Tide Pod Challenge Vervult Eerie William Gibson Prediction

De bizarre Tide Pod-uitdaging is een trend die schijnbaar uit het niets is ontstaan. En dat is precies waarom het voelt als een sci-fi-evenement dat netjes zou passen in een science fiction-wereld. Tientallen jaren voordat het internet bestond, zoals we het kennen, de vooruitziende sciencefiction cyberpunkroman van William Gibson Neuromancer presenteerde een complete toekomstige wereld, een die out-blade lopers Blade Runner met gemak. Maar een fascinerend aspect van het boek was wat het te zeggen had over rages en de snelheid waarmee ze in de toekomst zouden bestaan. Nu, als jonge mensen gewillig wasgoed met was inslikken, voelt het alsof één aspect van Gibson's science fictionvisie is uitgekomen.

Als we de toekomst van de volgende 'verboden snack' willen weten, kunnen we eenvoudig een handige toelichting op het onderwerp bekijken, maar als we willen weten hoe dit soort rages zullen aanvoelen voor mensen die te oud zijn om ze te begrijpen, dan kan kijken naar Gibson's schrijven. In Neuromancer, het cyber-cowboy karakter van Case is voortdurend commentaar op de snelheid waarmee trends (we zouden ze nu memes noemen) bestaan ​​en verdwenen zijn. In de beginpagina's van Neuromancer hij beschrijft het zo.

Het was iets nieuws, iets dat was binnengekomen sinds hij in Chiba was geweest. Fads veegden de jongen van de wildgroei met de snelheid van het licht; hele subculturen kunnen van de ene op de andere dag opstaan, tien weken lang bloeien en dan helemaal verdwijnen.

Het is duidelijk dat deze observatie niet beperkt is tot een rage van tieners die een wasmiddel eten, maar demonstreert een manier waarop Gibson per ongeluk virale memes in het algemeen voorspelde. De auteur vergeleek zelfs in 2016 valse buitenaardse ontvoeringen met "memes".

Wat enigszins uniek is aan de trend van de Tide Pod is niet alleen dat het een internet-subcultuur is die schijnbaar 's nachts is gestegen, maar wat nog belangrijker is, het is niet beperkt tot de grenzen van het internet. Mensen moeten eigenlijk eet de Tide Pods om er deel van uit te maken. In Neuromancer, de wildgroei is een fysieke plaats, hoewel er veel actie is in dit boek (evenals Chrome branden en Mona Lisa Overdrive) vinden plaats in cyberspace. Wat in cyberspace gebeurt, beïnvloedt de rages van de echte wereld.

In Neuromancer, het karakter van Case is af en toe met afschuw vervuld door de verschillende implantaten of bizarre electieve operaties mensen jonger dan hem zijn sport. In deze wereld is het niet zo vreemd om een ​​tiener te zien die bereid is om grote implantaten van dierenhonden te gebruiken. En als iemand vandaag de dag nog speciale hoektandachtige tandimplantaten kreeg, zou het volkomen logisch zijn. Die superscherpe tanden zouden ze waarschijnlijk helpen bij het bijten in sommige Tide Pods.