'Morris From America' zet de winnende strook van A24 voort

Het is moeilijk voor middelgrote productiemaatschappijen. Als u niet het volledige gewicht van een Warner Bros. of Universal of Paramount aan uw zijde hebt, kan het lastig zijn om u gemakkelijk te onderscheiden van de massa. Gelukkig kunnen middelgrote productiemaatschappijen zoals A24 langskomen op slimme, maar gevarieerde beslissingen over de soorten films waarop het zijn naam slaat voordat de credits rollen. Door zijn tanden te snijden in unieke, door auteurs gedreven films zoals Spring Breakers en De Blingring, A24 heeft zichzelf ingebouwd in de belangrijkste leverancier van gewoon interessante tijden in de bioscoop. Als je blindelings naar een A24-film gaat, is de kans groot dat je iets ziet dat je nog nooit eerder hebt gezien en dat het wordt opgemerkt. Hun een-tweetje van Kamer en Ex Machina maakte een plons op de Academy Awards van dit jaar. En nu is er Morris uit Amerika, die in Sundance in première ging en zojuist het SXSW Film Festival speelde.

Morris uit Amerika is de derde speelfilm van regisseur Chad Hartigan. Zijn tweede, 2013's Dit is Martin Bonner, gaf aan dat hij de Amerikaanse filmmaker was voor subtiele, niet-flitsende personagedrama's over vervreemding en ontwrichting. Waar Martin Bonner kon door sommigen afgeschreven worden als een overdreven langzame dissectie die te kunstig was voor zijn eigen bestwil, Morris uit Amerika komt over als een meer toegankelijke en luchtige maar niet minder resonante versie van een vergelijkbaar verhaal.

Net als de ingetogen, maar onthullende thema's waar Hartigan in zijn nieuwste film mee speelt, zo gaat het ook met de schijnbaar slimme mantra van A24. Of hun films nu gaan over meisjes die tijdens de voorjaarsvakantie een misdaad hebben gepleegd, of een ouderwets griezelverhaal over koloniale Amerikaanse heksen, of een vis-uit-waterverhaal over een Afro-Amerikaans kind en zijn vader in Heidelberg, Duitsland, is het feit dat deze verhalen misschien niet studiovriendelijk zijn, ondergeschikt aan het evocatieve onderwerp dat ze behandelen.

Morris uit Amerika sterren Craig Robinson als de alleenstaande vader en nieuwkomer Markees Christmas als de titulair Amerikaanse die in het buitenland woont. Hartigan kaders zijn film als een universeel relatable coming-of-age-verhaal ondanks zijn Europese twist, een waarvan de verhalende beats niets zijn dat we nog nooit eerder in vergelijkbare prijs hebben gezien. Maar alles klopt met volledig gerealiseerde en oprechte archetypische momenten. Er is een roadtrip, een triomfantelijke climax die je kunt overwinnen, de hoek van hart en hart van de vader en de zoon, Morris 'worstelt met opgroeien en zich uiten via rappen, en Morris' jeugdige romantische avonturen met een blonde Duitse meid genaamd Katrin en de onvolgroeide mannelijke rivaliteit die volgt.

Het stroomt allemaal met een onzichtbare energie, misschien omdat het meestal wordt gehoord. De film is overspoeld door de favoriete hiphopnummers van Morris, en het hilarische geklets tussen kerst en de personages van Robinson draagt ​​een informeel gemak met zich mee dat hun onvoorwaardelijke verbinding naar huis brengt. Het is onmiskenbaar een van de beste details van de film en het is zo goed gegaan omdat Hartigan het type schrijver en filmmaker is dat weet hoe hij naar zijn eigen personages moet luisteren. In Morris uit Amerika, de dialoog tussen Robards vaderkarakter en Morris, of tussen Morris en zijn Duitse leraar (gespeeld door Carla Juri), of tussen Morris en Katrin vormt de ritmes van zijn eigen soort kür.

Freestyle is ook een goede manier om A24 in te kaderen. Er zijn geen beperkingen, geen serieuze regels of technieken die ze lijken te gebruiken, behalve het maken van films die je waarschijnlijk nergens anders zou kunnen zien. Morris uit Amerika is gewoon een andere film in een lange rij van dat soort verhalen. We kunnen niet wachten om in de toekomst keer op keer verrast te worden.