Democrats 'Trophy Hunt Paper Targets Cecil the Lion's Killers, Misses the Mark

De democratische staf van de House Natural Resources Committee heeft een rapport uitgebracht waarin de bewering wordt betwist dat trofeejachten in Afrika ten goede komen aan soorten die in gevaar zijn. Het rapport met de titel 'Missing the Mark' probeert hooi te maken van de aanstaande verjaardag van de dood van Cecil the Lion. Het lukt niet.

Het rapport, waarin specifiek de situatie in Namibië, Zuid-Afrika, Tanzania en Zimbabwe wordt onderzocht, merkt terecht op dat jacht- en jachtgelden niet noodzakelijk de instandhouding van dieren ondersteunen. Terwijl jachtgroepen beweren dat trofeejachten belangrijk zijn omdat hun levensvatbaarheid afhankelijk is van een gezonde, duurzame populatie van dieren, zijn de voordelen in werkelijkheid vaak onduidelijk. "Beweren dat trofeejacht ten goede komt aan in het wild levende soorten is aanzienlijk eenvoudiger dan het vinden van bewijs om het te onderbouwen", schrijven de auteurs. Een goed gereguleerde jacht kan leiden tot het behoud van dieren en hun leefgebied, maar een ongereguleerde jacht kan leiden tot een tragedie van de commons. Wanneer lokale gidsen agressief concurreren voor buitenlandse dollars, winnen jagers en iedereen verliest.

De Amerikaanse overheid speelt een rol bij Afrikaanse trofeejachten in die zin dat ze de invoer regelt van de dierlijke delen of trofeeën die het gevolg zijn van de jacht. Gezien het feit dat het niet onredelijk is dat de regering van de Verenigde Staten om bewijs vraagt ​​dat dierentrofeeën die in het land worden ingevoerd, worden gedood op een manier die de soort in het algemeen ten goede komt, vooral als het dier met uitsterven wordt bedreigd. Maar het rapport gaat verder dan te stellen dat trofeejachten alleen voorkomen in gebieden waar het dier in kwestie populatie terugkaatst. Het vraagt ​​om paternalistisch beleid dat ervan uitgaat dat Afrikaanse regeringen, organisaties en gemeenschappen hun eigen zaken niet kunnen regelen. Erger nog, het neemt de toon aan dat Afrikaanse dierenlevens voorrang hebben boven de levens van Afrikaanse mensen.

Een vrijstelling van het verbod op het jagen op soorten die gevaar lopen onder de Endangered Species Act "kan niet worden bereikt door de economische voordelen te tonen die de jacht kan bieden aan gemeenschappen", schrijven de auteurs. "Het is belangrijk om te begrijpen dat terwijl community based natural resource management (CBNRM) -programma's die zijn ontworpen om jacht en natuurbehoud te ondersteunen, trofeeën duurzamer kunnen maken, hun loutere bestaan ​​garandeert niet dat een trofee aan de uitbreidingsnorm voldoet."

Het is begrijpelijk dat het Natural Resources Committee de nadruk zou leggen op bescherming van dieren in het wild voor gemeenschapsontwikkeling, maar in werkelijkheid kunnen de twee niet gescheiden worden. Stroperij vindt plaats op plaatsen waar de economische mogelijkheden die door stroperij worden geboden zwaarder wegen dan elders, en hetzelfde geldt voor de vernietiging van habitats. Wanneer de dood van één leeuw meer Amerikaanse tranen genereert dan Afrikaanse oorlogen, hongersnoden en genocides, is het niet moeilijk te begrijpen waarom Afrikaanse mensen zich misschien een beetje afgescheept voelen.

Het rapport gaat ervan uit dat de jacht in Amerika goed gereguleerd is en prioriteit geeft aan het behoud, maar niet zozeer in Afrika. "De Verenigde Staten hebben bewezen dat een goed gereguleerde jacht kan helpen bij het behoud van dieren in het wild, zelfs voor bedreigde of bedreigde populaties", zegt de conclusie van het rapport.Maar in Afrika? "In veel gevallen ontbreken de wetten, instellingen en de capaciteit die nodig zijn om het behoud van de jacht op trofeeën te bevorderen", schrijven de auteurs. "Sommige analisten merken op dat corruptie binnen overheden of organisaties inkomsten van trofeeënjacht kan voorkomen door financieringsactiviteiten te financieren en zelfs kan leiden tot slecht beheer van opgejaagde bevolkingsgroepen." En later: "Zelfs in landen waar corruptie relatief minder voorkomt, blijven er ernstige zorgen bestaan over het vermogen van overheidsfunctionarissen om de populaties van dieren in het wild duurzaam te beheren."

Het is beter om alles af te sluiten, uit angst om de dieren schade te berokkenen, al in zulke ellendige rechte, nee?

"We hebben de verantwoordelijkheid om een ​​voorbeeld te stellen voor de rest van de wereld en er absoluut zeker van te zijn dat Amerikanen niet bijdragen aan de achteruitgang van soorten die al met uitsterving worden bedreigd of ernstig bevolkingsverlies", concludeert het rapport.

Hier is een beter idee: laat alleen invoervergunningen voor trofeeën toe waar kan worden aangetoond dat de populatie van dat dier stabiel is (voor bedreigde soorten) of terugkaatst (voor bedreigde soorten). Laat de micromanaging over aan mensen op de grond, met feitelijke kennis van de situatie. Zoals de auteurs van het rapport terecht opmerken, is het tamelijk moeilijk om te bewijzen dat een bepaald jachtprogramma de instandhoudingsinspanningen ten goede komt. Het aantonen dat een dierenpopulatie het prima doet, is over het algemeen een veel haalbaarder en kwantificeerbaar doel. Zet de balk hoog en vraag andere mensen om het te wissen.

Sommige mensen zijn ervan overtuigd dat het willen doen van een dier en het opwerpen van een trofee een behoorlijk klungelig iets is om te doen, en misschien is het dat wel. Maar het is belangrijk om op zijn minst het perspectief van de jagers te horen, die over het algemeen zichzelf dierenliefhebbers en natuurbeschermers noemen. Het is ook belangrijk om geen dichotomie te formuleren waar Amerikaanse jacht goed is, en Afrikaanse jacht slecht is. Tot slot, bij het overwegen van behoud, moeten we overwegen wie er baat bij heeft bij die instandhouding. Gaat het alleen om rijke buitenlanders die geleide jachten en safaritours kunnen betalen, of ondersteunt het echt de behoeften en doelen van gemeenschappen die die plek thuis noemen? Misschien is dit niet de prioriteit van de Amerikaanse overheid en natuurbehoudsgroepen, maar misschien zou het wel zo moeten zijn.