Hersenenemulaties stellen drie enorme morele vragen en een griezelig praktische vraag

Er zijn groepswetenschappers die geloven dat als de lichamen van de mens kromtrekken en vitale tekenen vervagen, de vergetelheid nog steeds op afstand kan worden gehouden. Onsterfelijkheid is het spul van fictie, maar hersentolatie - soms 'mind uploading' genoemd - is het spul van super speculatieve wetenschap. Het idee dat zenuwsystemen kunnen worden gemodelleerd in software, zodat persoonlijkheden kunnen worden ontstoken (of opnieuw aangezet) in hardware is niet nieuw precies, maar het is waarschijnlijker dan toen Tron debuteerde in 1981. Sommige neurowetenschappers denken dat dit binnen de komende 50 jaar zou kunnen gebeuren en dat de technologie zou kunnen aankomen voor volledig functionerende kunstmatige intelligentie.

Wanneer het aankomt, zal het een aanzienlijk aantal morele vragen met zich meebrengen. En de inzet is te hoog om te wachten om de ethiek te overwegen.

"We willen niet naar de hemel klimmen op een stapel lijken", zegt computationeel neurowetenschapper Anders Sandberg, misschien wel de meest publieke figuur over hersenkraker, tijdens het International Future 2045 International Congress.

Kan bewustzijn worden gerepliceerd?

Aan de essentie van hersenstimulatie ligt de theorie dat het bewustzijn zal overstappen van het anatomische brein naar het softwaremodel. In het rapport "Whole Brain Emulation: A Road Map" schrijven Sanderg en fellow Oxford University-onderzoeker Nick Bostrom dat een brain-emulator "gedetailleerd en correct genoeg zou zijn om de fenomenologische effecten van een geest te produceren" - dat is ervaring en bewustzijn, meer gezien van een filosofische kijk dan iets anders.

Wetenschappelijk gezien wordt het bewustzijn aangetoond door patronen van elektrische activiteit. Maar het is uiteindelijk ingewikkelder dan dat; er is een metafysisch element. Dieren en mensen worden in sommige contexten als bewust beschouwd als ze zintuigen, zoals bewustzijn, waakzaamheid en zelfbewustzijn vertonen. Maar het is moeilijk om een ​​langere discussie over bewustzijn te hebben zonder over de ziel te praten.

In plaats van te springen in het konijnenhol van de vraag of digitaal bewustzijn biologische of psychologische theorieën over identiteit kan ontmoeten, beweert Michael Cerullo van de Brain Preservation Foundation dat hersemulatie ons zal dwingen een nieuwe definitie van bewustzijn te creëren. In een paper uit 2015 beschrijft hij het als een 'psychologische vertakkingsidentiteit', een toestand waarin 'het bewustzijn zal blijven bestaan ​​zolang er continuïteit is in de psychologische structuur'.

"We zijn gedreven om de mogelijkheid te accepteren dat persoonlijke identiteit kan worden vertakt in meerdere exemplaren, die elk een continuïteit van bewustzijn behouden met het origineel", schrijft Cerullo in het dagboek. Minds and Machines. "We bevinden ons op een uniek punt in de geschiedenis waar we beslissingen over de toekomst van de mensheid moeten nemen op basis van ons beste begrip van de filosofie van geest en bewustzijn."

Maar zullen emulaties de replicators repliceren of hosten? Wanneer je na een upload van een post in beeld komt, ben je dat dan nog? Er is geen manier om het te weten.

Gaat het goed met het doden van veel proefdieren?

Het ontwikkelen van hersemulatie zal zeker het gebruik van proefdieren vereisen. Sandberg voorspelt dat de vroegste pogingen gedaan zullen worden op dieren met goed gedefinieerde zenuwstelsels, zoals waterslakken en fruitvliegen, en dan doorgaan met proefdieren van gewervelde dieren, zoals muizen. Het is eigenlijk redelijk om te redeneren dat muizen de eerste wezens zijn die hun hersens hebben geëmuleerd: de Europese Unie heeft meer dan een miljard euro geïnvesteerd in het Human Brain Project, dat probeert de hersenen van een muis en delen van het menselijk brein volledig na te bootsen tegen 2023.

