Ontdekking: De zon bestaat uit duizenden kleine vlammetjes
Inhoudsopgave:
Wanneer mensen denken aan koraalriffen, stellen ze zich gewoonlijk warm, helder water voor met felgekleurde koralen en vissen. Maar andere koralen leven in diep, donker, koud water, vaak ver van de kust op afgelegen locaties. Deze variëteiten zijn net zo ecologisch belangrijk als hun ondiepe water tegenhangers. Ze zijn ook net zo kwetsbaar voor menselijke activiteiten zoals vissen en energieproductie.
Eerder dit jaar maakte ik deel uit van een onderzoeksexpeditie uitgevoerd door het Deep Search-project, dat weinig bekende diepzee-ecosystemen voor de zuidoostelijke Amerikaanse kust bestudeert. We verkenden gebieden die waren in kaart gebracht en onderzocht door het onderzoeksschip Okeanos van het Amerikaanse National Oceanic and Atmospheric Administration.
Zie ook: Can We Save the Coral Reefs? 3 Ideeën Zo gek, ze kunnen gewoon werken
In een gebied van 160 mijl uit South Carolina hebben we Alvin, een onderzeeër met drie personen, ingezet om enkele functies te verkennen die tijdens de mapping zijn onthuld. Wat de wetenschappers aan boord van Alvin vonden, was een enorm "bos" van koudwaterkoralen. Ik ging naar de tweede duik in dit gebied en zag een ander dicht ecosysteem van koralen.Dit waren slechts twee functies in een serie die ongeveer 85 mijl besloeg, in water dat bijna 2.000 meter diep was. Deze onverwachte vondst laat zien hoeveel we nog moeten leren over het leven op de oceaanbodem.
Leven in het donker
Diepe koralen worden gevonden in alle oceanen van de wereld. Ze groeien in rotsachtige habitats op de zeebodem terwijl het afloopt in de diepe oceanen, op onderzeese bergen (onderwaterbergen) en in onderzeese canyons. De meeste worden aangetroffen op diepten van meer dan 650 voet (200 meter), maar waar oppervlaktewater erg koud is, kunnen ze op veel ondiepere diepten groeien.
Ondiepe koralen halen veel energie uit zonlicht dat in het water filtert. Net als planten op het land, gebruiken kleine algen die in de poliepen van de koralen leven zonlicht om energie te maken, die ze overbrengen naar de koraalpoliepen. Diepzeesoorten groeien onder de zonovergoten zone, dus voeden ze zich met organisch materiaal en zoöplankton, dat hen wordt toegediend door sterke stromingen.
In zowel diepe als ondiepe wateren zijn steenkoralen - die harde skeletten maken - de rifbouwers, terwijl andere zoals zachte koralen bijdragen aan de diversiteit van rif. Slechts vijf diepzee-stenige koraalsoorten creëren riffen zoals die we in augustus vonden.
De meest verspreide en goed bestudeerde is Lophelia pertusa, een vertakkend stenig koraal dat het leven begint als een kleine larve, bezinkt op een hard substraat en uitgroeit tot een bossige kolonie. Naarmate de kolonie groeit, blokkeren de buitentakken de stroming van water dat voedsel en zuurstof naar de binnenste takken aflevert en afval wegspoelt. Zonder stroming sterven de binnenste takken af en verzwakken ze, breken ze uit elkaar, en de uiterlijke levende takken overwoekeren het dode skelet.
Deze reeks van groei, dood, ineenstorting en begroeiing gaat nog duizenden jaren door en creëert riffen die honderden voet lang kunnen zijn. Deze enorme, complexe structuren bieden leefruimte voor diverse en overvloedige assemblages van ongewervelde dieren en vissen, waarvan sommige economisch waardevol zijn.
Andere belangrijke soorten zijn onder andere gorgonen en zwarte koralen, vaak "boomkoralen" genoemd. Deze soorten kunnen erg groot worden en vormen dichte "koraaltuinen" in rotsachtige, stromende gebieden. Kleine ongewervelden en vissen gebruiken hun takken voor beschutting, voederen en kweekhabitat.
De diepzee ontdekken
Organismen die leven in diep, koud water groeien langzaam, rijpen laat en hebben een lange levensduur. Diepzee zwarte koralen behoren tot de oudste dieren op aarde: een exemplaar is gedateerd op 4.265 jaar oud. Terwijl ze groeien, nemen koralen oceaanelementen op in hun skeletten. Dit maakt ze tot archieven van oceaancondities die lang ouder zijn dan menselijke archieven. Ze kunnen ook waardevolle inzichten verschaffen in de waarschijnlijke effecten van toekomstige veranderingen in de oceanen.
Om deze ecosystemen te beschermen, moeten wetenschappers ze vinden. Dit is een uitdaging omdat het merendeel van de zeebodem niet in kaart is gebracht. Zodra ze kaarten hebben, weten onderzoekers waar ze onderwatervoertuigen kunnen inzetten, zodat ze kunnen beginnen te begrijpen hoe deze ecosystemen functioneren.
Wetenschappers gebruiken duikboten zoals Alvin of op afstand bediende voertuigen om diepzeekoralen te bestuderen, omdat andere uitrustingen, zoals trawls en dreggen, in deze fragiele kolonies verstrikt raken en ze beschadigen. Dompelpompen kunnen visuele onderzoeken uitvoeren en monsters verzamelen zonder de riffen te beïnvloeden.
