Paywalls zijn een "Tourniquet" voor webnieuws, zegt de auteur van The Internet Trap

Van een digitaal Wild West-landschap tot landschap met ommuurde tuinen, het internet is de afgelopen twintig jaar ver verwijderd van de oorspronkelijke incarnatie van gedecentraliseerde vrijheid. Een gebiedics waar de verandering het duidelijkstebeschrijving enala is, is met online nieuws. Verkooppunten die ooit websites hebben gemeden, zien ze nu als hun hele toekomst. Voor veel winkels die afhankelijk zijn van originele rapportage - wat niet goedkoop is - zijn de paywalls omhoog gegaan om ervoor te zorgen dat de originele journalistiek nog steeds wordt gefinancierd. Ondertussen zijn Google en Facebook waar velen hun nieuws gratis krijgen, omdat lokale nieuwszenders nog steeds te lijden hebben.

In het nieuwe boek De internetval: hoe de digitale economie monopolies opbouwt en de democratie ondermijnt, Matthew Hindman, een professor in media en public affairs aan de George Washington University, volgt de beklimming van Google en Facebook, en verklaart de hindernissen andere organisaties - zoals lokaal nieuws - geconfronteerd niet alleen om te bestaan, maar om te groeien in een ruimte waar de kaarten zijn niet in hun voordeel.

Hieronder is een fragment van De internetval, vorige maand gepubliceerd door Princeton University Press.

Het probleem met Paywalls

Misschien is in de afgelopen jaren geen enkele "oplossing" zo gevierd als de bouw van betaalmuren. Toch zijn de voordelen van paymalls vaak overdreven en worden hun werkelijke kosten over het hoofd gezien.

Velen hebben beweerd dat het falen van kranten om in de eerste jaren van het web paywalls op te zetten, hun 'oorspronkelijke zonde' was, de oorspronkelijke fout van de krantencrisis. Paywalls werden zelfs vanaf het midden van de jaren negentig herhaaldelijk geprobeerd door een groot aantal verschillende nieuwsorganisaties.

Financiële publicaties, zoals de Wall Street Journal en de Financiële tijden, had snel succes met paywalled content. Maar voor de meeste andere kranten bleek uit ervaring na ervaring dat paywalls een mislukking waren: ze reduceerden het internetverkeer en online adverteren tot een percentage van de vorige niveaus, terwijl ze weinig nieuwe inkomsten genereerden.

Deze langdurige negatieve beoordelingen van pay-walls veranderden dramatisch in 2011, toen de New York Times een zogenaamde gemeten betaalmuur geïmplementeerd. Bezoekers van de Times krijgt een vastgesteld aantal artikelen per maand, en wanneer dat quotum is bereikt, wordt aan individuen gevraagd zich te abonneren. Het resultaat werd alom geprezen als een succes. Tegen het einde van 2013, ongeveer 30 procent van de Times abonnementsopbrengsten - en 10 procent van de totale inkomsten - kwamen uit digitale abonnementen. Het waargenomen succes van de Times leidde tot een haast door andere kranten om soortgelijke systemen te implementeren. In 2014 hadden meer dan 450 Amerikaanse dagbladen een gemeten paywall geïmplementeerd. Het is gemakkelijk te begrijpen waarom "zachte" betaalmuren het beter deden dan eerdere versies. Zoals de eerder besproken verkeersaantallen doen vermoeden, bezoeken de meeste site-gebruikers van de krant slechts een paar keer per maand. Meer dan 90 procent van de bezoekers van de site heeft nooit de paywall geraakt. Gemeten paywalls vragen dus om abonnementsinkomsten alleen van zwaardere gebruikers. Met Paywalls kunnen kranten prijsdiscriminatie plegen - erachter te komen welke gebruikers het meest bereid zijn te betalen en vervolgens die groep alleen vragen om een ​​pony te maken.

Maar terwijl gemeten paywalls een betere reeks compromissen bieden dan harde paywalls, zijn ze geen gratis lunch. De grootste kosten van pay-overs liggen in minder verkeer. Dit verloren verkeer manifesteert zich niet als een eenmalige daling. Verraderiger komt het in de vorm van permanent lagere verkeersgroei. Dit ontbrekende publiek lijkt in het begin misschien klein, maar de kloof in het publiek wordt in de loop van de tijd kleiner. Zelfs de ** Times ** zelf - zoals zijn gelekte innovatierapport opmerkte - zag al jaren een gestage, paywall-gedreven verkeersdaling. Het verkiezingsseizoen 2016 zag eindelijk een aanzienlijke groei van het verkeer, maar vanaf dit moment is het te vroeg om te zeggen of deze boost zal worden voortgezet. De groei van het digitale abonnement was echter snel genoeg om de dalende printinkomsten bij te houden.

Geen enkele lokale krant heeft echter zoiets als de gehad Times 'Digitaal succes. De Times is eigenaar van het beste nieuwsmerk van het land en produceert een enorme, gevarieerde en uniform hoogwaardige bundel met inhoud. Het Bezos-tijdperk Washington Post is in staat geweest om een ​​vergelijkbare prestatie neer te zetten, zijn digitale product te verbeteren en grote sprongen te maken in digitale abonnees. Maar het succes van deze nationale merken is nauwelijks representatief. Een meer typisch geval is Gannett, de grootste krantendrukketen van het land. In 2013 meldde Gannett na acceptatie van paywalls bij alle tachtig van de gemeenschapskranten dat het slechts een schamele 46.000 abonnees had aangemeld. Digitaal-alleen abonnees zijn eindelijk begonnen te stijgen, met Gannett rapporterende 341.000 digitale abonnees toegevoegd als onderdeel van de "Trump hobbel." Maar omdat zoveel van deze digitale abonnementen sterk worden verdisconteerd, en vanwege de snelle erosie in de printbusiness, Gannett nog steeds zag een bijna jaar-op-jaar omzetdaling van bijna 9 procent per krant. Weinig of geen eigenschappen van zijn eigenschappen zijn levensvatbaar als bedrijven die alleen digitaal zijn, zonder het grootste deel van hun reeds uitgeputte huidige personeel te ontslaan.

Paywalls zijn op zich geen oplossing voor wat plaatselijke kranten betreft. Tot dusverre hebben paymalls gehandeld als een tourniquet, waardoor de omzetdaling bij de kerndrukactiviteiten van de krant werd vertraagd. Dat betekent niet dat ze per saldo een slecht idee zijn - soms is een tourniquet een medische noodzaak. Maar de kosten van pay-overs zijn groot, zelfs als ze op het afbetalingsplan worden betaald.

Excerpted from De internetval: hoe de digitale economie monopolies opbouwt en de democratie ondermijnt door Matthew Hindman. Copyright © 2018. Gepubliceerd door Princeton University Press

De internetval: hoe de digitale economie monopolies opbouwt en de democratie ondermijnt is nu beschikbaar.