Sommigen hebben betoogd dat de kosten van het gebruik van dieren bij experimenten niet opwegen tegen de wetenschappelijke resultaten. Maar het is belangrijk om stil te staan ​​bij het overwegen of het de moeite waard is als het experiment heel goed tot niets kan leiden. Sandberg schrijft: "Indirecte theorieën beweren dat dieren geen morele overweging verdienen, maar het effect van menselijke acties op hen doet ertoe …. Onze plichten jegens hen zijn slechts indirecte plichten tegenover de mensheid. '

Zijn emulaties gelijk aan?

Er is een argument dat het de moeite waard is om te leren hoe je hersens nabootst, zodat toekomstig onderzoek zou kunnen worden gedaan op geëmuleerde hersenen. Maar dit roept de vraag op: heeft een emulatie hetzelfde morele gewicht als een "echt" dier of een mens? Hoewel hersenscholing in sommige scenario's een manier is om iemands bewustzijn te bevorderen, wordt in andere scenario's een ondersoort van bewuste wezens gecreëerd.

In Niemand zijn, neuroethicist Thomas Metzinger bevraagt ​​hoe emulaties van het menselijk brein ooit zouden kunnen komen zonder de grenzen van de ethiek ernstig te overschrijden. Hij schrijft:

"Wat de ethische comités van vandaag niet zien, is hoe de eerste machines die voldoen aan een minimaal voldoende reeks van beperkingen voor bewuste ervaring, net als kinderen met een verstandelijke handicap kunnen zijn. Ze zouden ook last hebben van allerlei functionele en representatieve tekortkomingen. Maar ze zouden nu ook die tekorten subjectief ervaren. Bovendien zouden ze geen politieke lobby hebben - geen vertegenwoordigers in een ethische commissie."

En als wij deed Met succes hersenkoppelingen creëren, we zouden hen hypothetisch kunnen dwingen om voor ons te werken. Carl Shulman van het Machine Intelligence Research Institute voorspelt dat de ontwikkeling van intelligente software die is uitgerust met geëmuleerde hersenen de menselijke arbeid zou vervangen - een verdubbeling van de omvang van economieën, maar ook het verlagen van de lonen voor mensen. Het kan ook leiden tot een aantal behoorlijk fucked up-praktijken.

"Brain-emulatiesoftware kan worden gewijzigd om het effect van medicijnen, neurochirurgie, genetische veranderingen en andere interventies na te bootsen", schrijft Shulman. "Experimenten met dergelijke wijzigingen zouden waarschijnlijk in de meeste gevallen cognitieve stoornissen of geestesziekte veroorzaken, maar in sommige gevallen kan dit de productiviteit verbeteren."

Kunnen we het risico nemen?

Hersenenemulaties zouden onze meesters kunnen worden in plaats van onze dienaren. In zijn paper stelt Shulman ook een toekomst voor die, als het technologisch proces niet zorgvuldig wordt beheerst, "snel replicerende en evoluerende geesten het menselijk uitsterven kunnen veroorzaken." Dit zouden superorganismen zijn zoals de Will Caster van Johnny Depp in Transcendence - hyperintelligent en alomtegenwoordig.

Dat is de mogelijke toekomst van het uploaden van hersenen ten behoeve van macht - en laten we eerlijk zijn, de mensen die voor altijd willen leven klinken argwanend megalomaan. Op de conferentie Transhuman Visions 2014 vertelde neurowetenschapper Randal Koene de kraai dat we als soort "effectief en invloedrijk en creatief moeten zijn in een veel grotere sfeer". Wat nog moet worden gezien, is of de menselijke verbeteringen die op dit gebied bestaan betekent bijgevolg het einde van de mensheid.