What 'The Unruly Mess' Have Macklemore en Ryan Lewis Made? Het volledige verhaal over hun nieuwe albumaankondiging

De in Seattle gefokte, aardige vent en de bekende witte rapper Macklemore - een man die bekend staat om rondhangen in winkels van het Salvation Army, zijn trouw aan soberheid betuigt en Amerika aanmoedigt om zijn morele structuur te verbeteren - brengt een album uit genaamd Deze onhandelbare puinhoop die ik heb gemaakt.

De rapper kondigde dit vandaag bijzonder melodramatisch aan op zijn website, plaatste een regeringssymbool (een hand met een lucifer) voor de goede orde, een releasedatum - 26 februari - een cryptische boodschap over het maken van het album, en een video waarin hij reciteert de boodschap over een dramatische opera-aria.

Hier is de video, vol met clips van Macklemore, Lewis en Co., waarmee het album zich in de "middle of nowhere" bevindt, blijkbaar in een hut:

Je hoort deze parodie-van-een-Drake-albumtitel en vraagt ​​je af: welke rommel heeft de Mackle gemaakt? Je kunt je voorstellen: "Schooljongen Q bood me wat wiet aan, en ik pufte het, toen stuurde ik een genante tekst naar een oude vriendin" of zoiets.

De muziek die we van het album hebben gehoord, is, zoals Macklemusic neigt te zijn, inspirerend of speels. Het is het platonische ideaal van rap voor de show van een kind. Ouders kunnen ook genieten van en zich "afgestemd" voelen tijdens het kijken; De overval was in zekere zin duizendjarig Big Willie Style, maar gemaakt door een blanke man die niemand zich kon voorstellen acteren.

Hoe "weerbarstig" de follow-up kon zijn De overval, wat nu - op de een of andere manier - meer dan drie jaar oud is, snap je? We stellen ons Macklemore voor aan zijn vrouw: "Op een keer heb ik je niet genoeg gebeld, omdat ik te zeer verwikkeld was in het reizende leven." Misschien: "Ik heb de verandering van Sloane's luier een vol uur uitgesteld nadat ik wist dat er een probleem was, omdat ik naar de zeevaarders keek. '

De jongen kan het niet helpen - hij moet zijn carrière zien als een super dramatische film over hoe echt zijn strijd is. Of misschien als een prozagedicht: zijn geschreven voorvertoning voor het album, exclusief gepost op macklemore.com en strikt non-cut-and-pasteable (edgy, my b!) Ligt ergens tussen een tekstblad van Conor Oberst en een pagina eruit van Jack Kerouac als hij vier Grammy's had gewonnen en naar veel Kanye had geluisterd.

We leren niet precies wat de "weerbarstige puinhoop" is - lijkt waarschijnlijk dat het allemaal in zijn Mackle-geest zit, verward als het is geweest door de uitgebreide touring die hij deed ter ondersteuning van De overval. Writer's block, te oordelen naar de boodschap, lijkt een groot deel van het probleem te zijn geweest: "Ik wist niet wat ik wilde zeggen. Ik wist niet hoe de inkt aan de pagina zou blijven plakken. '

Het is moeilijk om het mentale beeld van Macklemore niet te toveren met een grote ganzenveer in de put en dan te schrijven: "Ik ging naar de brommerwinkel en zei: 'Fuck it.'"

"Kijk eens naar alle rommel die we gemaakt hebben. In al zijn gelakte glorie en zijn bezoedelde mislukkingen. "

Ja, Grammy's zijn gelakt en absoluut glorieus. Voelt Macklemore zich nog steeds schuldig over het nemen van Kendrick's? We dachten dat "mislukkingen" altijd "bezoedeld" waren, maar om eerlijk te zijn, we weten niet wat Macklemore heeft meegemaakt, behalve dan een serieuze hat shopping-fase. Of zoals het nieuwe album alleen single-to-date is, geeft de # 12-piek "Downtown" aan, een bromfietfase, die misschien nog verontrustender is.

Kortom, de titel Deze onhandelbare puinhoop die ik heb gemaakt - en zijn dramatische verhandeling - lijkt niet in verhouding te staan ​​tot het product dat we onvermijdelijk in iets meer dan een maand van de Mackle zullen ontvangen. Er is geen weerbarstigheid in de nieuwigheid van throwback-quips van 'Downtown' en zijn sentimentele, Ed Sheeran-achtige eerbetoon aan het nieuwe vaderschap 'Growing Up (Sloane's Song)'. De onlangs ontsluierde Leon Bridges-featuring 'Kevin' is scherper, maar zijn evangelie flair is nog steeds redelijk inspirerend. De muziek van Macklemore lijkt altijd op een controverse te duiden, maar op het laatste nippertje te steunen, verloren in zijn eigen hersendode pseudofilosofie.

Maar volgens Macklemore's gedachten ging hij naar deze plaat met een "fuck it up" -houding. Hij legt tenslotte uit dat wanorde "de structuur van ons land" is. Moeilijk te zeggen uit de verklaring of hij dat als een slechte zaak beschouwt, of in het algemeen, waar hij het in godsnaam over heeft.

Opkomende uit een periode van geïsoleerd en geconcentreerd werk op het album, is Macklemore klaar om terug te komen, met een record dat snel meer dan een miljoen exemplaren zal verkopen in de eerste paar maanden die er bestaan. Moge hij nog meer makken.