Is gerontocratie slecht voor democratie? Clinton en Trump zeggen nee - maar ze zijn oud

De winnaar van de presidentsverkiezingen van dit jaar zal de oudste of een van de oudste opperbevelhebbers zijn die ooit in het Witte Huis is gaan wonen. Inauguratiedag, Hillary Clinton wordt 69 jaar, Donald Trump wordt 70 jaar oud en Bernie Sanders - als hij nog een kans maakt - wordt 75. Ronald Reagan, de regerende kampioen van presidentiële oudheid, was 16 dagen verlegen van 70 toen hij de eed van ambt aflegde.

Er is een naam voor een politiek systeem waarin ouderlingen heersen: gerontocratie. En zelfs vandaag de dag zijn er functionele en functionele vormen van deze gammele ideologie en leven ze in Cuba, Saoedi-Arabië en Vaticaanstad. De deelnemers aan deze systemen wijzen vaak naar de wortels van de democratie om de heerschappij van ouderen te rechtvaardigen, maar het is een misleidend argument gebaseerd op traditie, een verkeerde lezing van Plato en een begrip van het verouderingsproces dat - filosofisch en wetenschappelijk gesproken - een veel te wensen over.

Tot de moderne technologie tot het maatschappelijke front kwam, hadden mensen de neiging ouderdom gelijk te stellen met wijsheid. Naarmate iemand ouder wordt, bereiken ze vermoedelijk meer praktische kennis: ze worden bijvoorbeeld bedreven in het balanceren van een nationale begroting. Wat minder duidelijk en veel minder gegarandeerd is, is of ze ook wijzer worden: of ze het beter begrijpen als het ooit moreel gerechtvaardigd kan zijn om de jeugd van een natie in oorlog te brengen.

In boek drie van Plato's Republiek, Socrates bespreekt het bestuur in zijn allegorische republiek - de heersende klasse: bewakers en hulpwerkers - met Glaucon, de oudere broer van Plato. De volgende uitwisseling vindt plaats:

'Nou,' vervolgde Socrates, 'wat komt er daarna? We zullen moeten beslissen welke van onze Wachters moeten regeren en welke moeten worden bestuurd. '

'Ik denk het.'

'Nou, het is duidelijk dat de ouderling moet regeren, en de jongere moet worden bestuurd.'

'Dat is duidelijk.'

Als we het daar achterlaten, kunnen we redelijk zeggen dat Plato en Socrates beiden geloofden dat gerontocratie de ideale vorm van regeren was. Helaas voor de kandidaten van dit jaar kunnen we het daar niet laten. Zelfs de Ouden begrepen de problemen door geleid te worden door de oude.

Houd in gedachten dat de Republiek is niet echt een politieke tekst, laat staan ​​de urtext van de democratie. Ondanks de titel spotten wetenschappers de spot met hen die de politieke filosofie van Plato te letterlijk nemen. Het boek functioneert uiteindelijk het best als een leidraad voor het bereiken van innerlijke harmonie. De staat biedt ons een venster op de ziel; door het beeld van rechtvaardigheid in de staat, kunnen we gerechtigheid in de ziel beter begrijpen. En Plato en Socrates zouden samen die oude dag handhaven - zij het een oude maatschappij of een oude persoon - garandeert op geen enkele manier wijsheid, goedheid en geschiktheid om te regeren.

Plato zou instaan ​​voor een gerontocratie als die gerontocratie bevatte voorschriften om de wijsheid van ouderen te garanderen. In feite is de Republiek schetst precies die voorschriften. Potentiële heersers moeten worden opgeleid in tal van gebieden, van geometrie tot astronomie; zij moeten kennis van het goede verwerven. Ze zouden "de volgende kenmerken moeten hebben: een filosofische ingesteldheid, een goed humeur, snelheid en kracht." Potentiële hoeders moeten ook proeven ondergaan om ervoor te zorgen dat ze hun taken waarschijnlijk niet zullen vergeten.

"We moeten uitkijken naar de Wachters die het meest vasthouden aan het principe dat ze altijd moeten doen wat zij het beste vinden voor de gemeenschap", zegt Socrates. "We moeten ze vanaf hun vroegste jaren nauwlettend in de gaten houden en hun taken opdragen die ze waarschijnlijk zullen vergeten of op een dwaalspoor worden gebracht door dit principe; en we moeten alleen degenen kiezen die niet vergeten en niet gemakkelijk misleid worden."

Oude filosofen, zoals Plato, zagen zichzelf als artsen van de geest. Hoe zit het met moderne artsen? Hun account zou tragisch eenvoudig zijn: hersenen verslechteren. Reagan worstelde misschien met Alzheimer of dementie tijdens zijn laatste jaren op kantoor, en zelfs gezonde oudere geesten kunnen moeite hebben om informatie te verwerken of op gepaste wijze te reageren. Cognitieve capaciteiten kunnen afnemen; de frontale kwab van de hersenen, bijvoorbeeld, atrofieert met de leeftijd, waardoor ouderen meer reactionair en - in sommige gevallen - agressiever kunnen lijken.

Het is onduidelijk of hersenchemie een betekenisvolle invloed heeft op de manier waarop oudere mensen omgaan met technologie, maar het is duidelijk dat spanningen kunnen ontstaan ​​rond vroege technologische adoptie in gerontocratische staten. Cuba, geregeerd door het oude Castros, is altijd nerveus geweest over technologie. Paus Francis, aan de andere kant, tweeten een storm en lijkt een smartphone te hanteren met Hillary-achtige aplomb. Toch is de gerontocratie, naast de uitschieters, in wezen het tegenovergestelde van technocratie: het plaatst waarde op zogenaamd bewezen wijsheid, niet op aantoonbare resultaten. Bij het kiezen van ouderen die weinig hebben gezegd over de nieuwe manieren waarop de overheid technologie zou kunnen gebruiken om haar burgers te dienen, zullen Amerikanen de neiging koesteren om het verstoringsvermogen te behouden.

Maar meer dan dat, deze verkiezing en zijn vele bijzaken tonen aan dat ouderdom en oude regering geen wijsheid kunnen garanderen, geen gezond oordeel kunnen garanderen en de goedheid niet kunnen garanderen. Plato en Socrates schetsten een smeltkroes voor de Wachters. Zonder die smeltkroes, maakt een oude man of vrouw geen Beschermer. En hoewel dreigende sterfte perspectief zou kunnen geven, zou het ook een zekere mate van onvoorzichtigheid kunnen veroorzaken. Maar dat hangt af van iemands kennis van het goede - en van hoe iemands frontale kwab het volhoudt.