Verstedelijking heeft leven in landelijk Amerika riskant gemaakt

Meer en meer Amerikanen stromen massaal naar stedelijke gebieden en verlaten kleine steden voor kansen en avonturen in grote steden. Dit klinkt natuurlijk, want het is altijd al een popcultuur geweest: jongen / meisje gaat naar de stad om dromen na te jagen, worstelt, ontmoet meisje / jongen en maakt het terwijl het ook leert over de waarde van de moraliteit van kleine steden. Maar tot in de jaren negentig was dit echt gewoon een klucht. Nu is het een trend in overdrive. Momenteel woont slechts 15 procent van de Amerikanen in provincies met minder dan 1.000 mensen per vierkante mijl. Deze excentrieken - en dat is wat ze op dit punt zijn - worden vaak afgebeeld als gezonder of stabieler, omdat ze zich hebben afgemeld voor de destabiliserende ratrace. Daar zit natuurlijk een vleugje culturele waarheid in, maar naarmate de verstedelijking toeneemt, is het landelijke leven riskant geworden.

Natuurlijk is het risico onvermijdelijk waar je ook bent. Negatieve stedelijke omgevingen - gekenmerkt door economische achterstand, misdaad en segregatie - worden geassocieerd met chronische psychologische en fysiologische stress. Daar is een reden voor: steden stellen hun inwoners bloot aan stressoren, zoals vervuilde lucht, drukte en de pathogenen waarmee menigten de lucht vervuilen. Deze factoren verhogen de angst, wat voor niemand goed is. Dit is ook het geval: mensen die de hele dag op hun werk zitten, meeneem nemen en vervolgens gaan drinken, hebben niet altijd de beste gezondheidsresultaten.

Maar mensen op het platteland blijven slechter af dan stedelingen als het gaat om hun gezondheid. Het probleem, onderzoek blijkt, is niet dat mensen in het land vaker ziek worden dan mensen in de stad. Het probleem is wat er gebeurt als mensen ziek worden.

In een studie uit 2014 vergeleken onderzoekers de frequentie van zelfmoorden, moorden en verkeersdoden in stedelijk en landelijk Brazilië en Amerika. Ze vonden dat hoewel er een hoger niveau van geweld was in stedelijke gebieden, die ze plausibel hadden verbonden met de bevolking, het zelfmoordcijfer in steden onevenredig laag was. De onderzoekers concludeerden dat dit waarschijnlijk was omdat steden ondersteunende sociale netwerken hosten. Een afzonderlijke studie van 66.595 Amerikaanse jongeren leek deze conclusie te bevestigen, omdat zij vonden dat kinderen en jongvolwassenen in plattelandsgebieden tussen 1996 en 2010 zelfmoord pleegden met tweemaal het percentage van hun verstedelijkte leeftijdsgenoten.

"We waren niet verrast door de hogere percentages in plattelandsgebieden", vertelde studieauteur Cynthia Fontanella Medical Daily. "Wat verrassend was, is dat de kloof / ongelijkheid in de loop van de tijd groter wordt. Wat betreft de vooruitgang in technologie, hoewel er meer technologie beschikbaar is, is het 'speelveld' niet noodzakelijkerwijs gelijk vanwege verschillen in de cultuur rondom het landelijke leven. '

Fontanella en haar team pleiten ervoor dat plattelandsbewoners kunnen lijden omdat ze worden geconfronteerd met een stigma dat degenen die in steden wonen dat niet doen. Ze schrijven ook dat mensen die op het platteland wonen, vaak minder toegang hebben tot effectieve counseling en medische zorg. En dat betekent vaak dat er geen volwassenen actief zijn die op een geloofwaardige manier actief pleiten tegen slechte beslissingen.

