Onderzoek naar de emotionele kracht van virtuele realiteit kan de journalistiek veranderen

Twee nieuwe onderzoeken met behulp van virtual reality suggereren dat digitaal in iemands schoenen stappen de empathie voor andermans situatie aanzienlijk kan vergroten in vergelijking met het kijken naar een nieuwsuitzending of het lezen van een nieuwsbericht.

In een poging om de psychologische impact van VR op degenen die het gebruiken beter te begrijpen, voerden Stanford University-onderzoekers twee afzonderlijke onderzoeken uit waarbij onderwerpen de VR-ervaring "Becoming Dakloos" werden getoond (zie de video hieronder). De zeven minuten durende interactieve film liet sommige van de 560 deelnemers meubels in hun virtuele appartement verkopen omdat ze moeite hebben om huur te betalen en onderdak te vinden in het openbaar vervoer.

De twee-maandsexperimenten (een werd gebruikt om de kortetermijneffecten en de andere langetermijneffecten te meten) hebben aangetoond dat proefpersonen die de ervaring hebben gehad, een 'blijvende positieve houding' ontwikkelen tegenover mensen die dakloos zijn.

• In de eerste studie ondertekende 82 procent van de VR-gebruikers een petitie ter ondersteuning van betaalbare woningen, tegen 67 procent van de mensen die een verhaal lazen.
• Uit het tweede onderzoek bleek dat 85 procent van de VR-proefpersonen de petitie ondertekende in vergelijking met 66 procent van de mensen die deelnamen aan een tweedimensionale ervaring.

De studies werden gepubliceerd in het tijdschrift PLOS ONE Donderdag en werden geleid door Stanford afgestudeerde student Fernanda Herrera. Zij is van mening dat dit een belangrijke eerste stap is om te begrijpen hoe VR mensen op korte en lange termijn beïnvloedt.

"Het nemen van het perspectief van anderen in VR produceert meer empathie en prosociaal gedrag bij mensen onmiddellijk na het doormaken van de ervaring en in de loop van de tijd in vergelijking met het zich alleen maar voorstellen hoe het zou zijn om in andermans schoenen te staan", zei Herrera in een verklaring uitgebracht met het onderzoek. "En dat is een spannende bevinding."

Virtual Reality: Maar er kunnen gezondheidsrisico's zijn

VR wordt al enkele jaren geprezen als een 'empathiemachine'. Tech-ondernemer Chris Milk bedacht deze term voor het eerst in een 2015 TED-talk, maar studies van de psychologische effecten zijn pas onlangs uitgevoerd.

Een artikel dat in juni werd gepubliceerd door de University of the Highlands en Islands-onderzoekers, toonde aan dat VR, in combinatie met psychologische interventie, het potentieel heeft voor een echt positief gedragsverandering bij verschillende mentale gezondheidscondities. Een afzonderlijke Stanford-studie suggereert dat de technologie kan dienen als een krachtige educatieve tool voor kinderen.

Deze voordelen zijn allemaal verzand door de onbekende gezondheidsrisico's die langdurig gebruik van VR kan veroorzaken. Zelfs de eerder genoemde Stanford-studie geeft toe: "de langetermijneffecten van VR op de gezondheid van kinderen en de ontwikkeling van de hersenen zijn onduidelijk." In de handel verkrijgbare VR-headsets, zoals de HTC Vive, waarschuwen dat de technologie kan leiden tot "verhoogde hartslag, bloeddrukstijgingen, paniekaanvallen, angst, PTSS, flauwvallen en andere schadelijke effecten."

Virtuele realiteit: kan het worden gebruikt voor verkeerde informatie?

Vroege onderzoeken hebben aangetoond dat VR voorgoed kan worden gebruikt. Maar het feit dat het een blijvende emotionele impact kan hebben, maakt het ook geschikt voor schandelijke gebruiken.

De studie van Herrera levert bewijs dat mensen meer geneigd zijn om te reageren op VR-verhalen dan een artikel te lezen of iets op een scherm te bekijken. Dit kan mogelijk worden gebruikt om de massa's verkeerd te informeren met valse meldingen van aanvallen of protesten, wat kan resulteren in ravage.

All-in-one VR-systemen zoals de Oculus Go en Google Daydream maken de technologie toegankelijker. Gebruikers niet meer nodig hebben om een ​​pc van $ 1.000 te kopen ter aanvulling van hun $ 500-headset.

Naarmate deze technologie alomtegenwoordiger wordt, zullen beheerders en overheidsfunctionarissen problemen moeten oplossen met nepnieuws en gezondheidsrisico's. Vooral als we van een gimmicky-arcadesysteem VR maken naar iets dat lijkt op een schoolbord in een klaslokaal.

Abstract

Virtual Reality (VR) wordt steeds vaker de 'ultieme empathiemachine' genoemd, omdat gebruikers hierdoor elke situatie vanuit elk gezichtspunt kunnen ervaren. Empirisch bewijs dat de claim ondersteunt dat VR een effectievere methode is om empathie op te wekken dan traditioneel perspectief, is echter beperkt. Er zijn twee experimenten uitgevoerd om de korte en lange termijn effecten van een traditionele perspectiefopnametaak en een VR-perspectiefopname-taak (studie 1) te vergelijken, en om de rol van technologische immersie te onderzoeken als het gaat om verschillende soorten gemedieerde perspectief-afnemende taken (onderzoek 2). Resultaten van onderzoek 1 laten zien dat deelnemers aan beide aandoeningen in de loop van acht weken meldden dat ze zich empathisch voelden en in dezelfde mate verbonden waren met daklozen. Deelnemers die dakloos werden in VR hadden een positievere, langer durende houding tegenover daklozen en ondertekenden een petitie die de daklozen veel sneller ondersteunt dan deelnemers die een traditionele taak hebben om een ​​perspectief te nemen. Studie 2 vergeleek drie verschillende soorten perspectiefopnametaken met verschillende niveaus van onderdompeling (traditionele versus desktopcomputer versus VR) en een controlevoorwaarde (waarbij deelnemers feitgedreven informatie over daklozen ontvingen). Uit de resultaten blijkt dat deelnemers die een taak voor het nemen van perspectief uitvoerden, zich meer empathisch en aan de daklozen verbonden voelden dan de deelnemers die alleen informatie ontvingen. Bij het repliceren van de resultaten van onderzoek 1 was er geen verschil in zelfrapportage voor een van de voorwaarden voor het nemen van perspectieven, maar een significant hoger aantal deelnemers aan de VR-conditie ondertekende een petitie ter ondersteuning van betaalbare huisvesting voor daklozen in vergelijking met de traditionele en minder meeslepende omstandigheden. We bespreken de theoretische en praktische implicaties van deze bevindingen.