Darwiniaanse natuurlijke selectie is aan het werk in 'Pokemon Sun' en 'Moon'

Pokemon-fans in afwachting van de release van Pokemon Sun en Maan ontving een les in Darwinistische evolutie maandag nadat Nintendo nieuwe informatie uitbracht over de nog nooit eerder geziene Pokemon die in de mysterieuze nieuwe Alola-regio woont, waar Pokemon Company International heeft aangekondigd dat Exeggutor, Vulpix, Ninetails, Sandshrew en Sandslash net even anders zullen zijn "Aangepast aan de Alola-regio."

De ontwikkelaars van Zon en Maan hebben in interviews toegegeven dat de Alola-regio in wezen een cartoon-facsimile is van de Hawaiiaanse archipel. In het levensechte eilandcluster hebben dierpopulaties zich via generaties van natuurlijke selectie aangepast aan hun watergekapselde omgeving; de beperkingen opgelegd door hun habitat, zoals beperkt voedsel en overvloedige roofdieren, stimuleerden de proliferatie van individuen met bepaalde, voordelige genen - en de wijdverspreide dood van degenen zonder.

Het lijkt erop dat dezelfde krachten aan het werk waren bij de Alolan Pokemon.

Neem bijvoorbeeld de Alolan Vulpix, een nieuwe soort van de schattige, roodharige Pokemon-vos. Men zegt dat de Vulpix als eerste naar de Alola-regio is gekomen met mensen, maar later "verhuisde naar de besneeuwde bergtoppen om de normale leefomgeving van andere Pokémon te vermijden" en aldus zijn nieuwe vorm aannam, een ijswitte wolk met blauwe ogen. van onmogelijke schattigheid. Als we even de tijd nemen om deze verklaring uit te pakken, wordt een saga van Darwinistische evolutie onthuld.

Dit is wat er waarschijnlijk is gebeurd, ervan uitgaande dat natuurlijke selectie in het universum van Pokemon op dezelfde manier werkt als op aarde. De oorspronkelijke rode Vulpix-populatie werd waarschijnlijk bedreigd door andere Pokemon in de laaglanden van het eiland, misschien door Alolan Sandshrews en Exeggutors die ofwel rechtstreeks op hen aasden of met hen concurreerden om aandacht te trekken voor eten of trainen. Toen een beetje eigenaardigheid van de Pokemon-genetica een geheel witte Vulpix creëerde die in het Alolan-gebergte kon overleven en bloeien, ver weg van zijn concurrenten, gaf het natuurlijke selectie iets om aan te werken: terwijl de oorspronkelijke roodharige vossen werden gedood door honger en Pokemon-op-Pokemon geweld, de albino Vulpixes, beschermd door hun onherbergzame omgeving en gecamoufleerd door hun witte jassen, waren in staat om lang genoeg te leven om hun genen door te geven aan de volgende generatie. Nadat meerdere generaties Vulpixes werden onderworpen aan de krachten van natuurlijke selectie, ontstond er een nieuwe soort - de Alolan Vulpix.

Er zijn vergelijkbare verhalen die impliciet zijn in de stenografische biografieën van de andere nieuwe, volledig witte Pokemon-soorten, waarvan sommige ogenschijnlijk nieuwe aanvallen op ijsbasis ontwikkelden door natuurlijke selectie, naast het veranderen van hun uiterlijk. De Alolan Ninetales bijvoorbeeld, draagt ​​een reeks genen die het mogelijk maakt ijskristallen te vormen uit de vacht, wat ongetwijfeld een aanwinst is voor elke Pokemon die probeert te gedijen op de besneeuwde bergtoppen van het eiland. De Exeggutor-soort van het eiland kreeg niet echt een monochrome vacht, maar ontwikkelde een vierde kop op zijn staart; zijn de Alolan-eilanden vol met laaggelegen roofdieren die de persistentie van deze genetische mutatie hebben afgedwongen? Misschien - alleen de ontwikkelaars van het spel kunnen het zeker zeggen.

Gezien het feit dat de maker van Pokemon, Satoshi Tajiri, een amateur-entomoloog was, is het niet verrassend dat een sterke onderstroom van evolutietheorie ten grondslag ligt aan veel van zijn achtergrondverhaal. Toegegeven, het concept was tot nu toe zeer ruim toegepast, waarbij de term 'evolutie' ten onrechte werd uitgewisseld met 'metamorfose'; zoals Max Planck Institute collega Dr. Matan Shelomi opmerkte in een interview met omgekeerde, "Evolutie is niet het juiste woord, maar het bleef hangen." Maar de nieuwe informatie over Zon en Maan suggereren dat de ontwikkelaars van het spel hun Darwin hebben opgepoetst.

Het is echter begrijpelijk dat de makers van Pokemon niet te veel willen stilstaan ​​bij de evolutietheorie. Natuurlijke selectie is een brutale zaak, een die onverschillige sterfgevallen en gewelddadige predatie omvat - evolutionaire processen die te koud en te meedogenloos lijken om toegepast te worden op iets zo schattig als een harige witte vos. En toch suggereert het persbericht van vandaag dat die duistere krachten achter de schermen aan het spelen zijn, en roept het een bewogen moment op in de documentaire van 2005 Grizzly Man, waarin een bedroefde activist de zinloze dood van een jonge vos overweegt, niet anders dan de roestige Vulpix. "Ik geloof dat de gemeenschappelijke deler van het universum geen harmonie is, maar chaos, vijandigheid en moord," zegt regisseur Werner Herzog resignerend in voice-over. Ondanks zijn blije glans, lijkt het Pokemon Universe volgens dezelfde harteloze wetten te werken.