NASA: De 'Journey to Mars' gaat over veel meer dan daadwerkelijk naar Mars gaan

$config[ads_kvadrat] not found

Counter-Strike - DE dust2 HD

Counter-Strike - DE dust2 HD

Inhoudsopgave:

Anonim

Wanneer William Gerstenmaier de 'Journey to Mars' van het bureau bespreekt, benadrukt hij echt het gedeelte 'journey'. Het is net een familievakantie. Om er te komen is de helft van het plezier.

"Ik zou me niet focussen op de bestemming," zei de NASA's adjunct-beheerder voor menselijke verkenning en operaties, zei donderdag.

Wat Gerstenmaier bedoelt, is dat NASA's missie naar Mars niet uitsluitend op Mars is gericht. Het gaat erom mensen te helpen een permanente aanwezigheid te vestigen in de diepe ruimte (zoals toevoerstations op asteroïden). De reacties kwamen tijdens de derde en laatste dag van het jaarlijkse Explore SPACE-forum van het American Institute of Aeronautics And Astronautics in Long Beach, Californië.

Mars is slechts een deel van een bredere visie om ons te bewegen andere werelden en bewegende bewoonbare infrastructuur te verkennen in de cislunar-ruimte - de ruimte tussen de aarde en de maan - Mars en daarbuiten.

"Op dit moment zijn we nog niet klaar om het systeem Earthbound te verlaten", zei Gerstenmaier.

We moeten dichtbij genoeg blijven zodat we binnen enkele dagen terug naar de aarde kunnen reizen. Maar NASA en haar partners werken aan "een absoluut solide basis" om mensen jarenlang te laten werken en in de ruimte te leven - of het nu in de baan van de aarde, op de maan of in een asteroïde is, of een geheel nieuwe planeet zoals Mars.

Uiteraard vereist dit de ontwikkeling van veel verschillende nieuwe technologieën. Gerstenmaier zei dat "een groot zwaar lanceerplatform" misschien de eerste prioriteit is. Als we geen deep space-capsule zoals Orion kunnen krijgen op weg naar de rode planeet, doet niets anders ertoe. Gelukkig is NASA goed op weg om het nieuwe Space Launch System getest en operationeel te maken voor een Mars-missie.

En natuurlijk zijn er andere technologische obstakels die moeten worden overtroffen. Guy Beutelschies, de directeur van ruimteverkenningssystemen voor Lockheed Martin, beschreef het werk van zijn bedrijf bij het ontwerpen van de robotica-systemen die we naar Mars zullen sturen lang voordat de mens op het oppervlak landt. "We zitten er middenin", zei Beutelschies. "We doen dit al decennia lang."

Dit houdt in dat je het meeste haalt uit de orbitale satellieten die momenteel boven de rode planeet zippen, en hun data maximaliseert om de beste plekken te kiezen waar we een permanente Mars-buitenpost zouden kunnen opzetten. Vervolgens moeten we beginnen met het verzenden van kleine pakketten met bouwmaterialen voor de benodigde infrastructuur, gevolgd door grotere structuren.

Een "Mars-basiskamp"

Robots zullen worden gebruikt om een ​​"Mars-basiskamp" te bouwen waar mensen zullen leven en werken wanneer ze er eindelijk zijn. Het hele idee is om een ​​punt te bereiken waarop robots en mensen samenwerken en helpen om missiedoelen te bereiken en astronauten veilig te houden - vooral in de context van vertragingen in communicatie

Een van de meest beperkende factoren om mensen naar plaatsen over de hele wereld te laten reizen, zijn de fysiologische effecten van langdurige ruimteduur. Michael Barratt, een astronaut die op de spaceshuttle is gevlogen en momenteel deel uitmaakt van het menselijke onderzoeksteam van de NASA, werkt elke dag om meer te weten te komen over hoe mensen zich beter kunnen voorbereiden op het beperken van de negatieve symptomen veroorzaakt door gewichtloosheid.

Decennialang was de grote vijand van de lange duur van de ruimte spier- en skeletafbraak. In deze eeuw echter: "we behouden nu bot en spieren … beter dan ooit in de geschiedenis," zei Barratt.

De volgende grootste zorg is hoe de ruimte invloed heeft op het gezichtsvermogen door verhoogde intracraniale druk, vergroting van de optische zenuw en structurele veranderingen in het netvlies. Barratt zegt dat ongeveer 90 procent van de astronauten een aantal visuele problemen ervaart, en dat ongeveer 40-50 procent problemen ervaart die niet-adaptief zijn.

Gelukkig was het Internationale Ruimtestation een essentieel hulpmiddel bij het onderzoeken van deze problemen en konden onderzoekers potentiële oplossingen testen (voorbeeld: Scott Kelly's "Year in Space" -missie.)

Uiteindelijk beweert Gerstenmaier dat het de taak van de ruimtevaartgemeenschap is om te blijven pleiten voor de vraag waarom ruimteverkenning van belang is om de mars naar het sturen van mensen naar diepe ruimte te behouden.

"Het is geen onbetaalbaar programma", zei hij. Het zijn de ongrijpbare voordelen die niet worden gerapporteerd, maar de ruimtegemeenschap kan nog steeds een duidelijk argument voeren zonder afhankelijk te zijn van cijfers over rendement op investeringen.

"Hoe stel je een waarde in dollar in op de ambitieuze verandering die we hebben aangebracht door naar de maan te gaan?", Vroeg hij - het publiek herinnerend dat Apollo 11 in wezen een paradigmaverschuiving creëerde die leek te suggereren dat alles mogelijk was.

"We moeten nadenken over hoe deze grote foto's, ambitieuze dingen echt de moeite waard zijn," zei hij.

$config[ads_kvadrat] not found