott en Burns kan dit bereiken door de behoefte aan mallen geheel te omzeilen. Bovendien zorgt SLA voor structurelere items.

Er zijn ook andere voordelen. Voorwerpen gemaakt door FDM-machines hebben minieme zwakke punten tussen elk van hun lagen. Dit is niet zo belangrijk als je kleine sculpturen of modellen maakt, maar als bedrijven 3D-gedrukte tafels willen verkopen of naar gedrukte structuren willen werken, is er geen gevaar voor instorting. De techniek van Scott en Burns slaat de laagstap over en elimineert zo deze zwakke punten.

Deze genivelleerde SLA 3D-printing bevindt zich nog in de testfase, maar de University of Michigan heeft drie patenten ingediend voor de tech, en Scott bereidt zich voor om een ​​startup te lanceren. We konden binnenkort niet alleen 3D-geprinte huizen zien, maar ook 3D-geprinte huizen gevuld met 3D-geprinte meubels. En het zal allemaal sterker en veel sneller zijn dan we eerder hadden gedacht.