AIDS: 2e kwijtschelding in de geschiedenis Reignites Hoop van artsen voor een remedie tegen hiv

Deze week riepen wetenschappers in Engeland de "Londense patiënt" uit als de tweede persoon die ooit op lange termijn hiv-remissie wilde ondergaan. Voor de 36,9 miljoen mensen die wereldwijd aan HIV lijden, was het nieuws een sprankje hoop. Het was een mijlpaal in de zoektocht naar een hiv-behandeling die een belangrijke vraag oproept: kan de behandeling van de "Londense patiënt" ook iedereen met hiv helpen?

Slechts één andere persoon is in remissie gegaan na het ontvangen van deze behandeling: de "Berlijnse patiënt", die dit deed in 2008. De Londense patiënt is zijn enige opvolger, hoewel een "patiënt uit Düsseldorf" binnenkort als de derde kan worden bevestigd. Van alle drie wordt gezegd dat ze op lange termijn "langetermijnverlossing" hebben en niet "genezen" zijn; op dit moment is het nog te vroeg om te vertellen.

Alle drie deze patiënten ontvingen donaties van beenmergweefsel van donoren die een zeer specifieke genetische mutatie hadden, CCR5 delta 32. De mutatie maakt het onmogelijk voor het HIV-1-virus om zich aan immuuncellen vast te klemmen, waardoor ze resistent worden.

De CCR5-mutatie is dezelfde die betrokken is bij de experimenten van de schurkenstaten Chinese wetenschapper He Jiankui, die probeerde genetisch genetisch genetisch gemodificeerde meisjes te manipuleren om hiv-bestendig te zijn. Hoewel dergelijke ethisch beladen experimenten niet mogelijk zijn, benadrukt de CCR5-mutatie de belofte van gentherapie om ten minste één HIV-stam te genezen.

"Gentherapie probeerde de Berlijnse patiënt meer dan tien jaar geleden na te bootsen zonder succes," vertelt Gero Hütter Ph.D., de hematoloog die het Berlijnse patiëntenexperiment leidde, omgekeerde. "De technieken verbeteren echter. De nieuwe patiënt zal waarschijnlijk opnieuw een gentherapiebenadering pushen."

Wat we hebben geleerd van Berlijn, Londen en Düsseldorf

Gentherapie is misschien wel een van de meest veelbelovende wegen naar een echte remedie voor HIV, USC Keck School of Medicine microbiologie en immunologie professor Paula Cannon, Ph.D., vertelt omgekeerde. De truc is echter uitzoeken hoe je dat CCR5-gen veilig, ethisch en effectief kunt gebruiken.

"Dat is echt de vraag van zes miljoen dollar," vertelt Cannon Inverse. "Natuurlijk, als gentherapeuten, zijn we verheugd om te zien wat de essentiële component is in die behandeling die tot deze behandelingen heeft geleid en kijken of we ze kunnen samenvatten."

Wat we in de Londense en Berlijnse patiënten zien, zegt Cannon, is het resultaat van een twee stappen proces dat resulteerde in hiv-remissie. Beiden hadden hiv, maar ze hadden ook leukemie, een kanker die beenmergcellen infecteert - wat cruciaal is, het produceren van immuuncellen. Ze ondergingen allebei agressieve chemotherapie bedoeld om de kankercellen die hun lichaam infecteerden te doden. Het nam een ​​groot deel van hun hiv-geïnfecteerde immuuncellen af, maar het ontdooide ook hun immuunsysteem.

"Die medicijnen zijn ook giftig voor andere cellen in het lichaam, en vooral de beenmergstamcellen die nodig zijn om nieuwe bloed- en immuuncellen voor je te produceren," legt Cannon uit. "Het probleem met chemotherapie bij doses die je krijgt voor deze kankers is, zeker, ze zullen je genezen van je kanker, maar een paar weken later sterf je omdat je geen functionerend immuunsysteem zult hebben omdat het wordt gehackt."

Om die cellen te vervangen hadden de patiënten een beenmergdonor nodig die een weefselmatch was. In deze gevallen echter, de donor ook toevallig de CCR5-mutatie. Dus toen de gedoneerde beenmergstamcellen het verwoeste immuunsysteem van de patiënten begonnen te herbouwen, droegen de nieuwe cellen de CCR5-mutatie. Als zodanig konden ze het HIV-virus niet hosten - en als gevolg daarvan kelderden de niveaus van het virus in hun systeem.

