Wat is semiotiek? Symbolen verbinden om een ​​beeld van de menselijke ervaring te trekken

De manier waarop mensen het leven begrijpen, is door het te organiseren. Compartimentering brengt orde in de chaos en creëert een gevoel van gemeenschappelijkheid, evenals een gedeelde taal die begrip opbouwt. Dit is de reden waarom we tekens en gebaren hebben. Dit is waarom, wanneer je een tekening van een gedachte-bubbel rond een gloeilamp ziet, je weet dat het beeld een helder idee weergeeft.

Maar niets vertaalt zich perfect in alle culturen: de kleur rood bijvoorbeeld, kan een stop betekenen, een emotionele toestand, of dat iets politiek radicaal is. Dat is waar semiotiek in komt - de wetenschap van communicatie- en tekensystemen. Mensen die onderzoek naar semiotiek bestuderen, hoe mensen uiteenlopende betekenissen bedenken voor dingen en die kennis vervolgens doorgeven via non-verbale symbolen. Het begrijpen van de betekenis en impliciete actie van symbolen brengt de werelden van antropologie en filosofie bij elkaar - en geeft ons een cheat-code voor de menselijke psyche.

omgekeerde sprak met antropoloog, taalwetenschapper en semiotica-geleerde Marcel Danesi over de studie van het maken van symbolen. Als een professor en directeur van het onderzoek in forensische semiotiek aan de Universiteit van Toronto, is Danesi een Fellow van de Royal Society of Canada die het boek over semiotiek letterlijk heeft geschreven. Hij maakt deel uit van een rijke wetenschappelijke traditie die begon met Hippocrates, werd aangepast door John Locke en een revolutie ontketend door de verspreiding van technologische communicatie.

Op welke manieren is semiotiek een onderdeel van ieders dagelijks leven?

De manier waarop ik in al mijn lessen begin, is erop wijzen dat we allemaal semioticians zijn van onze eigen omgeving. Als ik mijn tweede en derde vinger in de lucht zou opwekken en vroeg: "Wat betekent dit?" - niemand die ik ooit heb gevraagd, heeft gezegd: 'Aha! Een paar vingers steken omhoog! "Ook ruiken of proeven ze niet zoals een kat of een hond. Bijna iedereen zegt dat de vingers ofwel overwinning of vrede betekenen.

Met andere woorden, onze hersenen zien de wereld niet rechtstreeks via haar instincten, zintuigen, maar transformeren welke informatie ook maar in de wereld komt en beslist over structuren, zoals die twee vingers. Op één niveau heeft de semiotiek een geavanceerd lexicon om alle tekens die we kunnen ontmoeten te classificeren - dat is een technisch onderdeel. Het andere deel is uitzoeken hoe we een teken verbinden met de hele wereld van cultuur en informatie. Sommige zijn gemakkelijker dan andere - wanneer mensen een hand opsteken, is het om te zeggen, hoe gaat het met u; het heeft weinig nuance. Maar alle betekenissen die we aan tekens geven, stapelen zich op uit de cultuur en worden in ons hoofd gedrukt. We vinden deze tekens in taal, in fysieke acties en door en door.

Hoe is semiotiek verbonden met andere stromingen en hoe beïnvloeden deze onze perceptie van betekenissen?

Semiotiek is meer een hulpmiddel om betekenisgevende principes en ideeën te maken, zowel verbaal als non-verbaal. Antropologie is hierbij betrokken omdat tekens een directe relatie hebben met taal en menselijke relaties. Maar daar houdt het niet op! Er is een reden waarom het een interdisciplinaire studie is.Psychologen gebruiken semiotiek om te begrijpen hoe we denken en interpreteren de dingen die we vinden, zoals symbolen, tekst of wiskunde. Wat is meer symbiotisch dan een vergelijking?

Omdat semiotiek ons ​​in staat stelt om acties, rituelen te begrijpen; allerlei uitwisselingen tussen mensen, het is echt een gebruikelijke vorm van kennis voor allerlei disciplines.

Je hebt een boek geschreven over de geschiedenis van de kus en een TEDx-lezing over het onderwerp gegeven. Wat inspireerde je om te kijken naar de semiotische betekenis achter kussen?

Oorspronkelijk was ik een taalkundige. Ik heb bijna 45 jaar lesgegeven aan de Universiteit van Toronto - Toronto heeft een van de eerste undergraduate-programma's in de Engelssprekende wereld voor een echte graad in de semiotiek - en zij vroegen je om te helpen? Dus ging ik naar het Victoria College, de universiteit voor semiotiek hier, en is erg populair. (De Universiteit van Toronto is onderverdeeld in hogescholen en elk college heeft zijn eigen specialisatie.)

Toen ik deze enorme klassenlessen begon te geven, zei ik tegen mezelf: 'Als je kijkt naar de technische geschriften van de semiotiek, vooral de oprichters zoals wie begrijpt ze ooit nog?' Het is onnodig technisch. Dus mijn doel aan het begin was om semiotiek zo toegankelijk mogelijk te maken voor studenten en uiteindelijk voor de wereld. De meeste van mijn studenten - en ikzelf - wilden semiotiek gebruiken om het dagelijks leven te begrijpen.

Ik begon me te concentreren op gemeenschappelijke ideeën en interacties, die mijn eigen semiotische onderzoek op de hoogte brachten. Onlangs schreef ik een boek over de geschiedenis van de kus. Waar kwam dat vandaan - het is een van de meest walgelijke dingen die je kunt doen! Je wisselt speeksel uit. Dus ik dacht bij mezelf, er moet een geschiedenis achter zitten. De betekenis van een kus is opgebouwd in romantische onderwerpen - stel je voor dat je naar een romantische film gaat en dat er geen kus is! Dat gebeurt nooit.

(In zijn onderzoek ontdekte Danesi dat in de middeleeuwen een kus werd gebruikt om verschillende dingen tot uitdrukking te brengen - het werd tegelijkertijd gezien als een voorloper van een verraad, een uitdrukking van vleselijke begeerte, of een symbolische daad tussen echtgenoten van 'uitwisseling van zielen'. deze keer toen kussen werd eerst een populair beeld geassocieerd met romantiek.)

Wat denk je dat enkele van de meest fascinerende concepten zijn die je tegenkomt in je onderzoek?

Mijn nadruk ligt op het dagelijks leven. Ik heb ook ontzettend veel werk verricht aan het idee van metaforen - hoe we op die manier denken en hoe het ons allemaal trekt. We temmen dit poëtische instinct wanneer we naar school of werk gaan, maar deze drang om poëzie in vergaderingen te stoppen, neemt nooit af.

Op dit moment schrijf ik een boek voor een grote uitgever in Engeland - het is bijna klaar - op emoji's! Omdat het basisidee van de semiotiek zoekt naar tekens die ons allemaal met elkaar verbinden, zorgen deze symbolen - emoji's - voor een fascinerende studie.

Dus ik kan niet zeggen dat ik maar één ding leuk vind: als je maar op één onderwerp gefocust bent, ben ik naar mijn mening een saaie semioticus. En ik hou van alles! Ik ben nog steeds les op de leeftijd van 70 en ik ben gefascineerd door dit alles.