Wat de grootte van je woonplaats zegt over je waarschijnlijkheid dat je weggaat

In de hitfilm van 2017 Lady Bird, een ambitieuze tiener uit Sacramento droomde ervan haar geboortestad te verlaten voor de grote stad, om vervolgens heimwee te krijgen toen ze uiteindelijk vertrok. Het sneed naar het raadsel dat zoveel rusteloze Amerikanen onder ogen zien: doe ik werkelijk wil je van huis vertrekken? Een studie over Amerikaanse migratiepatronen gepubliceerd in PLOS One op vrijdag suggereert dat het antwoord heel vaak ja is, maar sommige mensen zullen eerder weggaan dan anderen.

Eerdere studies hadden al aangetoond dat Amerikanen meerdere keren in hun leven meerdere keren van stad naar stad verhuizen, hoofdauteur en University College London wiskunde Ph.D. student Rafael Prieto Curiel vertelt omgekeerde, maar wat we niet wisten, is wie ze zijn en waarom ze bewegen. Die studies gingen ervan uit dat mensen die wel verhuizen evenveel kans hebben om dit te doen, maar deze studie toont aan dat dit niet het geval is.

In de nieuwe paper laten Prieto Curiel en co-auteur Steven Bishop, Ph.D., professor in de wiskunde aan de UCL, zien dat mensen uit steden met minder dan 100.000 inwoners twee keer zoveel kans hebben om het huis te verlaten dan mensen uit steden met een bevolking meer dan 10 miljoen, met behulp van US Census-gegevens en een nieuw wiskundig model. De grootte van zowel je woonplaats als de stad waar je naartoe wilt gaan, schrijven ze, heeft veel te maken met de kans dat je daadwerkelijk zult vertrekken.

Er zijn een aantal redenen waarom mensen uit kleine steden meer kans hebben om te verhuizen. "Het is mogelijk dat het door de vele levensfasen een verscheidenheid aan factoren aangeeft", zegt Prieto Curiel in een e-mail. "Voor de jonge bevolking, het vinden van de juiste universiteit; voor de jonge volwassene, het vinden van de juiste baan; voor de volwassenen, de liefde van hun leven vinden; en tot slot, voor de volwassen bevolking, een plek om met pensioen te gaan. "Mensen in grote steden hebben over het algemeen meer opties, dus ze hebben minder reden om te vertrekken.

Waar mensen uit kleine steden Gaan is echter een ander verhaal.

Wie gaat waarheen verhuizen

Hoewel de Amerikaanse popcultuur het idee van zelfverwezenlijking in de grote stad heeft verheerlijkt, moet Frank Sinatra het 'maken' in New York, of vrijwel elke verhaallijn in vrolijkheid - het blijkt dat de mensen uit kleine steden die verhuizen, over het algemeen naar steden gaan die ongeveer even groot zijn of kleiner zijn. De studie suggereert dat een persoon uit Tuscaloosa, Alabama (2017 inwoners 100.287) meer kans maakt om te verhuizen naar Allen, Texas (inwoneraantal 100.685) dan naar bijvoorbeeld Los Angeles (bevolking 3.999.759).

"Onze bevindingen tonen aan dat 80 procent van de verhuizers, geboorten en sterfgevallen en internationale migratie negeert, naar een stad ging met minder inwoners dan hun oorsprong," zegt Bishop in een e-mail aan omgekeerde. "Voor het grootste deel, mensen liever zo dicht te blijven in omvang als wat ze al hebben. Mensen lijken niet van verandering te houden. "Prieto Curiel zegt dat deze bevinding een van de 'verrassingen' van de krant is, maar biedt een paar manieren om het fenomeen te verklaren.

Grote steden, zegt hij, zijn niet alleen duur, maar ook vervuild, vol verkeer en vaak ver weg van de woonplaats van een persoon. "Misschien lijkt het leven van een grote stad te stressvol, te druk of veel meer negatieve eigenschappen die vaak worden geassocieerd met de levensstijl van grote steden", zegt hij. Hij wijst er echter op dat dit van jaar tot jaar kan veranderen, aangezien grotere steden "meer kansen bieden op het gebied van banen, universiteiten, onderzoek en ontwikkeling en meer."

Wanneer mensen uit grote steden do bewegen, zegt hij, ze zijn geneigd om naar grotere steden te verhuizen, misschien om soortgelijke redenen.

Waar mensen nu leven

De huidige trends in de Amerikaanse migratie zijn in lijn met de bevindingen van de nieuwe krant: mensen zijn in beweging, maar ze verhuizen niet naar grote steden.

In een analyse van 2017, FiveThirtyEight toonde aan de hand van US Census-gegevens dat de kleinere steden in Amerika veel sneller groeien dan hun grotere tegenhangers: "De bevolkingsgroei in grote steden vertraagde in 2016 voor het vijfde opeenvolgende jaar, volgens nieuwe censusgegevens, terwijl de bevolkingsgroei versnelde in de meer uitgestrekte provincies. die hen omringen, "schreef econoom Jed Kolko.

De nieuwe krant liet niet zien dat mensen op grote schaal de grote steden verlieten, alleen dat meer mensen naar kleinere steden verhuisden. Dit was verrassend voor Bishop: "Ik had persoonlijk verwacht dat mensen de grote steden zouden verlaten, maar daar ik weer ouder ben, zou mijn collega Rafael het tegenovergestelde zeggen," zegt hij.

Waar mensen morgen zullen leven

Zowel Prieto Curiel als Bishop aarzelen om voorspellingen over de toekomst te doen op basis van hun bevindingen, omdat ze zich ervan bewust zijn dat het gedrag van mensen snel kan veranderen. Alles kan in een stad gebeuren om de migratie te stimuleren of te voorkomen, zegt Prieto Curiel, die criminaliteit, terrorisme, waterstress en droogten als mogelijke factoren opmerkt.

Alleen op basis van hun resultaten blijkt echter dat in de komende 50 tot 100 jaar grote steden steeds meer internationaal divers zullen worden. Intercity- en internationale migratie komen ook steeds vaker voor, zegt hij. Bishop voegt toe: "op basis van onze resultaten zouden onze voorspellingen zijn dat … een vooraanstaande divisie van grote steden nog steeds zou bestaan."

"Migratie zal de komende jaren steeds vaker voorkomen, omdat de kosten van migratie en communicatie (dus de psychische kosten van migratie) worden verlaagd", zegt Prieto Curiel, hoewel hij niet kan voorspellen hoe individuele steden zullen groeien. Misschien zullen mensen blijven van kleine steden naar andere kleine steden gaan totdat alle kleine steden op één lijn zitten met New York en Los Angeles, mijmert hij. Of misschien zullen trends veranderen en zal de migratie naar alle steden in dezelfde mate toenemen, waarbij de "eersteklasseafdeling" van de grote steden die nu bestaan ​​wordt gehandhaafd.

"Er zijn bepaalde patronen in de bevolking die vele, misschien wel honderden jaren worden aangehouden," zegt hij. De wens om naar huis te gaan, zo lijkt het, blijft een van hen.