Microplastics in Seafood: Human Poop onthult hoe slecht het probleem is geworden

We don’t flush toilets in Antarctica, we burn the waste

We don’t flush toilets in Antarctica, we burn the waste

Inhoudsopgave:

Anonim

Als de Great Pacific Garbage Patch de verontrustende hoeveelheid afval in onze oceanen laat zien, illustreert menselijke poep de ophoping van plastic in ons lichaam. In een nieuwe studie wijzen de resultaten van wetenschappers erop dat wat er in microplastics gebeurt, er niet altijd uit komt.

Microplastieken zijn kleine stukjes plastic, minder dan 5 millimeter (0,2 inch) aan de overkant, die ofwel klein zijn gemaakt of uit grotere stukken zijn afgesleten. Ongeacht hoe ze worden gevormd, ze zijn klein genoeg om te verzamelen op moeilijk bereikbare plaatsen.

Onderzoek, gepresenteerd op maandag op de 26e United European Gastroenterology Week, bevestigt het ontnuchterende feit dat microplastics zich in het menselijke darmkanaal kunnen verzamelen. Hoofdstudie auteur Philipp Schwabl, Ph.D., van de Medische Universiteit van Wenen, werkte met Bettina Liebmann van het Milieuagentschap Oostenrijk om te laten zien dat van de acht personen uit het VK, Oostenrijk, Finland, Italië, Nederland, Polen, Rusland en Japan, elke had sporen van microplastics in hun ontlasting. Schwabl en Liebmann zeggen dat schaal- en schelpdieren en waterflessen de schuld zijn.

"De resultaten vonden gemiddeld tien microplastic deeltjes per 10 gram stoelgang", vertelt Schwabl omgekeerde. "Menselijk haar is ongeveer 100 micrometer dik en de microplastic deeltjes die we in het onderzoek vonden, hadden een grootte tussen 50 en 500 micrometer."

Plastic en kak

Terwijl alle mensen in dit onderzoek plastic in hun kak hadden, waren ze niet allemaal zo vatbaar als anderen. De hoeveelheden varieerden sterk van de vrijwilligers in hun kleine monster, variërend van 18 tot 172 deeltjes per 10 gram (ongeveer een derde van een ounce). Belangrijk is het feit dat sommige microplastics zijn gekomen uit in deze ontlasting suggereert monsters dat er nog wat over is aan de binnenkant. Dit, zegt Schawbl, kan een vroeg bewijs zijn dat microplastics zich na verloop van tijd in de darm kunnen opbouwen, waar het ontsteking in de darm kan veroorzaken en tot celschade kan leiden.

"Het is een zeer belangrijke vraag en we zijn van plan verder onderzoek te doen om de effecten van microplastics op de gezondheid van de mens op te helderen," zegt Schwabl. "Bovendien is in dierstudies aangetoond dat microplastics darmbeschadiging, hermodellering van de intestinale villi, vervorming van ijzerabsorptie en hepatische stress kunnen veroorzaken."

Het zijn niet alleen de darmen die in gevaar zijn. Sommige diermodellen hebben aangetoond dat microplastics in staat zijn zich een weg te banen door het lichaam als ze eenmaal zijn verteerd. Een recensie in Huidige gezondheidsrapporten over het milieu gepubliceerd in augustus legde dit uit door te laten zien dat bepaalde cellen in de darm de kleine deeltjes uit het spijsverteringsstelsel in de bloedbaan kunnen transporteren. Vanaf daar kunnen ze vrijwel overal in het lichaam terecht komen.

Twee hoofdculprits

Schwabl's werk suggereert dat twee belangrijke soorten microplastics, polypropyleen (vaak gebruikt voor doppen en touw) en polyethyleentereftalaat (vaak gebruikt voor drinkflessen), via consumptie van zeevruchten. Onderzoekers hebben deze mogelijkheid eerder voorgesteld, maar hadden dit niet bevestigd door echte tests op mensen. Het werk van Schwabl geeft nu krachtig bewijs voor deze bewering door te laten zien dat de consumptie van zeevruchten gecorreleerd is met het microplastic gehalte dat wordt aangetroffen in ontlasting.

"In onze studie dronken de meeste deelnemers vloeistoffen uit plastic flessen, maar ook de inname van vis en zeevruchten was gebruikelijk," zegt hij. "Alle deelnemers hadden PP- en PET-deeltjes in hun ontlastingsmonsters, die de belangrijkste componenten zijn van plastic doppen en plastic flessen."

Voedselverpakkingsmaterialen, zoals plastic waterflessen, zijn een andere waarschijnlijke route voor microplastics in het menselijk lichaam, maar deze studie alleen kan dit niet bevestigen, omdat alle proefpersonen zowel zeevruchten aten en dronk een gemiddelde van 750 milliliter (ongeveer 25 vloeibare ounces) water per dag uit plastic flessen. Een replicatie op grotere schaal van deze studie zal zijn bevindingen ongetwijfeld toelichten, maar Schwabl hoopt dat zijn werk het veld in de goede richting zal brengen. Elke dag leren we meer over microplastics, we realiseren ons hoe weinig we weten over hoe ze de menselijke gezondheid beïnvloeden.