Klimaatwetenschappers in Berkeley hebben de chemtrail-mythe voorgoed vermoord

Na decennia lang irrationele angsten van paranoïde skywatchers en klimaatontkenners te hebben opgewekt, blijkt dat de hemel bezaaien met sulfaataerosols om klimaatverandering tegen te gaan niet de oplossing is die we zoeken. Maar het kostte ons zeker een schokkend lange tijd om hier te komen.

Het concept, soms klimaattechniek genoemd, maar het meest algemeen bekend als geo-engineering, ontstond in 1965 met het Science Advisory Committee van president Lyndon Johnson. Dr. Strangelove jaren van de Koude Oorlog toen het onmogelijk slecht was, gewoon dom en vreselijke overheidsvoorstellen genoten van een korte gouden eeuw. Als onderdeel van wat misschien wel het eerste overheidsrapport is over de potentiële ernst van klimaateffecten van fossiele brandstoffen, suggereerden de wetenschapsadviseurs van LBJ dat het mogelijk zou kunnen zijn om deze opwarmingstrends te compenseren door "kleine reflecterende deeltjes over grote oceaangebieden te verspreiden" om "het albedo of reflectiviteit van de aarde verhogen".

Publieke bewustwording en ongerustheid over dit weliswaar niet bijzonder goede idee begonnen echter pas echt in 1996, toen een weermodeschema van de Amerikaanse luchtmacht het vroege internet verlichtte en zijn weg onvermijdelijk vond op een bizzaro paranormaal en parapolitiek AM radiopresentatie georganiseerd door wijlen Art Bell, Coast to Coast AM.

Hoe dan ook, het is overal nu, een niet op afstand goed gefundeerde beschuldiging dat de regering dit plan al in werking heeft gesteld, ons allemaal in het proces heeft vergiftigd, enz., Een wereldwijde agenda, enz.

Welnu, iedereen kan er nu zeker van zijn dat dit project (als het ooit een kans heeft gehad) voor altijd zal worden stilgelegd: nieuw onderzoek geleid door een team van de University of California, het Global Policy Laboratory van Berkeley, heeft bepaald dat het sproeien van de bovenste atmosfeer met gassen zoals carbonylsulfide om stratosferische zwaveldioxide-aerosolen te creëren uit een fotochemische reactie zou waarschijnlijk contraproductief zijn voor de taak om de klimaatverandering te matigen. De groep publiceerde hun resultaten woensdag in het tijdschrift Natuur.

"De doorbraak hier," volgens de co-lead auteur Solomon Hsiang, een universitair hoofddocent Public Policy bij UC Berkeley, sprekend in een voorbereide verklaring, "was zich ervan bewust dat we iets konden leren door de effecten van gigantische vulkaanuitbarstingen die geo-engineering te bestuderen probeert te kopiëren."

Wat is geo-engineering?

Een deel van het idee voor deze vorm van geo-engineering kwam van het zichtbare koeleffect dat wordt veroorzaakt door enorme vulkaanuitbarstingen, zoals die van Mt. Pinatubo op de Filippijnen in 1991.

Pinatubo dreef ruwweg 20 miljoen ton zwaveldioxide in de atmosfeer. De resulterende stratosferische zwaveldioxide-aerosolen weerspiegelden ongeveer 2,5 procent van het zonlicht dat normaal het aardoppervlak zou raken, terug de ruimte in. Klimaatwetenschappers berekenden dat deze aerosolen de gemiddelde mondiale temperatuur met bijna een graad Fahrenheit of ongeveer een halve graad Celsius omlaag brachten.

Wat het team van Berkeley deed, was het bestuderen van satellietgegevens over deze zwavelaërosolen, van vulkaanuitbarstingen en andere verschijnselen, in combinatie met landbouwgegevens over de productie van maïs, soja, rijst en tarwe uit 105 landen tussen de jaren 1979 en 2009. In samenwerking met onderzoekers van UC San Diego, Stanford en Columbia, het team berekende dat verlies aan zonlicht de groei van gewassen zou ondermijnen en een einde zou maken aan de voordelen die zouden kunnen voortvloeien uit het afschermen van extreme hitte.

"We zijn de eersten die echt experimenteel en observationeel bewijs gebruiken om de totale impact te berekenen die op sulfaat gebaseerde geo-engineering op opbrengsten zou kunnen hebben", aldus hoofdonderzoeker Jonathan Proctor van de studie, een UC Berkeley-promovendus bij het ministerie van Landbouw en Resource Economie, in een verklaring. "Voordat ik aan de studie begon, dacht ik dat de netto-impact van veranderingen in zonlicht positief zou zijn, dus ik was nogal verrast door de bevinding dat verstrooid licht de opbrengsten verlaagt."

Over het geheel genomen, denkt Proctor dat er veel risico's en veel onbekenden rond het idee van grootschalige geo-engineering zitten, en dat er nog veel meer onderzoek nodig is voordat er zelfs maar wordt gedacht aan de implementatie van iets dat de hele wereld zou veranderen. (Dit is iets dat de meeste chemtrails complotdenkers waarschijnlijk wel zouden beamen.)

"De maatschappij moet objectief zijn over geo-engineeringtechnologieën en een duidelijk begrip ontwikkelen van de potentiële voordelen, kosten en risico's", zegt Proctor. "Momenteel neemt de onzekerheid over deze factoren af ​​wat we begrijpen."