Silicon Valley wil ruimte 2.0 creëren

"De ultieme blauwe oceaan."

Dat is de beschrijving die Brandon Farwell van beleggingsonderneming Rothenberg Ventures gaf aan het nieuwe landschap van de ruimte voor deze eeuw toen hij woensdagmiddag sprak op de R & D-conferentie van het International Space Station 2016. Zijn korte inleiding tot de discussie over "Space 2.0" was doordrenkt met Silicon Valley lingo en verwijzingen naar "disruptive technologies" en "unicorns" (aka hawt nieuwe startups) samen met de manier waarop bedrijven naar nieuwe hoogten kunnen reorganiseren.

Tenzij je stevig ingebed bent in de tech-scene, kan dit allemaal heel genadevol zijn. Maar onder al die stijl, is er echte substantie om te praten over de manier waarop technologische bedrijven de toekomst van de ruimte veranderen.

Space 2.0 verwijst in feite naar de toekomst van particuliere bedrijven in ruimtevaart en verkenning. Dit verwijst niet alleen naar bedrijven die baanbrekende technologie, ruimtewetenschap en onderzoek, toerisme, asteroïde mijnbouw en soortgelijke operaties overnemen.Space 2.0 weeft ook in de gedachte dat bedrijven bestaande en opkomende technologieën en thema's zullen samenvoegen in de ruimte, zoals virtuele en augmented reality, drones, A.I., robotica en 3D-printen.

Weinig mensen zijn net zo goed thuis in hoe Space 2.0 er achter de schermen uitziet als ondernemer en oprichter van de X Prize Foundation en Peter Diamandis. "We zitten in een periode van snelle verstoring," vertelde hij de deelnemers aan de conferentie.

Ja, ik kreun ook luidkeels over "verstoring", maar hij is niet verkeerd. "De dingen veranderen van jaar tot jaar," zei hij. "Doorbraken in de berekening, netwerken, A.I., robotica, sensoren en transistortechniek betekenen dat we ons verplaatsen van een lineaire progressie van vooruitgangen in de ruimtetechnologie naar een exponentiële."

Diamandis citeert de wet van Moore (het idee dat het aantal transistors dat je op een microchip kunt aanbrengen ongeveer elke twee jaar verdubbelt) als een letterlijke en metaforische sjabloon voor hoe dit gebeurt. Hoe complexer de componenten in een elektrisch systeem worden, hoe meer transformatieve technologieën we kunnen ontwerpen en bouwen. Hij citeert de 'explosies van sensoren zoals LIDAR' die autonome auto's laten werken, chips die kunnen worden gemonteerd in apparaten van molecuulformaat, 3D-printen waarmee we structuren in de ruimte kunnen afdrukken in plaats van ze hier te bouwen en op te starten, en meer. Diamandis maakte zelfs een nogal gekke voorspelling dat mensen in de jaren 2030 "nanobots in de hersenen zullen hebben die verbonden zijn met de cloud. Ik ken bedrijven die eraan werken. Geloof ik dat het echt is? Ja, ik wil."

Umm, laten we verder gaan …

Diamandis vat Space 2.0 samen als een toekomst waarin mensen de ruimte 'dematerialiseren, demonetiseren en democratiseren'. Hij bedoelt een punt te bereiken waarop we meer doen met minder, de kosten van technologieën omlaag brengen zodat kleine landen en privébedrijven meer dan capabel zijn Waag jezelf in de ruimte.

Dit alles is natuurlijk alleen maar logisch. Dus Chris Lewicki, president en CEO van het ruimtemijnbouwbedrijf Planetary Resources, gaf een meer overtuigende illustratie van hoe Space 2.0 er in werkelijkheid zou kunnen uitzien en hoe het "onze economie zou uitbreiden naar de ruimte".

Lewicki denkt dat een van de grootste gunsten van de ruimtevaartindustrie de verschuiving is geweest van voorzichtig, groeiend onderzoek en ontwikkeling, naar progressie die sneller is en gestructureerd rond efficiëntie. "Wat we nu kunnen doen, is de technologie ontwikkelen als een app of mobiel," zei hij. "We can fail" - wat betekent dat het idee van een ongeluk of een crash niet langer de nachtmerrie is die het was voor ruimtevlucht. "Mislukking is een optie."

In overeenstemming met de sentimenten van Diamandis benadrukte Lewicki dat "we niet alles in de ruimte hoeven te sturen." Toekomstige technologie zal ons toelaten om infrastructuur in de ruimte te bouwen, brandstofreserves in een cis-maanbaan in te stellen en de weg vrij te maken voor kolonies die help missieploegen te ondersteunen voordat ze in staat zijn om terug naar huis te komen.

Het in Redmond, Washington gevestigde bedrijf boekt al grote vooruitgang bij het plannen van asteroïden voor water en edelmetalen (inclusief een partnerschap met het mooie Europese land Luxemburg). Verleden succes in landingsondes op asteroïden en zelfs het terugbrengen van monsters hebben aangetoond dat we de capaciteit en de technologie hebben om op een haalbare manier in een asteroïde te graven en hulpbronnen te onttrekken.

Een deel van wat Planetary Resources doet, heeft ook te maken met het helpen van het leven hier op aarde. We hebben nu de technologie waarmee we afbeeldingen van een asteroïde kunnen maken en bepalen welke soorten mineralen en metalen eronder verborgen zijn. Lewicki denkt dat diezelfde instrumenten kunnen worden gebruikt om onze planeet te scannen en observaties te maken die belangrijk zijn voor, bijvoorbeeld, landbouw - het bekijken van water- en vochtbewegingen die relevant zijn voor irrigatie, temperatuurafwijkingen, weerpatronen, enz.

"Het is gewoon verbazingwekkend wat je van onze planeet kunt leren … als je letterlijk kunt zien wat ongezien is," zei hij.

Uiteindelijk is de sleutel tot het realiseren van Space 2.0 niet wachten op een wondertechnologie om onze problemen op te lossen, maar om door te gaan met wat we al hebben en die tools om te zetten in betaalbare, effectieve oplossingen. "We hebben deze problemen keer op keer opgelost", zei Lewicki, "en hebben als vanzelfsprekend aangenomen hoe dicht we bij die volgende stap zijn."