We hebben geen idee waar 'The Expanse' wordt geleid en dat is goed

Zoals verwacht, The Expanse Het eerste seizoen van het seizoen is een enkel in serie verdeeld verhaal dat in hoofdstukken van een uur is verdeeld. Wat is verrassend is het feit dat zeven afleveringen in, we hebben nog steeds geen idee waar de plot van de show uiteindelijk gaat.

Beperkte en geserialiseerde televisieformaten bieden videomakers nogal wat speelruimte in hun verhalen. De verwachtingen van het verhaal staan ​​echter niet haaks op het publiek dat een zekere mate van consistentie verwachtte in hoe een verhaal doorgaans ontrafelt: een show introduceert zijn personages en de belangrijkste zorgen aan het begin, zijn schurk op een bepaald moment in het eerste derde deel van de serie, pepers een paar onthullingen en omkeringen door het midden, een climax in de ultieme of voorlaatste episode, herstelt een schijn van status-quo en doet het allemaal weer volgend jaar en hopelijk zonder te afgeleide te zijn.

Van Proto-Golden Age-shows zoals Buffy en Babylon 5 voor mensen zoals The Sopranos en De wandelende doden, het is een structuur die heeft gewerkt. Toont dat te veel afwijken van het model kan in de problemen komen met steeds incoherentere mythologieën (hoest, De X bestanden) of ongelijke verhaallijnen (Zwarte wees).

En toch is dit het geval The Expanse. Nu tweederde van de weg door het eerste seizoen, en we weten nog steeds niet, nou ja, veel van alles. Wie zijn de schurken? Sommige onbekende raiders met hightech stealth-schepen. Waar gaan ze naar toe? Wat Phoebe Station ook heeft gevonden, wat we hebben verengd tot 'misschien een biowapen'. Is Julie Mao hierbij betrokken? Het is onduidelijk, maar ja, waarschijnlijk. Waar gaat dit allemaal naartoe? … Geen aardse idee. Gelukkig biedt deze aflevering, "Windmolens", ons een fysiek eindpunt voor het seizoen: Eros Station. Miller, een Earth Black Ops-team, en in theorie de Rocinante ook lijken alle te convergeren naar dezelfde locatie.

Dus, ondanks het gebrek aan verhalende wegwijzers, The Expanse breidt zijn verhaal gestaag uit en de antwoorden op de open vragen lijken op zijn minst aan de horizon. De show bevat ook voldoende personageconflicten en bevat genoeg mysterie van scène tot scène om puur episodisch te blijven. Tussen de Canterbury de problemen van overlevenden, Amos die zijn morele kompas verliest, en corporate spion Kenzo die roet in het eten gooit, er is genoeg voor lauwe fans om te hopen op een bevredigende oplossing hier.

Waarover het meest indruk op maakt The Expanse is de realistische toon en het vermijden van gimmickry. De show onderhoudt een overwegend lineaire chronologie (met uitzondering van het oorsprongverhaal van Fred Johnson, een paar afleveringen terug). Er zijn ook geen profetieën, geen "36 uur eerder" flashbacks en geen goedkope plagerijen. The Expanse is een volwassen science fiction-ras dat prioriteit geeft aan menselijke conflicten boven alles. En hoewel dat inderdaad verfrissend is, heeft de show toch slechts drie afleveringen over om het allemaal naar huis te brengen. Tik op.