Jhené Aiko en Big Sean's nieuwe 'Twenty88' is de eerbetoon aan verbroken relaties die we verdienen

Het beste deel van hun relatie was de kunst die ze maakten toen het uit elkaar viel.

Althans, dit is de schijnbare premisse van Jhené Aiko en de nieuwe samenwerking van Big Sean, een titelloos album onder de nieuwe naam van het duo, Twenty88. Ze rollen het uit enkele dagen voor de officiële release, plagen het met foto's en video's op Instagram: Jhené in een oranje pruik en druipend van metalen, Big Sean bedekt in tinten en bont, de twee vechten, neuken, poseren en passief agressief negeren elkaar in een limousine, ondanks hun liefde. De tracks van het album behandelen dezelfde onderwerpen, bijna precies in die volgorde.

@ TWENTY88

Een video geplaatst door BIGSEAN (@bigsean) op

Ze hebben ons dorstig gevangen. Voordat we het album hadden, kregen we een duidelijke visuele boodschap: Sean en Jhene hebben het gebouw verlaten en op hun plaats krijgen we Twenty88. Twenty88 is een kristallisatie van het probleempaar - het stel dat het allemaal moeilijk maakt om erachter te komen. Zijn ze aan het daten? Zijn ze gewoon samen aan het slapen? Moeten we zelfs moeite doen om bij te blijven? De vragen komen net zo snel binnen als het album is uitgerold. Hun kunst imiteert de echte worsteling om niet in staat te zijn zich te onthouden van een relatie die te goed is om te stoppen, maar ten tijde van elke ommegaande gedoemd is. Toch is het niet het echte leven dat er toe doet in Twenty88; de echte artiesten hebben misschien wel iets gehad, maar het zijn de fictieve tegenhangers die ze hebben gemaakt die ons de rollen laten spelen in een tragedie die nooit saai is.

TWENTY88 x @FlauntMagazine. geschoten door @AnWander

Een foto geplaatst door Efuru (@jheneaiko) op

Op het eerste gezicht zit het album vol met seks, missies en doorvoer; er rijden midden in de nacht auto's naar appartementen, kritiek op elkaars verleden en aanklachten tegen het heden. In de opener, "Deja Vu", neemt elk een paar foto's. Sean met: "Back on the scene en je bent al vervaagd / Geen schaamte in dat meisje, je moet ontsnappen," en Jhené met de winnende brandwond: "Omdat ik in de buurt bleef voor jou / Toen je reet geen shit deed / Maar rennen rond de D / Wrapping niets anders dan de snoepjes van de mother fucking swisher. "Later, op de bijtende, halfslachtige" Talkshow ", rapt Sean zijn kleine wraak:" Omdat we iedereen in de slaapkamer uitnodigen / Laten we de covers nemen / En praten over hoe je verdomde wat is zijn naam die zo verdomde kreupel is / ik wou dat ik het had geweten voordat ik het rubber eraf trok."

@ TWENTY88

Een video geplaatst door Efuru (@jheneaiko) op

De liedjes zelf zijn geweldig. Maar hun beheersing van emotionele oorlogsvoering in hun teksten - de specificiteit van hun subliminals en directe hits, de beeldspraak van alles - maakt de scheikunde interessanter dan de algemene intimiteit van andere duo's, zoals de brede liefde van Drake en Rihanna, " Werk. "Hun dieptepunten zijn de soort die je niet kunt ontkennen; je luistert naar hun ruzie op straat, of aan de bar, of kijkt hoe het speelt in Instagram-opmerkingen. De hoogtepunten zijn dan verslavend. "On The Way" is een duet en twee zelfstandige liefdesliedjes; elke artiest bevindt zich op een andere pagina en draait hem om zodat hij in een late avond Uber op dezelfde bestemming aankomt. Het is een opvallend nummer en het beste voorbeeld van hun synergie. Ze vullen elkaar niet aan, maar versmelten om een ​​eigen eenheid te worden - iets wat niemand met iemand anders kan bereiken.

Na de opbouw zijn de seks en de come-down ongeëvenaard. Ze schilderen het geslacht natuurlijk als het leven verandert. Op "2 Minute Warning" leggen K-Ci & JoJo een back-up van het paar terwijl Big Sean een ode schrijft aan hun seks en de onderlinge afhankelijkheid van het leven, het meest eenvoudig uitgedrukt met: "zo braaf meisje dat ik niet één nacht kon blijven staan, weet je ik moest je dateren. "Op het laatste nummer," London Bridge, "geeft Jhené haar eigen verklaring af:" Als je zou weggaan, zou het een historische ramp zijn. " Twenty88, romantiek is niet dood in de moderne wereld, maar het ziet er zeker anders uit. Het is verraderlijk, jarenlang, en een zich steeds uitbreidend universum dat iedereen op de weg slikt. Het klinkt slechter dan het lijkt.