'Celestia' is het beste bordspel voor zeppelin-houdende gokkers

Het bordspel Celestia, dat een funky 'Gulliver's Travels'-geïnspireerde kunstschema en een brobdingnagian 3D-kartonnen schip heeft, is als je hippie tante, in zoverre dat het eigenzinnig uitstraalt. Het belangrijkste verschil? Het is niet raspend. Helemaal niet. Celestia wil dat je tegelijkertijd raar en strategisch wordt en dat het vooruitzicht opmerkelijk aantrekkelijk lijkt.

Aan de soorten mensen die bordspellen taxonomiseren, Celestia is het ras van het spel dat bekendstaat als een 'push your luck-game'. (Het is gebaseerd op een ouder spel dat een hoofdbestanddeel van het genre is, genaamd Wolk 9.) In de praktijk betekent dat veel gerolde dobbelstenen en worden spelers volgens waarschijnlijkheid aangekleed.

Celestia werkt als volgt: jij en maximaal vijf andere mensen, voorgesteld als pionnen, hop in het kartonnen luchtschip en vertrokken op een reis die bestaat uit vele skyhops, vergelijkbaar met de wereldwijde trek van Solar Impulse 2. (Volgens de regels is de game gebaseerd op het IP van "Gulliver's Travels", hoewel geen van de zwevende eilanden Laputa lijkt te zijn). Hoe verder het schip de laatste halte bereikt - een eiland dat bekend staat als de Lichtstad - hoe waardevoller de schatpassagiers worden beloond; de overwinnaar krijgt als eerste 50 buitpunten.

Er is natuurlijk een vangst. Elke beurt wordt een van de passagiers aan boord van het luchtschip aanvoerder. Hij of zij gooit dobbelstenen - in toenemende aantallen hoe verder je op de reis komt - die obstakels vertegenwoordigen zoals boze vogels, dreigende wolken of boze en dreigende piraten. Om het obstakel te verslaan, moet je de bijpassende gekleurde kaart uit je hand spelen. Het voelt een beetje als, laten we zeggen, Uno, hoewel een ronde van Uno nooit geëindigd in een voertuigramp.

Als de kapitein geen kaart kan spelen om de piraten, vogels of andere obstakels tegen te houden, komt de reis tot stilstand. Niemand die in het schip blijft, krijgt een schat als die naar beneden gaat. Om dit te omzeilen, nadat de aanvoerder de dobbelstenen heeft gegooid, maar voordat hij of zij probeert om de obstakels met kaarten tegen te gaan, hebben spelers de mogelijkheid om van boord te gaan op het huidige eiland. Op die manier zul je zeker krijgen sommige schat - maar het zal niet zo waardevol zijn geweest als je in het schip was gebleven en het volgende deel voltooide. Deze spanning, tussen het willen van betere beloningen, maar niet weten of de kapitein de volgende landing kan houden, is wat maakt Celestia Het hart pulseert.

Nadat het schip is neergestort - wat meestal lang duurt voordat het de Lichtstad bereikt - gaat iedereen terug naar het eerste eiland. Nieuwe kaarten worden gedeeld, de kapitein draait, en je stof van je knieën en leert weer vliegen.

Celestia is geen enorm diep spel, hoewel het niet de bedoeling is. Het omgekeerde is dat het eenvoudig genoeg is om te leren of te onderwijzen, zelfs voor mensen die zeggen dat ze niet van bordspellen houden. (Er zijn slechts een paar andere rimpels, zoals joker-kaarten die een obstakel verslaan of kaarten vastzetten waarmee passagiers elkaar overboord gooien).

In een groep - waar het eigenlijk de bedoeling is om gespeeld te worden in plaats van kop-tegen-hoofd - Celestia ritssluitingen in ongeveer 30 minuten. Het is het soort spel dat een stel nerdy-twintigers kan amuseren die op zoek zijn naar iets om te doen in vergelijking met bieren, en ongeveer evenveel entertainen met een handjevol nerdy achtjarigen.

Als je echter een toegewijde tactische gamer bent, of zelfs iets hebt dat een fatsoenlijke verzameling nadert, Celestia zal waarschijnlijk geen favorieten verwijderen. Door design, het is lang op schommel en kort op mull-waardige beslissingen. Als je de behoefte voelt om die spierspieren uit te rekken voor een marathongamesessie van Twilight Imperium of Pandemic Legacy, Celestia kan zorgen voor een mooie warming-up. Anders, zo fatsoenlijk als Celestia is, misschien wil je het laten zweven door.