"Stedelijke en landelijke kinderen verschillen in demografische kenmerken, die, in combinatie met geografische factoren, hun gezondheidsstatus en toegang tot gezondheidszorg kunnen beïnvloeden", zo meldt een rapport van de Amerikaanse Department of Health and Services 2014. "Kinderen op het platteland zijn bijvoorbeeld kwetsbaarder voor overlijden door verwondingen, hebben meer kans om tabak en andere stoffen te gebruiken en hebben meer kans zwaarlijvig te zijn dan hun stedelijke tegenhangers."

Helaas betekent dit dat de gezonde boer, een cultureel archetype, een valse vlag is. Vanaf 2003 geloofde een derde van de volwassenen in plattelandsgebieden, vergeleken met minder dan een kwart van de volwassenen in stedelijke gebieden, dat hun gezondheid hen belette succesvol te zijn in activiteiten zoals betaald werk, school en huishoudelijk werk. Ongeveer 14 procent meldde dat ze een fysieke beperking hadden die hen verbood om relatief eenvoudige activiteiten uit te voeren, zoals drie blokken lopen of tien pond optillen, vergeleken met de negen procent of stedelijke volwassenen die hetzelfde voelden.

Studies tonen ook aan dat stedelingen misschien toegeeflijk zijn, maar dat plattelandsmensen vaak grotere risico's nemen. Een groter deel van de plattelandsbewoners drinkt gemiddeld vijf of meer alcoholische dranken per dag en heeft meer kans op overgewicht, obesitas en minder lichamelijk actief. Volgens de National Rural Health Foundation verklaarde 40 procent van de twaalfdeklassers op het platteland zelf alcohol te drinken in vergelijking met de 25 procent van hun stedelijke leeftijdsgenoten. Bovendien hadden leerlingen uit de achtste klas twee keer zoveel kans om sigaretten te roken.

En als gezondheidszorg moeilijk te verkrijgen is, is er sprake van een slechte gezondheid vanwege het gebrek aan toegang tot medische zorgverleners. Volgens het 'Rural and Urban Health Report' van Georgetown University woont 25 procent van de Amerikaanse bevolking en 10 procent van de artsen in 'landelijke' gebieden. Tandartsen sorteren op dezelfde manier: er zijn ongeveer 29 tandartsen voor elke 100.000 inwoners op het platteland, vergeleken met 61 tandartsen tot elke 100.000 inwoners in steden.

Hoewel plattelandsbewoners nu de dupe zijn van medische problemen, uiten volksgezondheidsdeskundigen gestaag hun zorgen over de probleemzones van de toekomst: megasteden. Momenteel leeft 54 ​​procent van de wereldbevolking in stedelijke gebieden; dat aantal zal naar verwachting groeien tot 66 procent in 2050. De Wereldgezondheidsorganisatie waarschuwt dat steden, naarmate de bevolking opkomt, verder geconcentreerde risico's en gevaren voor de gezondheid zullen worden. In een rapport uit 2010 schrijft de WHO:

"Wanneer grote aantallen mensen met elkaar verbonden zijn in de ruimte en verbonden door gedeelde diensten, de gevolgen van ongunstige gebeurtenissen - zoals de verontreiniging van het voedsel of de watervoorziening, hoge niveaus van lucht- of geluidshinder, een chemische lekkage, een ziekte-uitbraak of natuurlijke ramp - zijn enorm versterkt."

Deze zorg voor steden is minder van wat het is over steden die mensen ziek maken, en meer nog hoe moeilijk het is om ziekten in steden te beheren. Besmettelijke ziekten zoals tuberculose, aids en syfilis hebben een geschiedenis van hogere infecties in steden in vergelijking met minder bevolkte gebieden. Het doel voor volksgezondheidsfunctionarissen is nu om een ​​plan op te stellen voor wanneer het onvermijdelijke gebeurt.

Wie is gezonder - stedelijke of landelijke mensen? Vandaag, met meer toegang tot medische diensten en een actievere levensstijl, zijn het de stedelingen die voorop lopen. Dat zal waarschijnlijk veranderen, maar waarschijnlijk niet erg snel.