Sinking Islands, Floating Nation: Can Artificial Islands Save This Country? | Op-Docs
Ondanks de wereldwijde kusten die in toenemende mate worden bedreigd door stijgende zeeën en stormen, is de ontwikkeling van de kust ironisch genoeg een rage. Kijk maar eens naar het enorme kunstmatige eiland van Dubai, gevormd als reusachtige palmbomen en een wereldkaart. Het is een krachtig signaal van rijkdom en macht; het bouwen van eilanden is immers inherent politiek. Dat feit lijkt aan de VN te zijn ontsnapt bij de opstelling van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee, ondertekend in 1982. Hoewel kunstmatige eilanden in het beleid worden genoemd, is het duidelijk dat de organisatie geen grote diplomatieke problemen voorzag die voortvloeiden uit hun bouw.
In een wereld die zowel fysiek als politiek snel verandert, zal dat een probleem worden en het zal erger worden.
Weinig dingen veroorzaken meer internationale spanning dan toegang tot kusten, oceanen en hun bronnen, en klimaatverandering belooft dat conflict te intensiveren. De wetten van vraag en aanbod suggereren dat als kustgebonden onroerend goed verdwijnt, de waarde ervan zal stijgen, waardoor economische en politieke druk ontstaat om niet alleen de bestaande kusten te ondersteunen, maar ook nieuw kustvastgoed te creëren - dit terwijl kusten en eilanden elders verdwijnen.
Het beleid van de VN is in wezen dit: in je exclusieve economische zone die zich uitstrekt tot 200 zeemijl van je kust, voel je vrij om eilanden te bouwen - zet ze gewoon niet in de weg van schepen en zorg ervoor dat ze geen veiligheid zijn gevaar. Als je het in de steek laat, ruim je de rommel op. Als je een claim hebt op een continentaal plat buiten je exclusieve economische zone, is dat gaaf, ga je gang en bouw daar ook eilanden. Op volle zee kan iedereen eilanden bouwen zolang ze niet teveel (of wat dan ook) van een puinhoop maken.
De internationale wetten lijken te berusten op twee gebrekkige aannames: dat kustlijnen vaste entiteiten zijn, en dat kunstmatige eilanden apolitieke dingen zijn die internationale spanningen waarschijnlijk niet veroorzaken.
De tweede veronderstelling wordt gemakkelijk weerlegd door de huidige activiteiten in de Zuid-Chinese Zee. Daar claimt de Chinese overheid de hele zaak als territoriaal water, tot aan de kustzones van de buurlanden, ondanks het feit dat het grootste deel van het water veel dichter bij die vreemde landen ligt dan naar het vasteland van China. Er zijn verschillende archipels van kleine eilanden en riffen in de zee, waar landen hun beweringen hebben gedaan door ze op te scheppen en te bezetten. In het bijzonder China is op een gebouw geweest - het stutten van kleine eilanden en riffen zodat de aanwezigheid ervan in het gebied onmiskenbaar is.
Een van deze eilanden, gebouwd op Fiery Cross Reef, is de afgelopen jaren opgebouwd uit bijna niets tot 665 acres van geproduceerd land bedekt met uitgebreide militaire en civiele infrastructuur, waaronder een baan van twee mijl, een atletiekbaan en basketbalvelden. China heeft ten minste vijf eilanden opgebouwd sinds de intensieve ontginningsinspanningen in 2014 begonnen.
Landen met concurrerende claims in het gebied hebben in natura gereageerd door hun eigen eilanden en nederzettingen en infrastructuur te bouwen. Deze inspanningen zijn uiterst bescheiden in vergelijking met wat de Chinese overheid in slechts een paar jaar heeft kunnen bereiken.
Er is niets in het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee dat lijkt te anticiperen op de kunstmatige eilanden die kunnen worden gebouwd in een show van keizerlijke en militaire macht in betwiste wateren. De enige beperking is dat, volgens het beleid, de aanleg van kunstmatige eilanden geen invloed heeft op de claim van een land op het oceaangebied, hetzij als een exclusieve economische zone of als continentaal plat. Maar dat, in een poging om één probleem op te lossen, een ander creëert.
De U.N.-conventie maakt een duidelijk onderscheid tussen natuurlijke en kunstmatige kustkenmerken, maar in werkelijkheid zijn deze randen wazig. Net zoals China's bouwprojecten op het eiland de facto controle over de Zuid-Chinese Zee zullen geven, neigt historisch geheugenverlies de tijd te nemen en beginnen we kunstmatige structuren te zien als onderdeel van de natuurlijke omgeving.
Wanneer wordt een rif, opgebouwd in een eiland en niet alleen gekoloniseerd door mensen maar ook flora en fauna, een natuurlijke zaak? Om "nooit" te beantwoorden, zoals de U.N. blijkt, is zowel onpraktisch als kortzichtig. Het beleid geeft status aan bewoonde eilanden, maar wat van bewoonde kunstmatige eilanden? Dit is onduidelijk, maar het is duidelijk dat dit een potentiële maas in de wet is die China hoopt te exploiteren.
Klimaatverandering zal het probleem van de verschuivende kustlijnen in een scherpe focus brengen. Niet alleen worden kunstmatige structuren in de loop van de tijd genaturaliseerd, natuurlijke eilanden verdwijnen naar de zee. Het is al begonnen gebeurt: een recente studie vond zes kleine rif eilanden in de Salomonseilanden die nu onder de golven zitten.
Vermoedelijk, als het verschijnen van kunstmatige eilanden geen invloed heeft op de aanspraak van een land op een gebied, zou dat ook niet het verdwijnen van natuurlijke gebieden moeten zijn. Wat als een eiland tegen het oprukkende tij scheerde? Wanneer verliest het zijn status als een natuurlijk iets en wordt het een menselijk construct?
Alle kustlijnen veranderen en evolueren in de loop van de tijd, vanwege zowel menselijke als natuurlijke factoren. De manier waarop mensen het land gebruiken, beïnvloedt de kust. Wanneer kunstmatige eilanden opkomen, veranderen de nabijgelegen natuurlijke kusten. Stormen, die een dramatisch effect hebben op de kustlijn, zijn een natuurlijk fenomeen dat nog wordt verergerd door de door de mens veroorzaakte klimaatverandering en de zeespiegelstijging. Kustlijnen zijn dynamisch en het plagen van menselijke en natuurlijke effecten is bijna onmogelijk.De benadering van de U.N. lijkt te zijn om naties te vertellen dat ze een kans krijgen om kustgrenzen te definiëren - daarna worden de lijnen in het zand getrokken. Het is een eenvoudige oplossing, maar een die onhoudbaar is in een steeds dynamischer wordende menselijke en politieke wereld.
Rusland legt een vordering in bij de Noordpool naar de Verenigde Naties
Het grootste land ter wereld probeert groter te worden door zijn zinnen te zetten op de Noordpool. Dinsdag diende Rusland een officiële claim in bij de Verenigde Naties voor toestemming om een stukje stuk van de Lomonosov en Mendeleev Ridges over te nemen, een grondstofrijke strook van het Russische continentale plat ...
Dit is de reden waarom de Verenigde Naties het Amerika zonder hoeven te verklaren
De Amerika's hebben mazelen gewoon volledig uitgeroeid, maar dat betekent niet dat we het niet meer zullen zien.
Sierra Nevada lanceert de allereerste ruimtemissie van de Verenigde Naties
Het Dream Chaser-ruimtevaartuig van de Sierra Nevada Corporation zal gedurende twee weken microzwaartekrachtexperimenten uitvoeren vanuit ontwikkelingslanden naar een lage baan om de aarde.