Dit werk is duur en logistiek uitdagend. Het vereist grote schepen om de duikboten te vervoeren en te lanceren, en kan alleen worden gedaan wanneer zeeën kalm genoeg zijn om te werken.
Dreigende bedreigingen
De grootste bedreiging voor diepe koralen wereldwijd is de industriële bodemtrawlvisserij, die diepe riffen kan verwoesten. Trawlvisserij is willekeurig en vaagt ongewenste dieren - inclusief koralen - op als bijvangst. Het roert ook bezinksel op, dat de voedings- en ademhalingsstructuren van diepzee-organismen verstopt. Andere vormen van visserij, waaronder vallen, bodembeugen en dreggen, kunnen ook van invloed zijn op de zeebodem.
Offshore energieproductie zorgt voor andere problemen. Olie- en gasoperaties kunnen boorsuspensies afgeven en sedimenten oproeren. Ankers en kabels kunnen riffen direct beschadigen en olielozingen kunnen op lange termijn gevolgen hebben voor de gezondheid van koralen. Studies hebben aangetoond dat blootstelling aan olie van de 2010 Deepwater Horizon-lekkage stress en weefselbeschadiging veroorzaakte in diepzeekoralen in de Golf van Mexico.
Spookachtig beeld van NOAA toont aan dat koralen in de buurt van de Deepwater Horizon-site niet herstellen. http://t.co/SJbSUaAW0D pic.twitter.com/EpH4eUJDzQ
- Ocean Conservancy (@GulfAction) 2 april 2015
Nog een andere groeiende zorg is diepzeemijnbouw voor materialen zoals kobalt, dat wordt gebruikt om batterijen te bouwen voor mobiele telefoons en elektrische auto's. De International Seabed Authority, een agentschap van de Verenigde Naties, werkt samen met wetenschappers en niet-gouvernementele organisaties aan de ontwikkeling van een wereldwijde regelgevingscode voor diepzeemijnbouw, die naar verwachting in 2020 of 2021 zal zijn voltooid. De Internationale Unie voor de instandhouding van De natuur heeft gewaarschuwd dat er niet genoeg bekend is over het leven in de diepe zee om ervoor te zorgen dat de code het effectief beschermt.
Zie ook: A.I. Onderzoekers hebben een vernuftig nieuw plan om koraalriffen te redden
Ten slotte zijn diepzeekoralen niet immuun voor klimaatverandering. Zeestromingen circuleren rond de planeet en transporteren warm oppervlaktewater in de diepe zee. Opwarmtemperaturen kunnen koralen dieper drijven, maar diepe wateren zijn van nature hoger in kooldioxide dan oppervlaktewateren. Naarmate hun wateren verzurder worden, worden diepzeekoralen beperkt tot een steeds nauwere band van optimale omstandigheden.
Behoud en beheer
Grote gebieden met diepe koraalhabitat bevinden zich op volle zee en zijn buitengewoon moeilijk te beheren. Veel landen hebben echter maatregelen genomen om diepe koralen in hun territoriale wateren te beschermen. De Verenigde Staten hebben bijvoorbeeld verschillende diep-koraal beschermde gebieden gecreëerd. En het Amerikaanse Bureau of Ocean Energy Management beperkt de activiteiten in de industrie in de buurt van diepe koralen en financiert diepzeekoraal onderzoek.
Dit zijn nuttige stappen, maar landen kunnen alleen beschermen wat ze weten. Zonder onderzoek, zou niemand hebben geweten over de koraalstreek die we vonden in South Carolina, langs een van de drukste kustlijnen in de Verenigde Staten. Als wetenschapper vind ik het absoluut noodzakelijk om onze diepzeebronnen te onderzoeken en te begrijpen, zodat we ze in de toekomst kunnen behouden.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation door Sandra Brooke. Lees hier het originele artikel.
Ja, deze sushi-bezeten man trekt 5-voet lintworm uit zijn rectum
In augustus werd een man gediagnostiseerd met het hebben en behandelen van een vijf voet lange lintworm. Het verhaal werd in januari verteld door de podcast "This Will not Hurt A Bit." Daarin vertelt dr. Kenny Banh het verhaal van een ongelukkige patiënt wiens liefde voor rauwe zalm hem in een soort van binding brengt.
De voet van het oude kind onthult de menselijke voorouder die de bomen nooit volledig heeft verlaten
Evolutionaire antropologen, die probeerden vast te stellen wanneer ons bipedal het bepalende kenmerk werd in hominische mensen, zijn al lang verdeeld over hoeveel tijd deze oude mensachtigen zich daadwerkelijk in de bomen schuilhielden. Een nieuw artikel in Science Advances laat zien dat A. afarensis tweevoudig was als volwassene maar niet als kind.
'Doctor Who' Seizoen 11 Aanhangwagen: de 3 nieuwe metgezellen bestrijden seksisme op de voet
Op basis van de tweede volledige trailer voor 'Doctor Who' seizoen 11, lijkt het erop dat de dokter en haar drie nieuwe metgezellen het seksisme op de helling zullen plaatsen. Vergis je niet, Jodie Whittaker's 13th Doctor is een totale baas en zij is degene die de leiding heeft in elke situatie.