Vaste lijnen verdwijnen vóór 2030, omdat economie

Vaste lijnen hebben een verrassende halveringstijd gehad, maar het begint te voelen alsof hun voortbestaan ​​een belediging is voor vooruitgang, een erkenning dat we niet allemaal bij elkaar zijn. Natuurlijk, ze zijn eenvoudig en betrouwbaar in geval van nood, maar zou dat genoeg moeten zijn? Is het genoeg? Het antwoord is duidelijk nee. Het is slechts een kwestie van tijd voordat we onszelf koordenvrij maken. Dit is waarom het proces zo verdomd lang duurt.

Nut is niet binair

Vaste lijnen zijn vertrouwd en eenvoudig. Ze zijn dom en daar is wat sentimentele schoonheid aan te geven. Vaste lijnen zijn een product van de meer onschuldige tijd voordat je telefoon op je wachtte, 'meldingen' in je zak stopte en app-app met winst maakte. Toch gebruiken de meeste mensen geen vaste lijnen op een nostalgische manier. Het sentiment is echt, maar klein. Mensen gebruiken fundamenteel ouderwetse telefoons omdat ze nuttig zijn. Het feit dat ze dat niet zijn heel nuttig wordt overschaduwd door het feit dat ze nut hebben. We zijn terughoudend om van dingen af ​​te komen die werken.

Maar de echte reden, de belangrijkste reden waarom mensen nog steeds vaste lijnen hebben om stof in hun huizen te verzamelen, is dat ze denken dat het hen veiliger maakt in geval van een noodsituatie. Gesprekken van vaste lijnen naar hulpdiensten omvatten adressen in hun identificatietags, terwijl mobiele telefoons aanvankelijk alleen de dichtstbijzijnde celtoren bieden. Bij natuurrampen en noodsituaties is de kans groot dat uw ouderwetse, bedrade landgebonden vaste telefoonkabel blijft functioneren. (Draadloze telefoons hebben nog steeds stroom nodig en daarom falen ze.) Er is een kans dat uw mobiele telefoon dat doet niet blijven functioneren.

De cyclus is vicieuze

Het feit dat vaste lijnen dom zijn, is een tweesnijdend zwaard. Natuurlijk, hun eenvoud is aantrekkelijk, maar hun functie is eng gedefinieerd. Vaste lijnen bieden geen toegang tot iets anders dan wat zich aan de andere kant van de lijn bevindt. Daarom lijken ze komisch voor jongere consumenten die niet gewend zijn aan gadgets met zo'n beperkte bruikbaarheid. En in die kwestie vinden we het economische probleem: vaste lijnen zijn het niet waard en worden dagelijks minder de moeite waard. Vraag en aanbod hebben invloed op de kosten. De onderstaande grafiek illustreert de relatieve stijging van de kosten van vaste lijnen in tegenstelling tot de kosten van mobiele telefoons. Meer voor minder is geen geweldig bedrijfsmodel.

Gewoonten zijn niet aangeboren

Het CDC doet een halfjaarlijks gezondheidsenquête en een deel van het onderzoek is al geruime tijd gericht op het gebruik van vaste lijnen in tegenstelling tot mobiele telefoons. Nu al bijna de helft van alle volwassenen en over- de helft van alle kinderen sportt uitsluitend mobiele telefoons.

Hieronder vindt u een compilatie van hun gegevens en een trendlijn die laat zien wat er zal gebeuren als de huidige trends zich voortzetten. Elke regel volgt het percentage "huishoudens" (dat wil zeggen elke respondent op de enquête die in een huis woonde, hetzij alleen, met vrienden of met familie) die alleen een vaste lijn (rood), een vaste lijn en minstens één draadloze verbinding hebben telefoon (blauw) en alleen draadloos (goud). Een 'draadloze telefoon' in de studie betekent een mobiele telefoon.

Onvermijdelijkheden zijn een ding

De trendlijnen laten zien dat in iets meer dan vijf jaar de vaste lijn weg zal zijn - hoewel de waarheid ingewikkelder is dan dat. Wanneer de vraag erg laag wordt, zullen ze niet langer een optie zijn voor massaconsumptie en een boetiekoptie worden. Toch hebben ze effectief een aandeel van nul procent op de markt. Verder is het een kwestie van generaties totdat ze allebei verdwenen en vergeten zijn.