Hun hiv-waarden daalden niet tot nul, maar ze daalden significant genoeg voor patiënten om te stoppen met het nemen van de antiretrovirale therapie medicijnen die patiënten met HIV elke dag moeten nemen om de infectie onder controle te houden.

Hütter zegt dat deze patiënten ons laten zien dat CCR5-mutatie echt werkt om HIV te bestrijden. "Ik ben heel blij dat het zo goed heeft gewerkt", zegt hij over de Londense patiënt. "Ik denk dat de tweede patiënt minstens zo belangrijk is als de eerste omdat het bevestigt dat CCR5 het belangrijkste idee is om zich terug te trekken bij HIV-patiënten."

Het probleem is dat het onmogelijk is om het immuunsysteem met chemotherapie uit te putten voor een gentherapie-gebaseerde HIV-remedie. Om te beginnen zijn beenmergtransplantaties noodprocedures.Wat wetenschappers moeten achterhalen, is of ze cellen die genetisch gemanipuleerd zijn met de CCR5-mutatie eenvoudig in het lichaam van een patiënt kunnen brengen of dat ze eerst de met HIV geïnfecteerde immuuncellen moeten vernietigen.

Als het introduceren van het gen eenvoudig genoeg is, maken technieken voor genome editing zoals CRISPR het een krachtige optie. Maar als agressieve verstoring van het immuunsysteem noodzakelijk is, kan het deze therapie op zijn weg stoppen.

"Als blijkt dat het maken van iemands cellen CCR5-negatief alleen niet voldoende is, dan is dat een probleem," zegt Cannon. "Mensen medicijnen geven die immuuncellen aanvallen, vooral op de niveaus die deze kankerpatenten krijgen is gevaarlijk om te doen, het zou niet gerechtvaardigd zijn omdat iemand HIV had."

Hoe haalbaar is een gentherapie Genezing voor HIV?

Of gentherapie tot een schaalbare remedie voor HIV zou kunnen leiden, zal sterk afhangen van de vraag of de vernietiging van het immuunsysteem is noodzakelijk om te werken.

Maar zelfs als blijkt dat dit nodig is, zegt Cannon dat gentherapie nog steeds een effectieve manier kan zijn om de hiv-infectie te beheersen.

"Er zijn klinische onderzoeken gaande waarbij de eigen cellen van de patiënt worden verwijderd, CCR5-negatief worden gemaakt en vervolgens weer worden ingebracht," zegt ze. "Als die patiënten zichzelf kunnen genezen of het virus kunnen beheersen, kan er een situatie ontstaan ​​dat ze niet volledig zijn genezen van HIV, maar hun nieuw ontworpen CCR5-immuunsysteem kan alles een beetje onder controle houden."

Belangrijk is dat er medicijnen zijn nu al patiënten helpen hun hiv op deze manier onder controle te houden. De eerder genoemde retrovirale geneesmiddelen helpen de infectie onder controle te houden, en degenen met een verhoogd risico op HIV kunnen een dagelijkse, preventieve dosis geneesmiddelen gebruiken. Deze techniek wordt pre-exposure profylaxe (PrEP) genoemd en kan het risico op seksuele HIV-verwerving met 90 procent verminderen. In de Verenigde Staten is er een voorstel voor de volksgezondheid om deze medicijnen te krijgen voor mensen die gevaar lopen, en op die manier het stoppen met roken verspreiding van het virus.

Cannon voegt eraan toe dat een succesvolle gentherapiebenadering misschien de noodzaak van een dagelijkse dosis medicijnen voor HIV-patiënten zou kunnen verminderen - niet een onbeduidende factor, aangezien veel HIV-patiënten al stigma en discriminatie ondervinden vanwege hun aandoening.

Maar het stoppen van de verspreiding of het beheersen van een aandoening verschilt van het daadwerkelijk vinden van een blijvende genezing. Misschien wat deze drie gevallen werkelijk kunnen doen is reignite inspanningen om de belangrijke vragen over immune celvernietiging te beantwoorden die zal beslissen of CCR5 werkelijk die behandeling is. Hütter en Cannon lijken beide te geloven dat dit mogelijk is.

"We kunnen het beter doen", zegt Cannon. "We begrijpen dat er een reden is om te mikken en te streven naar deze behandelingen. Wanneer we ze krijgen - en dat zullen we doen omdat we mensen zijn, en we zijn slim en kunnen dingen bedenken - ik denk dat dit voor veel mensen een aantrekkelijke mogelijkheid zou zijn."